Του Ευάγ. Αθανασιάδη (*)
Βρισκόμαστε σε κρίσιμη Ιστορική καμπή.
Κρίση και ένδεια..ηθών και ήθους
Ας δούμε την παρούσα κατάσταση. Χωρίς μυωπικούς κομματικούς φακούς, Ιδεοληψίες, Ιδιοτέλειες, προσωπικά συμφέροντα.
α. Κοιτάζοντας αντικειμενικά και προσεκτικά, φαίνεται ότι:
- Έκλεισε η μεταπολεμική περίοδος.
- Έκλεισε η μεταπολίτευση.
- Έκλεισε η εποχή της γενιάς του πολυτεχνείου. Που εξαργύρωσαν ασύστολα και ασύδοτα, τα γεγονότα του πολυτεχνείου, αφήνοντας όμως σήμερα ,όχι και τόσο αγαθές εμπειρίες.
- Κατέπεσαν, οι διαχωρισμοί δεξιά και αριστερά .
- Η δεξιά, προώθησε την λήθη και την εθνική συμφιλίωση.
- Η αριστερά, προσπαθεί να επαναφέρει τον διχασμό, μη έχοντας άλλο αφήγημα, άλλη Ιδεολογική πλατφόρμα συσπειρώσεως. Χρησιμοποιεί ένα παλιό, αποτυχημένο στερεότυπο, που κόστισε τεράστιες εθνικές ζημίες. Η επάνοδος των ηττημένων. Που η καλύτερη περιγραφή τους είναι, το «ευτυχώς ηττηθήκαμε, σύντροφοι» του Τάκη Λαζαρίδη(1)
- Κατέπεσαν, οι οικονομικοί κομματικοί διαχωρισμοί, φιλελεύθεροι και κρατιστές.
- Έχουμε οδηγηθεί, σε μια μικτή κοινή μορφή οικονομικής διακυβέρνησης, ελεύθερης οικονομίας και κρατική συμμετοχής και προνοίας. Όλοι, κράτη και πολιτικές ομάδες, έχουν πάει σε μια μέση οδό.)
- Ο όρος σοσιαλισμός, που συγκλόνισε την Υφήλιο και μεσουρανούσε ευρισκόμενος στο απόγειο του, τον 20ου αιώνα, με τεράστιες κινητοποιήσεις (και σαν σοσιαλισμός και σαν εθνικοσοσιαλισμός), αποδυναμώθηκε και ατονεί.
β. Έχουν φύγει τα μεγάλα ονόματα, που σηματοδοτούσαν την περίοδο, τα κόμματα και τις ιδεολογίες, της μεταπολιτεύσεως.
-Η οικογένεια Παπανδρέου, έκλεισε το κύκλο της και δεν φαίνεται να έχει συνέχεια στο πολιτικό χώρο της Ελλάδος. Έχασε την αίγλη και την φρεσκάδα.
-Η οικογένεια Μητσοτάκη, δίνει τα τελευταία σπινθηρίσματα και φαίνεται, να μην έχει συνέχεια. Απώλεσε την δυναμική και την ζωτικότητά της.
-Έλειψαν τα μεγάλα ονόματα της παραδοσιακής αριστεράς, χωρίς συνεχιστές και επιγόνους.
- Οι εσχάτως «Προεδρικές μεταγραφές» (του Άδωνη και του Βορίδη, κατά τον ευφυέστατο σχολιασμό του Καρατζαφέρη) της ΝΔ, δεν έχουν πρακτική προεδρική αξία, παραμένοντας καταξιωμένοι μπροστάρηδες στης ιδεολογικής διαμόρφωσης και μαχητικής υπεράσπισης, των θέσεων της παράταξης.
- Άλλο ικανό πρόσωπο διακομματικά, δεν φαίνεται προς το παρόν.
- Η οικογένεια Καραμανλή, οδεύει προς το κλείσιμο της περιόδου της.
Και μια σημείωση-πρόβλεψη: Ίσως και να είναι η εναπομείνασα επιλογή, (όπως θα δούμε και στην συνέχεια), να δώσει μια τελευταία αναλαμπή, το σύνθημα της μετάβασης στη νέα περίοδο, στα επόμενα 4-8 χρόνια και μετά να ελλιμενισθεί, ενδόξως παροπλισμένη, στους θώκους της Προεδρίας της Δημοκρατίας.
γ. Και τώρα; Είναι η μεγάλη στιγμή! Όποιος καταλάβει το μήνυμα! Τα συστημικά κόμματα του παρελθόντος, ψυχορραγούν. Ο Ελληνικός Λαός σαν τεθλιμμένοι συγγενείς, περιστοιχίζουν την επιθανάτια κλίνη τους.
Η ιστορία εξακολουθεί να διδάσκει, σε όσους μπορούν, να τη αναγινώσκουν και να την γινώσκουν, κατά το εκκλησιαστικό ρηθέν «Άρα γινώσκεις ά αναγινώσκεις ;»(2) μτφ άραγε καταλαβαίνεις αυτά που διαβάζεις ;
Και ας επικαλεστούμε το παράδειγμα του Κωνσταντίνου Καραμανλή.
1. Σύμφωνα με την τελευταία δημοσκόπηση(3) ;έχουμε ένα τεράστιο όγκο ψηφοφόρων, 33,3% λευκά, άκυρα, δεν θα ψηφίσω και αναποφάσιστοι. Δλδ ποσοστό, που σχεδόν βγάζει 1ο κόμμα, κυβερνών, με αυτοδυναμία. Αυτοί είναι απογοητευμένοι, που δεν τους εκφράζει κανείς. Αυτοί βρίσκονται, κατά την ορολογία του προηγούμενου αιώνα, στο μεσαίο και δεξιό χώρο, διότι οι ευρισκόμενοι στα άκρα, είναι φανατισμένοι , αμετακίνητοι, και δηλώνουν και ψηφίζουν.
Αυτό το ποσοστό, των ανένταχτων, αν προστεθεί και σε αυτούς που ψηφίζουν κεντροδεξιά γίνεται ένα ποσοστό, της τάξης 40% έως 60%.
Ο ΣΥΡΙΖΑ και η «Χρυσή Αυγή» ανδρώθηκαν στα ποσοστά τους, από ψήφους διαμαρτυρίας και απογοητευμένους, αυτού του χώρου. Αυτοί με μια καλή ηγεσία και την απογοήτευση από τα σήμερα επισυμβαίνοντας, είναι πρόθυμοι, να επανακάμψουν στον φυσιολογικό τους χώρο.
Τα ποσοστά δλδ που ξέραμε το προηγούμενο αιώνα, με τα δύο εξέχοντα κόμματα, τα οποία να έχουν επί σειρά ετών, ποσοστά 40% και 40%.
2. Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, ίδρυσε δυο κόμματα την ΕΡΕ (εθνική ριζοσπαστική ένωση) και την ΝΔ .
α. Πουθενά δεν χρησιμοποίησε τον όρο δεξιά και αριστερά ή όρο που να δηλώνει την οικονομική του θεωρία, φιλελεύθερο κλπ. Πόσο μπροστά ήταν ο άνθρωπος;…. Από τον 19ο αιώνα είχε καταλάβει τον 21ο αιώνα.
Είχε καταργήσει τις ταμπέλες, τους διαχωρισμούς, τους φανατισμούς, την οπαδοποίηση.
β. Κατάλαβε ότι με την μεταπολίτευση, άλλαζε σελίδα. Έφτιαξε καινούργιο κόμμα , καινούργιο όνομα. Στην ουσία υπήρξε ο ηγέτης, που κατήργησε τον εαυτό του. Πόσο ηγέτης μπορεί να ήταν; Αυτός ήταν ο ιδρυτής της ΕΡΕ και αυτός, που κατήργησε αυτό που έφτιαξε (την ΕΡΕ), για να δώσει νέα πνοή. Και στη δεύτερη ονομασία όχι δεν έβαλε φιλελεύθεροι, όχι δεν έβαλε δεξιά, αλλά αφαίρεσε και τον όρο εθνική. Δεν απομυθοποιώ τον άνθρωπο. Ούτε εξετάζω ή διαγράφω ότι έκανε. Μελετώ την εμπειρία ενός «Αρχηγού». Και η ιστορία το «Α» το έγραψε κεφαλαίο.
