 |
Ο Μεσσήνιος πολιτικός θέλησε να εκφράσει μια κινηματική διαδικασία, που εκτονώθηκε ωστόσο στην κάλπη της εκλογής του. Στα χρόνια που ακολούθησαν, η Νέα Δημοκρατία συρρικνώθηκε εκλογικά στα μικρότερα ποσοστά που είχε καταγράψει ποτέ στην Ιστορία της, καθώς και στη μικρότερη κοινωνική βάση, πολύ κάτω από το ψυχολογικό όριο των 2 εκατομμυρίων ψηφοφόρων.
Παράλληλα, η ρητορική του αντι-Μνημονίου άνοιξε την πόρτα για τη θύελλα του λαϊκισμού που θα ακολουθούσε μέχρι και σήμερα, πάνω στον οποίο λαϊκισμό πάτησε ο ΣΥΡΙΖΑ για να ανέβει στην εξουσία και να διατηρηθεί σε αυτήν.
Η πρώτη περίοδος Σαμαρά σημαδεύτηκε και από τις πολλαπλές διασπάσεις και τους πολιτικούς ακρωτηριασμούς της νέας Δημοκρατίας, με τη δημιουργία νέων κομμάτων, αλλά και με την αποστασιοποίηση των πιο μετριοπαθών δυνάμεων της Κεντροδεξιάς, που με τη στρατηγική του μεσαίου χώρου υπό τον Κώστα Καραμανλή, είχαν οικοδομήσει την πλατιά κοινωνική πλειοψηφία του 2004.
Ως πρωθυπουργός αντίθετα, ο Αντώνης Σαμαράς τα πήγε πολύ καλύτερα σε σχέση με τη θητεία του ως πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας. Παρέλαβε τη χώρα σε μια εξαιρετικά δύσκολη συγκυρία, και κατάφερε να την κρατήσει όρθια, και να τη φέρει κοντά στην έξοδο από την κρίση, τουλάχιστον σε επίπεδο αριθμών.
Τα έβαλε με τον λαϊκισμό του ΣΥΡΙΖΑ και μόχθησε για να βάλει σε τάξη το δημόσιο καθώς και τα οικονομικά της χώρας.
Στο τέλος όμως, και μετά τη διπλή ήττα των ευρωεκλογών και των αυτοδιοικητικών εκλογών του 2014, υπέκυψε στην πολιτική πίεση και διολίσθησε σε επιλογές που θύμιζαν τα πρώτα βήματά του στην ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας, επιταχύντοντας έτσι την πτώση του από την εξουσία.
Μετά τη βαριά ήττα στις εθνικές εκλογές του Ιανουαρίου του 2015, ο Αντώνης Σαμαράς δεν παραιτήθηκε από την ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας, με αποτέλεσμα την περαιτέρω συρρίκνωση της γαλάζιας παράταξης, και το… πάρτυ που έστησε ο ΣΥΡΙΖΑ, ουσιαστικά χωρίς αντίπαλο, μέχρι και την παρ’ ολίγον εθνική τραγωδία του δημοψηφίσματος του Ιουλίου.
Εκείνο το βράδυ, ο Αντώνης Σαμαράς παραιτήθηκε από την ηγεσία, μέχρι και σήμερα όμως είναι προφανές να έχει το εύλογο ενδιαφέρον για το ποιός θα τον διαδεχθεί μέσω της ετυμηγορίας της εκλογικής βάσης της Νέας Δημοκρατίας, με τους συνεργάτες του και βουλευτές που έχουν ως αναφορά τον ίδιο να έχουν δώσει σκληρή μάχη υπέρ του Απόστολου Τζιτζικώστα, τον απλό λαό που τον πίστεψε ωστόσο να μην ακολουθεί, αλλά αντιθέτως να δίνει ψήφο εμπιστοσύνης στον πολύ πιο αυθεντικό Άδωνη Γεωργιάδη.
Η θητεία του Αντώνη Σαμαρά στην ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας και η περίοδος της πρωθυπουργίας του απασχολούν ήδη τον ιστορικό του μέλλοντος, με όρους τρέχοντος παρόντος. Είναι βέβαιο ότι ο Μεσσήνιος πολιτικός έχει ορκισμένους εχθρούς, αλλά και εξίσου παθιασμένους υποστηρικτές.
Η τελική ετυμηγορία της Ιστορίας λοιπόν, θα είναι ενδιαφέρουσα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου