Το ετήσιο μνημόσυνο υπέρ αναπαύσεως των ψυχών των Έξι θα τελεσθεί την Κυριακή 20 Νοεμβρίου 2016 στον Ιερό Ναό της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού, οδόςΑναστάσεως στον Χολαργό. Θα επακολουθήσει Τρισάγιο στον τόπο της εκτέλεσηςπαραπλεύρως του Ναού.Το μνημόσυνο τελείται κάθε χρόνο, την πρώτη Κυριακή μετά την 15η Νοεμβρίου, που είναι η τραγική επέτειος των εκτελέσεων
ΝΑ ΞΥΠΝΗΣΗ Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΝΑΡΚΗ
Η ιστορική αλήθεια των γεγονότων που αναφέρονται στην καταδικαστική απόφαση του Στρατοδικείου του 1922 ως πράξεις εσχάτης προδοσίας, οι οποίες δήθεν διενεργήθηκαν από τους Έξι (οκτώ), αμφισβητήθηκε από την Ιστορία, πριν ακόμη ακυρωθεί η ‘‘απόφαση’’ από τον Άρειο Πάγο – Κατερίνα Δέδε, Ιστορικός, εφημερίδα Αυγή, 31/10/2010.
Παρ’ όλο, όμως, που αμφισβητήθηκε η γνώμη του Στρατοδικείου για τα
αίτια, που προκάλεσαν την Καταστροφή, η Ιστορία δεν προχώρησε στην έρευνα για την ανεύρεση άλλων στοιχείων, στα οποία θα μπορούσε να αποδοθεί χωρίς αμφισβήτηση η ήττα του στρατού μας και η Καταστροφή. Σχολιάζοντας την κατάσταση αυτήν ο Αντεισαγγελέας του Αρείου Πάγου Νίκος Τσάγγας παρατήρησε, πως η Ιστορία ‘‘βολεύθηκε’’ – Η Αθώωση των Έξι, εκδ. Γκοβοστή. Βολεύθηκε, και άφησε την Νεότερη Ιστορία της Ελλάδας να ψυχορραγεί, βυθισμένη στα δεδομένα για την Μικρασιατική Εκστρατεία, όπως είχαν κυκλοφορήσει τότε.
Στο ίδιο μήκος κύματος κινήθηκε και ο καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της ΚρήτηςΧρήστος Χατζηιωσήφ όταν έγραψε στην «Ιστορία της Ελλάδας του 20ου αιώνα» {Εκδ. Βιβλιόραμα) ότι «Η Δίκη των Έξι και η εκτέλεση έκλεισαν αμέσως τη συζήτηση για τα πραγματικά αίτια της ήττας και της τραγωδίας των προσφύγων» (ΤΑ ΝΕΑ,21/12/2009).
Αντίθετα προς την αδράνεια της Ιστορίας κινήθηκαν επώνυμες προσωπικότητες σε επίσημες δηλώσεις τους, στις οποίες υποστήριξαν την αθωότητα των Έξι από τα εγκλήματα για τα οποία είχαν κατηγορηθεί. Με τις δηλώσεις αυτές άνοιξε ο δρόμος για να ξυπνήσει η Ιστορία και να κινηθεί προς την ανεύρεση των πραγματικών αιτίων της καταστροφής. Δόθηκε, ακόμη, στον Άρειο Πάγο η δυνατότητα να απονείμει Δικαιοσύνη με την ακύρωση της καταδικαστικής απόφασης του Στρατοδικείου του 1922.
Από τις δηλώσεις που αμφισβήτησαν το κύρος του περιεχομένου της απόφασης του 1922, παραθέτουμε το κείμενο της γνωστής επιστολής, που ο Ελευθέριος Βενιζέλος έστειλε στον Αρχηγό του Λαϊκού Κόμματος Παναγή Τσαλδάρη το 1932:
«Δύναμαι να διαβεβαιώσω υμάς κατά τον πλέον κατηγορηματικόν τρόπον, ότι ουδείς των πολιτικών αρχηγών της δημοκρατικής παρατάξεως, θεωρεί ότι οι ηγέται της πολιτικής, ήτις ηκολουθήθη μετά το 1920, διέπραξαν προδοσίαν κατά της χώρας ή ότι εν γνώσει οδήγησαν τον τόπον εις την μικρασιατικήν καταστροφήν».
Παραθέτουμε, επίσης, την άποψη του δημοσιογράφου και συγγραφέα Βασίλη Τζανακάρη, λόγω της πρωτότυπης άποψης που διατυπώνει: «Όχι, ο γράφων δεν πιστεύει ότι οι έξι που εκτελέσθηκαν εκείνο το θλιβερό πρωινό του 1922 υπήρξαν προδότες της πατρίδας τους. Υπήρξαν τραγικά θύματα, εξίσου τραγικά με τους πρόσφυγες, αλλά θύματα, όχι θύτες (Δακρυσμένη Μικρασία, Μεταίχμιο 2007, σελ.728).
Τομείς στους οποίους μπορούν οι Ιστορικοί να στοχεύσουν τις έρευνές τους, για να βρουν τα πραγματικά αίτια της ήττας και της τραγωδίας, είναι, κατά την γνώμη μας, ο Διχασμός, η Επέμβαση των Μεγάλων Δυνάμεων, η Προσωπική Πολιτική του Λόυδ Τζωρτζ και προπάντων η σχέση του με τους Μεγαλεμπόρους Όπλων, η Δράση των Ξένων Πρακτόρων στην Αθήνα, ο Ρόλος του ΚΚΕ (ΣΕΚΕ), οι Ενέργειες των Ιεραποστόλων της Καθολικής Εκκλησίας και των Φραγκολεβαντίνων κ.ά. Η πρόοδος των ερευνών τους θα αποτελέσει ανατρεπτική αναθεώρηση της Ιστορίας και θα δώσει καινούριο φως στην νεότερη Ιστορία της Ελλάδας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου