«Σιγά τι έγινε αν …» Η απογοήτευση μετά την ελπίδα.

Άρθρο του Θανάση Παπαμιχαήλ – Επικοινωνιολόγου

Είναι πραγματικά εντυπωσιακή η ανοχή της κοινής γνώμης στα αδιέξοδα που την έχουν οδηγήσει, εδώ και ένα χρόνο, οι κυβερνήσεις της λεγόμενης πρώτης φοράς αριστεράς. Και το οξύμωρο είναι ότι ενώ δεν έχει πραγματοποιήσει καμία από τις προεκλογικές υποσχέσεις της, οι διαπραγματεύσεις της με τους δανειστές έχουν αποτύχει και οι διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις πάνε από το κακό στο χειρότερο, ένα σημαντικό ποσοστό πολιτών, σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις,  αντιμετωπίζει τη δεινή πραγματικότητα με στωικότητα που θα ζήλευαν ακόμη και οι καταδικασμένοι σε τρις ισόβια! Πόσες χάρες να

πάρουν από βασιλείς, προέδρους ή δανειστές!

Οι πολίτες κουράστηκαν να περιμένουν την ανάπτυξη τα τελευταία μνημονιακά χρόνια, να πληρώνουν φόρους, να τρομάζουν από απειλές GREXIT, επιστροφή στη δραχμή, προβλήματα μεταναστευτικού, ανεργίας, εξαγωγή κεφαλών και κεφαλαίων, απώλεια κεκτημένων, κλειστές κάνουλες χρηματοδότησης και με πολλά άλλα δυσβάσταχτα προβλήματα στους ώμους. Η απογοήτευση πλημμύρισε ολόκληρη την κοινωνία και πλέον δεν αντιδρά όποιον κάλο κι αν της πατήσεις. Τη θέση της αγανάκτησης πήρε η αδιαφορία και το γνωστό μοτό «σιγά τι έγινε αν…».

Σιγά τι έγινε αν η ολιγωρία που επέδειξε η Ελλάδα στην εφαρμογή κοινοτικών αποφάσεων, έφερε το ΝΑΤΟ στο Αιγαίο.

Σιγά τι έγινε αν οι τηλεοπτικές άδειες είναι τέσσερις και η πίτα θα μοιραστεί σε νέα «τζάκια» σήμερα καθαρά και αύριο διαπλεκόμενα.

Σιγά τι έγινε αν κλείσανε οι τράπεζες, αν έχουμε capita control, αν φάγαμε τα ψέματα των προεκλογικών υποσχέσεων με το κουτάλι.

Σιγά τι έγινε αν βγούμε από την Σέγκεν και κλείσουν τα σύνορα για κανένα εξάμηνο.

Σιγά τι έγινε αν το κόμμα με. κοντά, τρία εκατομμύρια ψηφοφόρους δεν βρήκε να κάνει αρχηγό της ένα νέο άφθαρτο, αυτοδημιούργητο πρόσωπο, αλλά εξέλεξε γόνο οικογενειοκρατίας με ότι αυτό συνεπάγεται.

Σιγά τι έγινε αν το χρηματιστήριο μας ζει μέρες δραχμής με τον γενικό δείκτη να επιστρέφει στο πολιτικά λεγόμενο «βρώμικο ‘89».

Σιγά τι έγινε αν όλοι ομολογούν ότι έχουμε φτάσει σε αδιέξοδα αλλά οι υπεύθυνοι αρμενίζουν….

Σιγά τι έγινε αν οι κυβερνώντες ενδιαφέρονται για μια βιώσιμη τηλεοπτική αγορά αλλά αδιαφορούν για τη βιωσιμότητα πολλών κοινωνικών ομάδων.

Σιγά τι έγινε αν το GREXIT παραμένει ζωντανό στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων.

Σιγά τι έγινε αν με το νέο εκλογικό νόμο που επεξεργάζεται η κυβέρνηση θα μπει και η «κουτσή Μαρία» στη Βουλή με το 2%, και θα έχουμε ασταθείς κυβερνήσεις.

Σιγά τι έγινε αν εξακολουθήσουμε να ζούμε με δανεικά, άλλωστε δεν ζητήσαμε ποτέ πνευματικά δικαιώματα για τα φώτα του πολιτισμού που τους δώσαμε.

Σιγά τι έγινε αν δεν έχουμε συνειδητοποιήσει ακόμη σε ποιόν εφιάλτη μας έχουν βυθίσει, και πόσα ακόμη μνημόνια παραμονεύουν.

Σιγά τι έγινε αν κάθε λίγο και λιγάκι κλείνουν οι δρόμοι, τοπικοί και εθνικοί και πλατείες, από τέως αγανακτισμένους και νυν εξαπατημένους ψηφοφόρους. Δεν ιδρώνει το αυτί κανενός!

Πηγαίνουμε ολοταχώς για μετωπική με τα βράχια, και δεν θα είναι περίεργο στις επόμενες εθνικές εκλογές να ψηφιστεί για τρίτη φορά η πρώτη φορά αριστερά και άπαντες εν χορώ θα αναφωνούμε «σιγά τι έγινε…»!

Άλλωστε όπως είπε και ο Δημήτρης Χορν «Η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει. Συνεχώς ξεψυχάει»!