 |
Το αίμα λέει πάντα μια ιστορία… Και συνήθως τραγική…. Ακολουθήσαμε την γραμμή αίματος μιας ιστορίας που εξελίχθηκε στα στενά του κάστρου της Χώρας Νάξου, τα ξημερώματα της Κυριακής 30 Οκτωβρίου. Οι ενδείξεις δείχνουν ότι κάποιος συνάνθρωπος χτυπήθηκε άσχημα και περπάτησε από τον Άγιο Μηνά, στην Αγία Κυριακή, έως την ταβέρνα το όνειρο και το «Σ’αγαπώ». Υπάρχουν αίματα σε περβάζια, τηλεφωνικούς σταθμούς, κάγκελα σπιτιών έως κάδους απορριμμάτων και σε αυτοκίνητο. Σε κάποια σημεία στα σοκάκια το αίμα κάνει ζιγκ ζαγκ, σαν ο άνθρωπος αυτός να ήταν υποβασταζόμενος και ανήμπορος.
Στο Νοσοκομείο – Κέντρο Υγείας κάποια στιγμή εμφανίστηκε κάποιος τις πρώτες πρωινές ώρες… Δέχτηκε τις πρώτες βοήθειες και έφυγε… Και μετά ανέλαβαν τα …παιδιά. Σαν μοντέρνοι Σέρλοκ Χόλμς ανήμερα της Κυριακής, άφησαν στην άκρη το καθιερωμένο παιχνίδι τους και ξεχύθηκαν στα στενά να ανακαλύψουν τι θα μπορούσε να έχει συμβεί… Από την πλατεία του Πραντούνα κι έως τον Αγιο Μηνά δεν υπάρχει σπιθαμή χωρίς σταγόνες, σταγόνες παντού. Το αίμα σταματά στον Άγιο Μηνά στα πεζούλια. Προηγουμένως κάποιος χτύπησε στους κάδους κατεβαίνοντας κι άφησε κι εκεί το στίγμα του… Έξω από την ταβέρνα «Ονειρο» υπάρχουν σπασμένα τζάμια κι ένα περβάζι με μεγάλη συγκέντρωση αίματος. Δεν είναι τυχαίο που όλα τούτα συνέβησαν στην πιο σκοτεινή πλευρά του κάστρου, με την έλλειψη επαρκούς φωτισμού να φλερτάρει με τα περίεργα συμβάντα.
Η νύχτα πάντα είχε τους δικούς της κανόνες και ο βασικότερος όλων η σιωπή. Όπως κι εάν έχει πάντως αυτό το σκοτεινό στα σοκάκια θυμίζει κάτι από παλιές ελληνικές ταινίες? Εμπνέει ίσως για μαχαιρώματα μέσα στη νύχτα, ανάμεσα σε σπίτια που διαμένουν οικογένειες και παιδάκια. Όπως και να χει, κανείς δεν έμαθε τίποτα… Διότι ότι συμβαίνει τη νύχτα στο κάστρο, μένει τη νύχτα στο κάστρο.
Ελπίζω να ξυπνήσει ο Δήμος και να ενδιαφερθεί για την ασφάλεια των πολιτών του.. Πριν ξυπνήσουμε και δούμε κάνα κεφάλι να μας κοιτάει περίεργα την επόμενη φορά.
Στο Νοσοκομείο – Κέντρο Υγείας κάποια στιγμή εμφανίστηκε κάποιος τις πρώτες πρωινές ώρες… Δέχτηκε τις πρώτες βοήθειες και έφυγε… Και μετά ανέλαβαν τα …παιδιά. Σαν μοντέρνοι Σέρλοκ Χόλμς ανήμερα της Κυριακής, άφησαν στην άκρη το καθιερωμένο παιχνίδι τους και ξεχύθηκαν στα στενά να ανακαλύψουν τι θα μπορούσε να έχει συμβεί… Από την πλατεία του Πραντούνα κι έως τον Αγιο Μηνά δεν υπάρχει σπιθαμή χωρίς σταγόνες, σταγόνες παντού. Το αίμα σταματά στον Άγιο Μηνά στα πεζούλια. Προηγουμένως κάποιος χτύπησε στους κάδους κατεβαίνοντας κι άφησε κι εκεί το στίγμα του… Έξω από την ταβέρνα «Ονειρο» υπάρχουν σπασμένα τζάμια κι ένα περβάζι με μεγάλη συγκέντρωση αίματος. Δεν είναι τυχαίο που όλα τούτα συνέβησαν στην πιο σκοτεινή πλευρά του κάστρου, με την έλλειψη επαρκούς φωτισμού να φλερτάρει με τα περίεργα συμβάντα.
Η νύχτα πάντα είχε τους δικούς της κανόνες και ο βασικότερος όλων η σιωπή. Όπως κι εάν έχει πάντως αυτό το σκοτεινό στα σοκάκια θυμίζει κάτι από παλιές ελληνικές ταινίες? Εμπνέει ίσως για μαχαιρώματα μέσα στη νύχτα, ανάμεσα σε σπίτια που διαμένουν οικογένειες και παιδάκια. Όπως και να χει, κανείς δεν έμαθε τίποτα… Διότι ότι συμβαίνει τη νύχτα στο κάστρο, μένει τη νύχτα στο κάστρο.
Ελπίζω να ξυπνήσει ο Δήμος και να ενδιαφερθεί για την ασφάλεια των πολιτών του.. Πριν ξυπνήσουμε και δούμε κάνα κεφάλι να μας κοιτάει περίεργα την επόμενη φορά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου