Μια ψυχή που είναι να βγει….

Άρθρο του Θανάση Παπαμιχαήλ – Επικοινωνιολόγου

  

Με την ψυχή στο στόμα και πάλι, ήταν ο τίτλος ενός άρθρου μου που δημοσιεύθηκε πριν από λίγες μέρες, επισημαίνοντας ότι ο κίνδυνος κατάρρευσης της χώρας έχει γίνει θέαμα για όλο τον κόσμο για περισσότερο από ένα χρόνο.

Τη μια «πρόσω ολοταχώς» για ανάπτυξη, την άλλη «όπισθεν ολοταχώς» και πορεία προς τα βράχια, τη μιζέρια και την εξαθλίωση. Μαδάμε τη μαργαρίτα grexit or no grexit. Χώρα έρμαιο εσμού ανίκανων πολιτικών, συντεχνιών, και κρατικοδίαιτων επιχειρηματιών. Δεν γνωρίζουμε που βαδίζουμε και τι μας περιμένει.

Τη μια οι «δραχμολάγνοι» όπως αποκαλούνται οι φαν της επιστροφής στη δραχμή και στο

εθνικό νόμισμα, μια οι ατυχείς δηλώσεις για τη σχέση ανθρώπου και νομίσματος από εξέχοντα πολιτειακό παράγοντα και οι φωνές του αντιευρωπαϊκού λαϊκισμού επαναφέρουν το δίλημμα για την τύχη του πολύπαθου ενιαίου νομίσματος, του ευρώ.

Από την άλλη πλευρά πολλές χώρες του ευρωπαϊκού νότου αρχίζουν να αντιδρούν στα μέτρα δημοσιονομικής πολιτικής που τους επιβάλλονται και αρχίζουν τα «δικά» τους.

Αυξήσεις κατώτατων μισθών, μειώσεις φόρων, αυξήσεις συντάξεων και αυξήσεις των ελλειμμάτων τους. Κουράστηκαν οι πολίτες να υπακούουν στα δημοσιονομικά «κελεύσματα» κεντρικών τραπεζών και οίκων αξιολόγησης, και άλλο που δεν θέλουν οι πολιτικοί να επαναφέρουν στο γήπεδο της ψηφοθηρίας τις αγαπημένες τους υποσχέσεις για κάθε είδους παροχές προς τους πολίτες.

Το leave ή το remain στην ευρωπαϊκή ένωση  δοκιμάζεται στη Βρετανία και ποιος μπορεί να το αποκλείσει κι από τις άλλες χώρες. Μπορεί το κριτήριο της οικονομίας να παίζει το ρόλο του, αλλά τα απρόοπτα συνηθίζονται από τις πλειοψηφίες πολλών λαών. Το δημοψήφισμα του περασμένου Ιουλίου είναι η καλύτερη απάντηση στη θρυλούμενη σοφία μερίδας ψηφοφόρων που ακόμη πιστεύει ότι το προσφυγικό και η παγκοσμιοποίηση του, είναι η καλύτερη διαφήμιση για τα νησιά μας!!! Βάλτε όσα θαυμαστικά θέλετε.

Η επικοινωνιακή μάχη των πολιτικών μας έχει επικεντρωθεί στα πρόσθετα μέτρα των 3,6 δις ευρώ ενώ τα 5,4 δις που έχουν ψηφιστεί από το καλοκαίρι με τους πιστωτές είναι εύκολα να υλοποιηθούν; Όταν θα αρχίσουν να υλοποιούνται οι μεταρρυθμίσεις θα πρέπει ή να  μετακομίσουμε ή να πιούμε το πικρό ποτήρι της εξόδου από το ευρώ; Τώρα αν θα λέγεται το νέο νόμισμα δραχμή, hellas euro ή όπως και να λέγεται, λίγο θα μας ενδιαφέρει. Εκείνο που θα πρέπει να μας νοιάζει αν θα μπορούμε να έχουμε ένα αξιοπρεπές βιοτικό επίπεδο που να διαφέρει από αυτό της Βενεζουέλας!

Και τότε θα ανάψει για τα καλά το φυτίλι της τιμωρίας των ενόχων, πολιτικών νυν και τέως. Γιατί δεν αμφιβάλει κανείς ότι οι πολιτικοί ευθύνονται για την ηθική και οικονομική χρεοκοπία της χώρας, όσο κι αν οι ίδιοι ρίχνουν και ευθύνες σε «άφρονες» ψηφοφόρους πολίτες.

Για άλλη μια φορά το πολιτικό σύστημα της χώρας μας αποδεικνύεται κατώτερο των περιστάσεων. Η Κυβέρνηση διαρκώς συσκέπτεται, συζητά, καθυστερεί, και σύσσωμη η αντιπολίτευση περιμένει διακαώς την πτώση της, είτε από ξένο παράγοντα, είτε από την αδυναμία της να αντέξει το βάρος της χρεοκοπίας.

Όσο ξορκίζουμε το κακό, την αποπομπή μας από το ευρώ, και όσο δεν παίρνουμε μέτρα σταθεροποίησης της οικονομίας μέσα στο ευρώ, τόσο υποσκάπτουμε και καθυστερούμε την ανάπτυξη της χώρας.

Γιατί όπως λέει και ο θυμόσοφος λαός «Μια ψυχή που είναι να βγει, ας βγει μια ώρα αρχίτερα…».