Άρθρο του Θανάση Παπαμιχαήλ –
Επικοινωνιολόγου
Για άλλη μια
φορά θα βρεθούμε στο ίδιο έργο θεατές. Σε ένα χιλιοπαιγμένο έργο, αυτό της
Εργατικής Πρωτομαγιάς. Σε μια χώρα με δύο εκατομμύρια ανέργους, εξαθλιωμένους
από τις μειώσεις συνταξιούχους, φτωχομεσαία αγροτιά, αγανακτισμένους
αυτοαπασχολούμενους, νέοι και νέες με το ένα πόδι στο εξωτερικό και χιλιάδες
ανέστιους πολίτες χωρίς καμία βοήθεια πλην των συσσιτίων των Δήμων, της
Εκκλησίας, και των φιλανθρωπικών σωματίων.
Πιστεύετε
όλοι εσείς οι διοργανωτές της ετήσιας φιέστας ότι θα είναι μαζί σας για να
γιορτάσει την Εργατική Πρωτομαγιά η άνεργη Ζωή, η σε τετράωρη απασχόληση Μυρτώ,
ο πενηντάρης άνεργος πατέρας δύο παιδιών Κώστας, ο υπερχρεωμένος νοικοκύρης
Νικηφόρος, το ζεύγος των συνταξιούχων που τους έχουν μειώσει δώδεκα φορές τη
σύνταξη τους στα μνημονιακά χρόνια, η Στέλλα και ο Νίκος με «βαριά»
μεταπτυχιακά που απασχολούνται ως σερβιτόροι και ντελίβερι ή οι μικρομεσαίοι
επιχειρηματίες αγανακτισμένοι και γονατισμένοι από τα δυσβάσταχτα φορολογικά
βάρη για να πιαστούν τα πλεονάσματα και να τελειώσει η αξιολόγηση; Για όλους
αυτούς αλλά και για άλλες κατηγορίες εξαθλιωμένων πολιτών, το μαχαίρι έχει
φτάσει μέχρι το κόκαλο. Στο δικό τους κόκαλο και όχι στο κόκαλο όλων όσων θα το
δηλώσουν στη γιορτή στο λόγο τους. γιατί για όλα φταίνε οι άλλοι, ποτέ οι
ίδιοι!
Urbi
et Orbi, στην πόλη και στην Οικουμένη, η
Εργατική Πρωτομαγιά θα γιορταστεί με συγκεντρώσεις, συναυλίες, διαδηλώσεις, και
με μελίρρυτες δηλώσεις για έναν κόσμο χωρίς εκμετάλλευση και άγριο «μάτωμα» της
εργατικής τάξης για το κέρδος των ολίγων!
Η κορύφωση
του εορτασμού θα γίνει σε ανοιχτούς χώρους σε όλες τις μεγάλες πόλεις, και από
τα μεγάφωνα των εργατικών κέντρων θα ακούγονται εργατικά τραγούδια στη διαπασών.
Και μετά, την επόμενη μέρα σιωπή! Ο καθένας στο καβούκι του σύμφωνα με τη λαϊκή
ρήση. Η διατήρηση της εξουσίας σε όλη την οικουμένη, είναι αυτοσκοπός και η
ανακολουθία όσων υποσχέσεων έδωσαν χθες με όσα θα κάνουν σήμερα είναι η
αγαπημένη τακτική ακόμη και των μεγαλύτερων πολιτικών στον κόσμο, κάνοντας τους
Έλληνες πολιτικούς να φαίνονται «μειράκια» μπροστά τους. Τελευταίο παράδειγμα η
αιφνιδιαστική απόφαση της «σιδηράς κυρίας» της Βρετανίας να προκηρύξει εκλογές
αναιρώντας πρόσφατες δηλώσεις της.
Στη χώρα μας,
η Πρωτομαγιά κινδυνεύει να χαρακτηριστεί από τους περισσότερους σαν μέρα αργίας
και όχι απεργίας. Είναι μια μέρα του χρόνου αφιερωμένη στους αγώνες των
εργαζομένων για καλύτερες εργασιακές συνθήκες.
Αλλά για να
γιορτάζεται δυναμικά η Πρωτομαγιά και για να βρει ανταπόκριση το διαχρονικό
μήνυμα της θα πρέπει οι πολιτικοί ταγοί να μεριμνήσουν πρώτιστα για τα δύο
εκατομμύρια των ανέργων του ιδιωτικού τομέα και μετά για τους συμβασιούχους του Δημοσίου, έστω κι
αν καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου