Μανώλης Κεφαλογιάννης για Στυλιανό Πρινιανάκη. «Του ανδρειωμένου ο θάνατος, θάνατος δεν λογιέται»

> Η Ελλάδα υποδέχεται σήμερα τα οστά των 16 παλικαριών που έδωσαν τη ζωή τους για την  Πατρίδα.
 16 παλικάρια που τη βραδιά της 21ης Ιουλίου 1974 ξεκίνησαν από εδώ, από τη

Σούδα, με την καρδιά τους και το μυαλό τους πλημμυρισμένα από Ελλάδα και Κύπρο, το αδιαίρετο ένα.
>
> Εκείνες τις γεμάτες αίμα, φωτιά και πόνο ημέρες που η Πατρίδα κινδύνευε... Αυτοί θυσιάστηκαν για αυτήν. Της έδωσαν τα νιάτα τους. Τα όνειρά τους. Τη ζωή τους.
>
> 42 χρόνια μετά γυρνάνε στην ΕΛΛΑΔΑ. Και παίρνει τέλος η προσμονή όλων των δικών τους ανθρώπων. Αλλά ο πόνος για την απώλειά τους δεν μπορεί να σιγήσει. Δεν μπορεί να τελειώσει. Παραμένει, άσβεστος. Και η κατοχή θλίψης συνεχίζεται. Όπως, 42 χρόνια μετά τη στρατιωτική εισβολή συνεχίζεται και η κατοχή της μαρτυρικής Κύπρου.
>
> 42 χρόνια μετά τα 16 παλικάρια του Νοράτλας «Νίκη 4» επιστρέφουν στην Πατρίδα.
>
> Ανάμεσά τους ένα δικό μας παιδί. Ένα Κρητικόπουλο από τους Στόλους Μονοφατσίου. Ο Στυλιανός Πρινιανάκης.
>
> Θυμόμαστε και τιμάμε τη θυσία του. Ευχόμαστε να βρει γαλήνη πια η ψυχή του. Και εκεί ψηλά που βρίσκεται μας βλέπει. Μας ακούει. Και χαμογελάει γλυκά γιατί ξέρει:
>
> «Του ανδρειωμένου ο θάνατος, θάνατος δεν λογιέται»
>
> Τιμή και Δόξα
>
>