Ο Σαρκοζί ως τελευταίο ανάχωμα στην επέλαση των άκρων

 

Twitter@EmOikonomidis
Η επιστροφή του πιο συναρπαστικού και… θορυβώδους πολιτικού που γνώρισε η ευρωπαϊκή Κεντροδεξιά από τα πρώιμα χρόνια του Σίλβιο Μπερλουσκόνι, διαμορφώνει μια καινούρια αρχιτεκτονική αισθητικής και προσδοκιών για το μέλλον.
Ο Νικολά Σαρκοζί κατάφερε να βάλει φρένο στην επέλαση της Μαρίν Λεπέν και των άκρων του Εθνικού Μετώπου, και ετοιμάζεται να είναι υποψήφιος για την Προεδρία της Γαλλίας, στις προεδρικές εκλογές του 2017.
Ο “Σαρκό” μοιάζει να επιστρέφει από τον βαθύ, πολιτικό και προσωπικό χειμώνα του, επιχειρώντας να ηγηθεί μιας “Άνοιξης” για την Κεντροδεξιά, τη Γαλλία, και συνολικά την Ευρωπαϊκή Ένωση, τη στιγμή που η νέα, κοινή πατρίδα μας έχει ανάγκη περισσότερο από κάθε άλλη φορά στο παρελθόν από ηγέτες και όχι… παιδική χαρά.

Η θυελλώδης προσωπικότητα του Σαρκοζί, που έχει φυσικά και την αυτοκαταστροφική διάστασή της, όπως αποδείχτηκε με το πείσμα των Γάλλων να τον τιμωρήσουν το 2012, και να επιλέξουν τον ολίγιστο Φρανσουά Ολάντ για τη δεύτερη σημαντικότερη πηγή εξουσίας στην Ευρώπη, μετά τη γερμανική Καγκελαρία, προδιαγράφει… επιστροφή στην πραγματική πολιτική.

Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι στο ξεκίνημα της ηγετικής περπατησιάς του, μετά το 2005, και πριν εξελιχθεί σε “αυτοκόλλητο” συμπλήρωμα της Άνγκελα Μέρκελ, ο Νικολά Σαρκοζί ήταν ο κατεξοχήν πολιτικός των ρήξεων και των μεγάλων ανατροπών. Καταφέρνοντας να καλύψει με την πολιτική ρητορική του το σύνολο του πολιτικού χώρου που εκτείνεται από τη δημοκρατική Δεξιά, μέχρι τις παρυφές του Κέντρου.

“Εκείνος” ο Σαρκοζί, είναι ο ηγέτης στον οποίο μπορεί να ακουμπήσει η αυριανή Ευρώπη, πιθανότατα ως τελευταία ελπίδα απέναντι στην αρτηριοσκληρωτική Γερμανία, και το φάντασμα των άκρων, που εικονοποείται πρωτίστως και κυρίως στη Μαρίν Λεπέν και τους… ομογάλακτούς της στην υπόλοιπη Ευρώπη.

Η Γαλλία άλλωστε είναι μια πραγματικά μεγάλη χώρα. Με ακόμη μεγαλύτερη Ιστορία. Λαό που δεν συμβιβάζεται. Και μια αυτοτροφοδοτούμενη οικονομία, που της επιτρέπει να μην έχει ανάγκη τα δανεικά. Ούτε τη Γερμανία.

Γι’ αυτό και ο Νικολά Σαρκοζί φαντάζει ως η ιδανική περίπτωση ηγέτη. Που θα τα βάλει με τη Γερμανία. Με τις αγορές. Και με τον φασισμό που κρύβεται κάτω από τον μανδύα του εθνικισμού, πίσω από την κοινωνική μιζέρια που σκόρπισε η ακραία και αδιέξοδη λιτότητα στο σύνολο της ηπείρου μας.