Σήμερα. Για να μπορέσει κάποιος να κάνει το ίδιο, τώρα, στο χώρο της ΝΔ, πρέπει να έχει μια παράδοση, αναγνώριση και πολιτικό βάρος. Δεν μπορεί να το κάνει ένας νέος και άπειρος. Πρόσφατα η ΝΔ έκανε εσωκομματικές εκλογές. Τέσσερεις υποψήφιοι. Μόλις έβλεπες τα ονόματα, αυτόματα και προθυμότατα ψήφιζες «κανένας». Ποιός λοιπόν ;
Ίσως, αυτός είναι μόνον, ο Κώστας Καραμανλής ;
Ίσως, είναι η μόνη θετική, εθνική προσφορά, που έχει να δώσει σήμερα ;
Είναι λυπηρό, αλλά δεν υπάρχει καμιά προσωπικότητα, σε όλο το πολιτικό χώρο, που να θεωρείται εθνικός πολιτικός ηγέτης, που να μπορεί να συγκινήσει τον έλληνα πολίτη.
Είμαστε σε μια κρίσιμη καμπή, (θα πετάξουμε κρίση θεσμών κλπ) όπου όλοι οι πολιτικοί χώροι, στερούνται ιδεολογίας και ηγέτου.
Εδώ υπάρχει ένα αιωνίως, αναπάντητο ερώτημα. Η ιδεολογία κάνει τον ηγέτη ή ο ηγέτης την ιδεολογία. Είναι ένας κύκλος, ιδεολογία – ηγέτης, ηγέτης- ιδεολογία, που τη τελευταία περίοδο, που δεν υπάρχει ούτε ιδεολογία, ούτε ηγέτης. Είναι κυριολεκτικά και στο όνομα και την ουσία, «φαύλος κύκλος»..
Πρέπει να σπάσει αυτός ο κύκλος και ή να παραχθεί ιδεολογία, που θα φτιάξει ηγέτη ή ηγέτης, που θα αναδείξει ιδεολογία.
Ηγέτης , άνθρωπος εμπνευσμένος, με όραμα, με παλμό, με ιδανικά και πιστεύω, πνευματικές ανατάσεις, με πίστη στο Έθνος και τη Κοινωνία.
Τώρα, είναι και η ώρα των πνευματικών ταγών, οι οποίοι δυστυχώς απουσιάζουν χαρακτηριστικά από το κοινωνικό γίγνεσθαι, στα χρόνια της μεταπολιτεύσεως. Τυχόν εξαιρέσεις-εξάρσεις, που παρουσιάστηκαν κατά καιρούς, είχαν αποκλειστικό κίνητρο, την ιδιοτελή σκοπιμότητα.
Αντ΄ αυτών των φωτεινών παραδειγμάτων που αναζητούμε, εμφανίστηκαν imitation θορυβώδη υποκατάστατα, που αποσκοπούσαν σε ιδιοτελείς και προσωπικής ωφελείας σκοπιμότητες.
Από το πανεπιστημιακό χώρο, αυτοπροβλήθηκαν, μόνο κύμβαλα αλαλάζοντα, με προτάσεις, που επλανόντο στη σφαίρα του ιδεατού, της αναζήτησης, της αμφισβήτησης και του ασύμβατου, με καμία έννοια σύνδεσης με την πραγματικότητα . Και κινήθηκαν κομητοειδώς, από το πανεπιστημιακό άσυλο, στη πολιτική ασυλία. Λυπούμεθα αλλά η μόνη εναπομένουσα, έννοια περιοχής ασύλου, δεν είναι και τόσο ελκυστική.
- Ορισμένοι από αυτούς προτίμησαν την παραίτηση.
- Οι χειρότεροι από αυτούς παραιτήθηκαν εσωτερικά, υπέστειλαν τις σημαίες και συμβιβάστηκαν. Ομογενοποιήθηκαν.
- Κάποιοι ελεεινοί, συνέχισαν να εμμένουν στο λάθος, αποδεικνύοντας χαμηλότατη νοημοσύνη, εγωισμό και αυταρέσκεια.
Οι άνθρωποι γηράσκουν όταν, προδώσουν ή προδοθούν, από τα ιδανικά τους.
Είναι λυπηρό και δυσάρεστο, διότι η πανεπιστημιακή κοινότητα, έδειξε μια πολύ δυσάρεστη μορφή της. Αποτέλεσμα της κακής αξιολόγησης.
Ας προβληματιστούμε, με το σύστημα αξιολογήσεώς μας, δεν προάγονται οι άριστοι και ΔΕΝ ΠΑΡΑΓΟΝΤΑΙ ΑΡΙΣΤΟΙ.
Γνωρίζουμε, ότι στην Πανεπιστημιακή κοινότητα, υπάρχει η μη θορυβώδης και υγιείς πλειοψηφία. Σε αυτούς, προσβλέπουμε.
Πρέπει, να αναγεννηθούν τα Ιδανικά σε μια νέα Ιδεολογία.
Αλλά μερίδιο ευθύνης, αντιστοιχεί σε όλους, που μπορούν να προάγουν τα ιδεώδη του ελληνισμού.
- Ο πολιτικός κόσμος, όποιος από αυτούς, μπορεί να προσφέρει κάτι.
- Η διανόηση και ο πνευματικός κόσμος.
- Ο δικαστικός κόσμος, με την ευθυκρισία και την διεισδυτική σκέψη, που τους χαρακτηρίζει.
- Ο κόσμος της μάχιμης δικηγορίας, που αυτός ο χώρος κυρίως έβγαλε πετυχημένους πολιτικούς ηγέτες.
- Η Εκκλησία δεν πρέπει να αποστεί των ευθυνών και της προσφορά της.
- Η κοινότητα των στρατιωτικών, για τη γαλούχηση ιδεών και πρακτικής συνεισφοράς, με τα οργανωτικά προσόντα, που χαρακτηρίζουν τον κλάδο.
- Ο καλλιτεχνικός κόσμος, τόσα και τόσα έχουν προσφέρει, σε προηγούμενες περιόδους.
- Και μεγάλο μερίδιο ευθύνης, στο δημοσιογραφικό χώρο, που πρέπει να αρθεί, στο ύψος των περιστάσεων, με την διαμόρφωση υγιούς ενημέρωσης και που είναι, η βάση του ορθού συλλογισμού.
- Οι οικονομικές δυνάμεις της χώρας, από βιομηχάνους μέχρι μικροεπιχειρηματίες, που αποτελούν νευραλγικό ιστό της κοινωνίας και στην ουσία, τη σπονδυλική στήλη της οικονομίας
- Οι ασχολούμενοι περί την οικονομική επιστήμη, που πρέπει να συμβάλλουν τα μέγιστα, με προοπτικές προτάσεις, υλοποιήσιμες, συμβατές και ρεαλιστικές.
Οι κοινωνίες, τα έθνη εξαφανίζονται ιστορικά, όταν χάσουν το όραμα, την ηθική ανάταση, τα ιδεώδη και γίνουν κοινωνίες επιβίωσης, διαχείρισης, και κοινωνικών επιδομάτων.
Είναι καιρός, που πρέπει να ληφθούν αποφάσεις.
Αποφάσεις, που θα καθορίσουν το μέλλον της Χώρας και του Ελληνισμού.
Οι προσωπικές φιλοδοξίες, πρέπει να υποχωρήσουν, να μπουν σε δεύτερη μοίρα.
Τα κόμματα, απογοήτευσαν την κοινωνία. Καπηλεύτηκαν ιδέες, κακοχρησιμοποίησαν έννοιες. Δεν μπορούν, δεν τραβούν.
Τώρα, ο ένας δεν μπορεί και ο άλλος δεν θέλει, δεν ξέρει και δεν μπορεί.
Όχι αυτός, που μου αρέσει. Όχι αυτός, που θέλω.
Αλλά όπως, όταν διαλέγεις τον χειρουργό, για μια δύσκολη επέμβαση.
Δεν διαλέγεις τον χαριτωμένο, τον όμορφο, τον λογά.
Αλλά τον εμπνευσμένο που μπορεί. Εκείνον που:
Θ έ λ ε ι, ξ έ ρ ε ι κ α ι δ ύ ν α τ α ι.
(*) Ο Ευάγγελος Αθανασιάδης είναι Συνταγματάρχης ε.α.
___________
(1) Τάκης Λαζαρίδης, δικάστηκε και καταδικάστηκε στην δίκη μαζί με τον Μπελογιάννη, όμως δεν εκτελέστηκε και επέζησε. Έγραψε προ 20ετίας το βιβλίο «Ευτυχώς που Ηττηθήκαμε Σύντροφοι».
(2) Ο Απ. Φίλιππος προς τον Ευνούχο της Κανδάκης, που διάβαζε την Αγία Γραφή, χωρίς να είναι ακόμα πιστός.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου