Τι μας ξημερώνει, ξέρουμε;

Άρθρο του Θανάση Παπαμιχαήλ - Επικοινωνιολόγου

 Κοκορομαχίες άνευ αντικειμένου, λαϊκισμός και ξύλινος λόγος, κυριαρχούν στην πολιτική σκηνή του τόπου μας όσο πλησιάζουμε σε πιθανές πρόωρες εκλογές. Η μεγάλη κρίση δεν έχει διδάξει και πολλά, με αποτέλεσμα να οδηγούνται όλο και περισσότεροι ψηφοφόροι στο στρατόπεδο της «διαμαρτυρίας» που εκδηλώνεται κυρίως με την αποχή από την κάλπη.

Καθημερινά τα πολιτικά - κομματικά συστήματα των δύο μεγάλων κομμάτων «πυροβολούν» οτιδήποτε θα μπορούσε να σταματήσει τις φιλοδοξίες τους για παραμονή στην εξουσία ή για την ανάληψη της. Τάσεις αυτοκτονίας, σε μια χώρα που βρίσκεται στη φάση παρατεταμένης παρακμής και μέσα σε ασύλληπτα αντίξοες κοινωνικές συνθήκες.

Δείγμα της αφόρητης ελαφρότητας στην αντιμετώπιση των οξυμένων προβλημάτων είναι και η υιοθέτηση μιας τάσης μόδας, όπως η πολιτική των δηλώσεων μέσω των «τουίτ». Η λογική των εύκολων λύσεων, η πολιτική ανευθυνότητας και πολιτικού τυχοδιωκτισμού, βρίσκουν ευήκοα ώτα και μέσω των social media, αν και μας οδηγούν στον γκρεμό.

Η πολυεπίπεδη κρίση που αντιμετωπίζει η χώρα μας, φαίνεται να μην προβληματίζει σοβαρά την κυβέρνηση που ψάχνει «αντίδωρα», ως πολεμικά εφόδια όπως το χριστουγεννιάτικο 300άρι, για να εξοπλίσει όσους θα ψηφίσουν τα νέα δυσβάσταχτα μέτρα, απέναντι στους ψηφοφόρους που τους περιμένουν σε γιορτές, πανηγύρια, κηδείες, καφενεία για να τους τα ψάλλουν!. Την απομυθοποίηση του συνθήματος «ένας άλλος κόσμος είναι εφικτός» και τη μερική κατάρρευση του ηθικού πλεονεκτήματος της αριστεράς έχουν αρχίσει να την αντιλαμβάνονται οι περισσότεροι πολίτες, μετά από τα δύο χρόνια ολέθριας διακυβέρνησης του τόπου. Μετά από δυο χρόνια,
η πρώτη φορά αριστερά δείχνει «τραυματισμένη», από τις αυταπάτες και τα ψέματα που μοίρασε, τον άκρατο λαϊκισμό ως βασικό εργαλείο για την κατάκτηση της εξουσίας που χρησιμοποίησε και την εδραίωση ενός καθεστωτικού κομματικού κράτους που επεδίωξε. Και τώρα, ένας ακόμη συμβιβασμός, μια ακόμη μεγαλειώδη κωλοτούμπα, μεταξύ λόγων και έργων, θα αναγκάσει για άλλη μια φορά, στην αλλαγή του ρητορικού αφηγήματος, της σκληρής διαπραγμάτευσης. Κάτι θα βρεθεί ,για να ανατροφοδοτήσει το καύσιμο της παραμονής στην εξουσία!

Όμως τα αποθέματα σανού εξαντλήθηκαν, το αντιμνημονιακό αφήγημα ξεφούσκωσε, το έργο της περήφανης και ηρωικής διαπραγμάτευσης, ξεπέρασε σε επανάληψη όλες τις παλιές ελληνικές ταινίες, ο δρόμος του ανέξοδου λαϊκισμού έχει φτάσει στο τέλος του, η χώρα παραμένει χωρίς όραμα, χωρίς σχέδιο για την επόμενη μέρα και οι δυνάμεις της οπισθοδρόμησης εμποδίζουν την ομαλή ευρωπαϊκής της πορείας και διχάζουν τους πολίτες με το νόμισμα.
Η ακολουθούμενη παρελκυστική στρατηγική του «δίπορτου», μέσα και έξω της χώρας, με την αθέτηση συμφωνιών και υποσχέσεων για μεταρρυθμίσεις καθώς και ο κυβερνητικός βερμπαλισμός από «φωτεινά» μυαλά, επιβεβαιώνουν τον ξεπεσμό του πολιτικού συστήματος.
Για άλλη μια φορά, οι μέρες είναι κρίσιμες και επικίνδυνες για νέες αντιμνημονιακές αυταπάτες. Χρειάζεται να κρατηθεί γερά το τιμόνι της διακυβέρνησης, έστω και στο παρά πέντε,  με ορθολογική συνθηκολόγηση και όχι ασχεδίαστη ρήξη. Διαφορετικά, Βατερλό!

Πραγματικά δεν ξέρουμε τι θα μας ξημερώσει, με το πολιτικό προσωπικό που επιλέξαμε να μας εκπροσωπήσει στη Βουλή.