Άρθρο του Θανάση Παπαμιχαήλ –
Επικοινωνιολόγου
Βραδινές
ενημερωτικές εκπομπές, αλλά και πρωινές με αρκετά πολιτικά, οικονομικά και
οικογενειακά τηλεοπτικά θέματα συζητούν ακατάπαυστα για την πορεία της
καθημερινότητας μας. Πότε θα βγούμε, αν
θα βγούμε από την κρίση και τι μέλλει γενέσθαι για εμάς και τα παιδιά μας. Σε
κάθε πάνελ, πασίδηλο είναι, ο ένας να υποστηρίζει τα κυβερνητικά δρώμενα και οι
υπόλοιποι να αντιπολιτεύονται. Ο δημοσκοπικός καλπασμός του κόμματος της
αξιωματικής αντιπολίτευσης όπως είχα προβλέψει στο προηγούμενο άρθρο μου έχει
πολλαπλασιάσει τηλεοπτικές συζητήσεις και αναλύσεις για το νέο διαφαινόμενο
πολιτικό σκηνικό από παλιούς και νέους πανελίστες. Επιχειρηματίες,
δημοσιογράφους, κομματικά στελέχη ακόμη και επώνυμους από τον καλλιτεχνικό
χώρο.
Ζούμε σε μια
τηλεοπτική δημοκρατία όπου ενδημεί ένας τεράστιος αριθμός ειδικών που
κατακλύζουν τα σαλόνια μας και φιλοδοξούν να κυριαρχήσουν στις τελευταίες
σκέψεις πριν κοιμηθούμε. Σε κάποιες ευρωπαϊκές χώρες οι προσκεκλημένοι σε πολιτικές
τηλεοπτικές συζητήσεις έχουν και αμοιβή, αντίθετα στα δικά μας Μέσα βάζεις
μέσον για να βγεις στο γυαλί. Θεωρείται εφαλτήριο ανέλιξης για όσους επιζητούν
πολιτική καριέρα.
Κάποιοι από
τους «παραθυράτους» είναι μορφωμένοι, ευγενείς και τηλεοπτικά ευπαρουσίαστοι,
και γίνονται συζητήσεις σε ήρεμους τόνους, άλλοι φωνασκούν συνεχώς, διακόπτουν
αγενώς και δυναμιτίζουν την όποια συζήτηση αρχίζει. Εδώ, ο νοήμων τηλεθεατής
κάνει ζάπινγκ και πάει σε πιο ήρεμα κανάλια για να αποφύγει χρήση αναλγητικών.
Στις μέρες
μας, με τις ξαφνικές αλλαγές που έχουν γίνει στο πολιτικό μας στερέωμα έχουν
παρουσιαστεί νέα τηλεοπτικά «φρούτα» που κατακεραυνώνουν τους νέους εκπροσώπους
της πολιτικής εξουσίας για ετεροχρονισμένες δράσεις κατηγορώντας τους για
παντός είδους παρανομίες.
Διεκδικούν
τον τίτλο του τιμητή των πάντων και εκμεταλλευόμενοι τη γενικότερη κρίση στην
κοινωνία την πολιτική και τις αξίες της, θέλουν να επηρεάσουν με τη λαϊκίστικη
ρητορική τους ένα σημαντικό αλλά κυρίως απογοητευμένο κομμάτι της ελληνικής
κοινωνίας που τους ακούει και τους παρακολουθεί, θεωρώντας τους, όπως
πιστεύουν, ότι είναι οι ίδιοι αμόλυντοι και αδιάφθοροι.
Κόπτονται
σήμερα για την ένδεια των ασφαλιστικών ταμείων και για τη φοροδιαφυγή αλλά πολλοί
από αυτούς δεν πλήρωσαν ποτέ ένα ευρώ στην εφορία, ούτε ένσημα σε ασφαλιστικά
ταμεία κλείνοντας τις επιχειρήσεις τους εν μια νυκτί.
Χρεοκόπησαν
οι εταιρίες που διοικούσαν αλλά κράτησαν το «πορτοφόλι» και τώρα φοράνε τον
μανδύα του επαναστάτη και κατήγορου.
Απομεινάρια
ενός χρεοκοπημένου πολιτικού και μιντιακού συστήματος εξίσου υπεύθυνο για τη
σημερινή κατάντια μας. Παιδιά του λαού με βίλες και πισίνες δίπλα στον άνεργο,
στον απροστάτευτο στον κατατρεγμένο.
Ζούμε σε μια
εποχή όπου κοσμογονικές αλλαγές δημιουργούν ένα ρευστό σκηνικό και κανένας δεν
ξέρει που θα κάτσει η μπίλια. Βρισκόμαστε στο τέλος των ιδεολογιών και τα
πολιτικά κόμματα θα πρέπει να επαναπροσεγγίσουν τα «χαμένα» ακροατήρια τους με
νέους όρους και τρόπους.
Νέα φλερτ θα
αναβιώσουν και οι μέχρι τώρα ιδεολογικές γραμμές θα δώσουν τη θέση τους σε νέες
αφετηρίες από τις οποίες θα θελήσουν να επωφεληθούν όλοι οι πολιτικοί
συνδυασμοί.
Ας είναι
λοιπόν προσεκτικοί οι οπαδοί – πανελίστες των μεγαλύτερων κομμάτων μας που
χωρίς κανένα μέτρο εκτοξεύουν ρητορικές βολές εκατέρωθεν και με φρασεολογία που
δεν συνάδει στον πολιτικό πολιτισμό που επικαλούνται. Να μην ξεκατινιάζονται
για ανούσια ζητήματα, στα οποία δεν τους πέφτει και ο λόγος τις περισσότερες
φορές.
Αφήστε που
μπορεί να διαψευστούν την άλλη στιγμή, μια και οι κομματικές υπερβολές και τα
ψέματα έχουν κοντά ποδάρια! Άλλωστε, ποιος εμπιστεύεται πλέον τους επικοινωνιακούς μηχανισμούς των
κομμάτων και πολλών Μέσων όταν η παραπληροφόρηση τους αποδεικνύεται καθημερινά.
Σταματήστε λοιπόν τους τηλεοπτικούς και ραδιοφωνικούς
λεονταρισμούς, ρίχνοντας νερό στο μύλο της τηλεθέασης των Μέσων, γιατί κανείς
δεν σας ακούει!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου