Ο ένας νέος, με όνειρα, ιδέες, οργή για το κράτος. Παιδί των «Δεκεμβριανών» του 2008, πρωτοστάτησε σε όλους τους αγώνες των προηγούμενων ετών και ήρθε η ώρα της ανταπόδοσης. Γραμματέας της Νεολαίας του ΣΥΡΙΖΑ ο Ιάσονας Σχινάς - Παπαδόπουλος, αποφάσισε να χρησιμοποιήσει τη θέση του, να διορίσει συγγενείς του και να δικαιολογήσει την πράξη του περίπου ως... επαναστατική. Ο άλλος, μιας διαφορετικής γενιάς, με... κοινωνικούς αγώνες στα μπλόκα των αγροτών και στις μπάρες των διοδίων. Τώρα, ως υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης, ο Βαγγέλης Αποστόλου, πληρώνει τις ψεύτικες υποσχέσεις. Είναι τα πρόσωπα της εβδομάδας που πέρασε...
Ιάσονας Σχινάς-Παπαδόπουλος //Γραμματέας Νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ
Ο Ιάσονας που βρήκε το... χρυσόμαλλο δέρας, αλλά έχασε την τιμή του
Οταν πέρυσι τον Ιανουάριο ο ΣΥΡΙΖΑ του άλλοτε 3% έγινε κυβέρνηση, ο Αλέξης Τσίπρας βρήκε μια ανύπαρκτη Νεολαία στο κόμμα. Χωρίς φωνή και παρουσία στο νεολαιΐστικο κίνημα, ένα σκορποχώρι που χρειαζόταν «συμμάζεμα». Αλλωστε, ένα κόμμα εξουσίας δεν μπορεί να μην έχει ισχυρό κίνημα. Σιγά σιγά η Νεολαία άρχισε να ακούγεται με τις ιδιαίτερα «επαναστατικές» και επιθετικές ανακοινώσεις της, αφού κυριαρχούσαν οι σκληροπυρηνικές απόψεις.
Όταν τον Αύγουστο, με την υπογραφή της συμφωνίας από τον πρωθυπουργό, οι νεολαίοι ζήτησαν την έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ και έκαναν λόγο για νεοφιλελεύθερη στροφή, το ποτήρι ξεχείλισε. Ετσι, τον περασμένο Νοέμβριο εξελέγη ομόφωνα, έπειτα από πρόταση της Κεντρικής Επιτροπής, ο ελεγχόμενος από τη νέα τάξη πραγμάτων στον ΣΥΡΙΖΑ, Ιάσονας Σχινάς-Παπαδόπουλος. Γιος οικονομικού αναλυτή και στελέχους επιχειρήσεων, με θητεία σε γνωστές οικονομικές εφημερίδες, ο Ιάσονας? βρήκε το «χρυσόμαλλο δέρας» της πολιτικής προερχόμενος από μια καθαρή αριστερή οικογένεια.
Ο ίδιος, με πτυχίο στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης και μεταπτυχιακά στην Πολιτική Επιστήμη και την Ιστορία, δεν έχει καμιά εργασιακή εμπειρία. Παρά μόνο κάποια άρθρα στην «Αυγή» και σε διάφορα sites, κρατώντας πάντα τη σημαία του ΣΥΡΙΖΑ ψηλά. Αν διαβάσει κανείς το βιογραφικό του, θα διαπιστώσει ότι είναι αυτό που λέμε «παιδί του 2008» με συγκεκριμένα? ένσημα. Στα δραματικά «Δεκεμβριανά» ήταν 20 ετών και όπως αναφέρεται «βρέθηκε στους δρόμους με χιλιάδες νέους για να διαμαρτυρηθεί για τη δολοφονία του Αλ. Γρηγορόπουλου. Έχει ενεργή παρουσία σε κάθε μικρό και μεγάλο αγώνα της γενιάς του, από το κίνημα των πλατειών μέχρι το αντιφασιστικό κίνημα». Το 2010 μάλιστα ήταν και υποψήφιος περιφερειακός σύμβουλος στην παράταξη του Αλέξη Μητρόπουλου «Αττική Συνεργασία-ΟΧΙ στο Μνημόνιο». Αυτό βεβαίως δεν τον εμπόδισε να πει «ναι» στο Μνημόνιο του ΣΥΡΙΖΑ και να το επισφραγίσει με την κομματική θέση που ανέλαβε.
Ο «ράπερ» γραμματέας, που με το συγκρότημά του Salto Mortal τραγουδούσε για τα αδιέξοδα των νέων και για την ελπίδα, πήρε περισσότερα από 15 λεπτά δημοσιότητας με τις προσλήψεις συγγενών του.
Μετακλητοί υπάλληλοι η μητέρα, ο αδερφός και η φίλη του γραμματέα, μια πράξη νόμιμη, αλλά όχι ηθική για να θυμηθούμε κάποιες άλλες ένδοξες εποχές. Και για να πούμε την αλήθεια, ο Ιάσονας δεν έκανε τίποτε περισσότερο απ’ ό,τι έχουν κάνει δεκάδες άλλοι πριν απ’ αυτόν. Χρησιμοποίησε τη θέση του για να «βολέψει» ημετέρους κι αυτό από μόνο του στη χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας, της κομματοκρατίας και του ρουσφετιού δεν είναι κατακριτέο. Αλλωστε εδώ και καιρό η ριζοσπαστική αριστερά που θα άλλαζε το σάπιο μεταπολιτευτικό σύστημα, το χρησιμοποιεί πλέον για? ίδιον όφελος.
Αυτό που τάραξε τα νερά και τον κατέστησε πρόσωπο της εβδομάδας ήταν η απάντησή του στην, χωρίς αμφιβολία, ανθρωποφαγία των μέσων. Αντί να απαντήσει με επιχειρήματα, έγραψε ένα συναισθηματικό κείμενο για τους αριστερούς αγώνες της οικογένειάς του. Από το αντάρτικο στα βουνά μέχρι τις καταλήψεις στα Πανεπιστήμια, λες και οι αγώνες για μια καλύτερη και δικαιότερη κοινωνία πρέπει να επισφραγίζονται και με θέσεις στο Δημόσιο.
Ο Ιάσονας είναι παιδί της Μεταπολίτευσης. Μιας Ελλάδας που θεωρεί φυσιολογικό να διορίζουν τα κόμματα τα «δικά τους παιδιά, εγγόνια, εξαδέλφια». Από την πεπατημένη δεν θα μπορούσε να ξεφύγει και ο ΣΥΡΙΖΑ. Τώρα αν ο ΕΑΜίτης παππούς του ή ο «αγωνιστής» στους φοιτητικούς αγώνες πατέρας του και αδερφός του συμφωνούν με την «ανταπόδοση», αυτό είναι δικό τους, προσωπικό, αξιακό θέμα. Οσο, όμως, είναι ανεπίτρεπτο να «καταξεσκίζεις» έναν νέο που έγραψε ένα κείμενο, άλλο τόσο κατακριτέο είναι να δικαιολογείς τον εναγκαλισμό του με την εξουσία λέγοντας «όλα για το κόμμα, το ζήτησε το κόμμα».
Η ελπίδα για μια καλύτερη Ελλάδα που θα στηρίζεται σε νέους, μορφωμένους και αγωνιστές, όπως ο Ιάσονας, χάνεται. Μοιάζει με το χρυσόμαλλο δέρας, μόνο που δεν θα βρεθεί ποτέ...
Βαγγέλης Αποστόλου //υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης
Ηρθε ο βουλευτής στο χωριό, βόλτες από εκεί κι από δω
Η καρέκλα του υπουργού που είναι αρμόδιος για τα αγροτικά θέματα ήταν ανέκαθεν ηλεκτρική. Κάτι οι προεκλογικές υποσχέσεις που πάντοτε είναι υπερβολικές, κάτι το γεγονός ότι οι αγρότες είναι «καλομαθημένοι» και δεν δέχονται περισσότερους φόρους ή εισφορές (αφού πληρώνουν άλλες κοινωνικές ομάδες βεβαίως), ο εκάστοτε υπουργός βρίσκεται σε δύσκολη θέση.
Το χαρτοφυλάκιο αυτό κλήθηκαν να αναλάβουν σοβαροί πολιτικοί με ιδέες, λύσεις για τα αγροτικά ζητήματα και προσπάθεια συνεννόησης ακόμη και σε πολύ κρίσιμες περιόδους. Υπήρξαν ωστόσο και αρκετοί που αντιμετώπισαν το αγροτικό ζήτημα με λογική «Μαυρογιαλούρου».
Οσο ήταν στην αντιπολίτευση έδιναν υποσχέσεις που γνώριζαν ότι δεν θα μπορέσουν να τηρήσουν, έκαναν περιοδείες στην επαρχία θυμίζοντας το γνωστό τραγουδάκι: «Ηρθε ο βουλευτής στο χωριό, βόλτες από εκεί κι από δω, μοιράζει υποσχέσεις στους αγρότες. Θα σας γλιτώσουμε από τη δυστυχία, νερό θα φέρουμε θα φτιάξουμε σχολεία». Τα τελευταία χρόνια κάθε κυβέρνηση αντιμετωπίζει μπλόκα, δυναμικές κινητοποιήσεις, συμπλοκές αγροτών με αστυνομικούς, ένα απίστευτο μπάχαλο. Συνήθως ο Ιανουάριος και ο Φεβρουάριος είναι οι μήνες των αγροτικών κινητοποιήσεων, εκτός από πέρυσι που η ευφορία για τη νέα κυβέρνηση η οποία υπόσχονταν τα πάντα, είχε «μπλοκάρει» τα... μπλόκα.
Φέτος, όμως, και με αφορμή το νέο Ασφαλιστικό, ήρθε η ώρα και της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ να βρεθεί ενώπιον των υποσχέσεών της που αδυνατεί να εκπληρώσει. Σε μια χώρα που έχει καταρρεύσει οικονομικά, τα περιθώρια είναι εξαιρετικά περιορισμένα και οι υποσχέσεις μοιάζουν με... σάπια φρούτα που έπεσαν από τα δέντρα.
Ο νυν υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης, Βαγγέλης Αποστόλου, έγινε το πρόσωπο της εβδομάδας αν και... κρυπτόμενος. Είναι, όμως, το πρόσωπο εκείνο που αντιπροσωπεύει όλους τους υπουργούς των τελευταίων ετών που υπόσχονταν χωρίς να μπορούν να υλοποιήσουν.
Από το «όλα τα κιλά, όλα τα λεφτά», μέχρι τους πολιτικάντηδες που ανέβαιναν στα τρακτέρ και πρωτοστατούσαν στα μπλόκα. Ο κ. Αποστόλου δεν θα μπορούσε να αποτελεί εξαίρεση, άλλωστε, έκανε πολιτική καριέρα σηκώνοντας μπάρες διοδίων πρωτοστατώντας στο κίνημα «δεν πληρώνω».
Ως δασολόγος, ανέλαβε τον ρόλο του «σκιώδους» υπουργού επί των αγροτικών πριν από τη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ πέρυσι τέτοια εποχή. Και δεν άφησε επαρχία για επαρχία που να μην επισκεφτεί τάζοντας τα πάντα και κατακεραυνώνοντας τις προηγούμενες κυβερνήσεις. Ο πρωθυπουργός προφανώς τον επέλεξε ως γνώστη των προβλημάτων και του «χρέωσε» θετικά το γεγονός ότι ο ΣΥΡΙΖΑ «σάρωσε» στις αγροτικές περιοχές και στις τρεις εκλογικές αναμετρήσεις του 2015.
Βεβαίως, ο κ. Αποστόλου δέχεται την οργή των αγροτών για ένα νομοσχέδιο του φίλου του, Γ. Κατρούγκαλου, αλλά έτσι είναι η πολιτική. Πληρώνουν πάντα οι άλλοι. «Ο αγρότης βιώνει μια κυβέρνηση που μετά τις φοροληστρικές επιδρομές προσπαθεί να αποπροσανατολίσει τους αγρότες προσφέροντάς τους χάντρες και καθρεφτάκια», έλεγε πριν από δύο χρόνια ο κ. Αποστόλου. Οταν είχε εύκολη πρόσβαση στους αγρότες και τους μιλούσε στα καφενεία, διότι πλέον έχει γίνει «κόκκινο πανί».
Εξελέγη βουλευτής Εύβοιας με τον Συνασπισμό στο μακρινό 1996 και στη συνέχεια το 2012 και το 2015. Οι δραστηριότητές του πολυπληθείς, όπως γράφει και στο βιογραφικό του: «Μετά τη λήξη της βουλευτικής του θητείας συνέχισε να υπερασπίζεται σειρά κοινωνικών και περιβαλλοντικών ζητημάτων, και βρέθηκε δίπλα στους αγρότες, τους εργάτες, τους επαγγελματίες και γενικά στους ανθρώπους που αγωνίστηκαν για τα δικαιώματά τους».
Δεν είναι κακοί οι κοινωνικοί αγώνες. Το αντίθετο, επιβάλλονται. Αρκεί οι προεκλογικές υποσχέσεις να μην είναι απλά λόγια του αέρα. Και οι αγρότες δεν συγχωρούν εύκολα τους «πολιτευτές». Γιατί, όπως λέει και το τραγούδι:
«Χαρά να σε γιαούρτωνα εκεί που ρητορεύεις εκεί που με χειροκροτάς χωρίς να το πιστεύεις παίρνεις την αλήθεια μου και μου την κάνεις λιώμα απ’ το πόδι με τραβάς βαθιά μέσα στο χώμα»
http://www.imerisia.gr/article.asp?catid=26509&subid=2&pubid=113896880&utm_source=dlvr.it&utm_medium=twitter
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου