στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ του Σαββάτου
Δεν είμαι με ένα κόμμα είμαι με μια αρχή.
Τα κόμμα είναι το φύλλωμα. Πέφτει.
Η αρχή είναι η ρίζα. Μένει.
Τα φυλλώματα κάνουν θόρυβο
Και δεν κάνουν τίποτε.
Η ρίζα σιωπά και κάνει τα πάντα.
Βικτωρ Ουγκω
Πηγή και κατεύθυνση της νέας πορείας της Νέας Δημοκρατίας ήταν και είναι η διακήρυξη των αρχών της Χαλκιδικής, που απαντά τόσο σε καιροσκοπισμούς και βραχυχρόνιες σκοπιμότητες, όσο και στις προκλήσεις του σήμερα και του αύριο. Προκλήσεις που προϋποθέτουν ρήξεις, ευελιξία και τόλμη, συνεννόηση και συναίνεση.
Οφείλουμε λοιπόν να στοχαστούμε την ουσία της πολιτικής και να ασκηθούμε σε αυτήν μέσα από τη ζύμωση των ιδεών. Ετσι η πολιτική θα αναζωογονηθεί, ώστε η αυριανή διακυβέρνηση να ανασχεδιαστεί με στόχο να αντιμετωπίσει την παρούσα κρίση, αλλά και να εγγυηθεί την ανοικοδόμηση του μέλλοντος.
Χρειάζεται ένα νέο πολιτικό και αξιακό όραμα, ένα νέο δημόσιο ήθος για την κοινωνία και όχι για την εξουσία. Σ’ αυτό το δρόμο θα πρέπει να πορευτεί η Νέα Δημοκρατία. Εναν δρόμο, όμως, με ελληνικά χαρακτηριστικά. Αυτή την πορεία εκφράζει και εγγυάται ο σημερινός πρόεδρος Βαγγέλης Μεϊμαράκης.
Η Νέα Δημοκρατία στα 41 χρόνια ιστορίας της, όχι μόνο διατήρησε στέρεα τα ιδεολογικά της όρια, αλλά και τα διεύρυνε.
Η πολιτική μας ταυτότητα, συνεπώς, είναι σαφής και δεν επιδέχεται αμφισβητήσεις, ούτε παρερμηνείες. Η Νέα Δημοκρατία δεν είναι σε αναζήτηση ιδεολογικής ταυτότητας, αλλά σε αναζήτηση διαφορετικού τρόπου σκέψης. Είναι η παράταξη της αλληλεγγύης και της ανθρωπιάς. Η πατριωτική παράταξη που απορρίπτει τις πολιτικές αγκυλώσεις του παρελθόντος, τις περιχαρακώσεις, τους διαχωρισμούς και τις διακρίσεις. Είναι ένα φιλελεύθερο, ριζοσπαστικό και πλουραλιστικό κίνημα. Ενα κίνημα συλλογικό, διαρκώς μετεξελισσόμενο, με βάση το «εμείς» και όχι το «εγώ». Είναι ο χώρος της ποικιλομορφίας των σκέψεων, των ελληνικών και ευρωπαϊκών αξιών, της αντιτιθέμενης και ατέρμονης διαλεκτικής και του στοχασμού. Κι αυτή η διαλεκτική δεν καταλήγει σε ένα είδος στατικής ιδεολογίας. Αυτός ο πλουραλισμός σκέψεων και ιδεών ήταν, είναι και θα υπάρχει ως στέρεο θεμέλιο της εσωκομματικής δημοκρατίας. Αυτό τον πλουραλισμό οφείλουμε, με κάθε τρόπο, να αναδείξουμε περαιτέρω και να διαφυλάξουμε.
Αυτή την ιδεολογία ούτε τη νοθεύσαμε ούτε την πλασάραμε ποτέ ως κάτι διαφορετικό. Χρειάζεται όμως να την επαναπροσδιορίσουμε. Γι’ αυτό η συνέπεια πρέπει να γίνει ξανά το σήμα κατατεθέν της δικής μας ταυτότητας. Η ιδεολογία της σύγχρονης ευρωπαϊκής κεντροδεξιάς είναι εκείνη που δικαιώθηκε στην Ευρώπη τα τελευταία χρόνια. Της κεντροδεξιάς που απαιτεί συμμετοχή, συνέπεια και συνευθύνη.
Τα τελευταία χρόνια πολύς λόγος έγινε για τον μεσαίο χώρο που ενστερνιστήκαμε το 1997. Καθώς και για το σύγχρονο κοινωνικό μεταρρυθμιστικό κέντρο, όπως το ορίσαμε εναλλακτικά, το 2004, όπου μια πλατιά κοινωνική πλειοψηφία εμπιστεύτηκε το όραμα του Κώστα Καραμανλή για πολιτική αλλαγή.
Εδώ υπάρχει, ίσως από πολιτική «αγραμματοσύνη», μια μεγάλη παρεξήγηση. Υπάρχουν αφελείς ερμηνείες ή ακόμη και σκόπιμες παρερμηνείες που αφορούν την ιδεολογική μας ταυτότητα.
Ο μεσαίος χώρος δεν είναι ιδεολογία, ούτε αποτελεί μια μετα-νεωτερική έκφραση. Είναι αντίληψη πραγμάτων και καταστάσεων.
Το σύγχρονο μεταρρυθμιστικό κοινωνικό κέντρο, επίσης, δεν είναι ιδεολογία.
Είναι ο κοινός τόπος στον οποίο συναντηθήκαμε με πολίτες που δεν προέρχονταν από τον δικό μας ιδεολογικό χώρο.
Πολιτικός φιλελευθερισμός σημαίνει την προβολή της δημοκρατίας ως πολιτική συμμετοχή ατόμων και κοινωνιών με πολιτική κουλτούρα ικανότητας και γνώσης. Ταυτόχρονα, αναγνώριση στην πράξη της πεμπτουσίας της δημοκρατίας που είναι το κράτος δικαίου, δηλαδή η διάκριση των εξουσιών.
Παράλληλα, κοινωνικός φιλελευθερισμός σημαίνει εμπέδωση της κοινωνικής αλληλεγγύης και της διαρκούς οιονεί θεσμικής και πολιτικής ενίσχυσης των ασθενέστερων κοινωνικο-οικονομικών τάξεων.
Τέλος, κέντρο σημαίνει την κοινωνική ισορροπία, με την έννοια –κατά τα ανωτέρω– της κοινωνικής αλληλεγγύης. Εμείς προβάλλουμε την αντίληψη του κοινωνικού μεταρρυθμιστικού κέντρου, που σημαίνει κοινωνικό κράτος, το οποίο απευθύνεται στους συμπολίτες μας που βρίσκονται σε θέση μερικής ή απόλυτης κοινωνικο-οικονομικής αδυναμίας. Ενώ, δεξιά –που ως όρος εμπεριέχει μια κακώς εννοούμενη προ-κατειλημμένη και «ενοχική» πραγματικότητα– σημαίνει τη συντήρηση, με την έννοια της διατήρησης των παραδοσιακών αξιών, αρχών και αντιλήψεων μιας κοινωνίας που εκδηλώνεται ως έθνος και αποσκοπεί στη διατήρηση σε διάρκεια και σε βάθος χρόνου.
*Ο κ. Γιάννης Χατζής είναι πολιτικός αναλυτής και πρώην αναπληρωτής γραμματέας Πολιτικού Σχεδιασμού της Ν.Δ.
Τα κόμμα είναι το φύλλωμα. Πέφτει.
Η αρχή είναι η ρίζα. Μένει.
Τα φυλλώματα κάνουν θόρυβο
Και δεν κάνουν τίποτε.
Η ρίζα σιωπά και κάνει τα πάντα.
Βικτωρ Ουγκω
Πηγή και κατεύθυνση της νέας πορείας της Νέας Δημοκρατίας ήταν και είναι η διακήρυξη των αρχών της Χαλκιδικής, που απαντά τόσο σε καιροσκοπισμούς και βραχυχρόνιες σκοπιμότητες, όσο και στις προκλήσεις του σήμερα και του αύριο. Προκλήσεις που προϋποθέτουν ρήξεις, ευελιξία και τόλμη, συνεννόηση και συναίνεση.
Οφείλουμε λοιπόν να στοχαστούμε την ουσία της πολιτικής και να ασκηθούμε σε αυτήν μέσα από τη ζύμωση των ιδεών. Ετσι η πολιτική θα αναζωογονηθεί, ώστε η αυριανή διακυβέρνηση να ανασχεδιαστεί με στόχο να αντιμετωπίσει την παρούσα κρίση, αλλά και να εγγυηθεί την ανοικοδόμηση του μέλλοντος.
Χρειάζεται ένα νέο πολιτικό και αξιακό όραμα, ένα νέο δημόσιο ήθος για την κοινωνία και όχι για την εξουσία. Σ’ αυτό το δρόμο θα πρέπει να πορευτεί η Νέα Δημοκρατία. Εναν δρόμο, όμως, με ελληνικά χαρακτηριστικά. Αυτή την πορεία εκφράζει και εγγυάται ο σημερινός πρόεδρος Βαγγέλης Μεϊμαράκης.
Η Νέα Δημοκρατία στα 41 χρόνια ιστορίας της, όχι μόνο διατήρησε στέρεα τα ιδεολογικά της όρια, αλλά και τα διεύρυνε.
Η πολιτική μας ταυτότητα, συνεπώς, είναι σαφής και δεν επιδέχεται αμφισβητήσεις, ούτε παρερμηνείες. Η Νέα Δημοκρατία δεν είναι σε αναζήτηση ιδεολογικής ταυτότητας, αλλά σε αναζήτηση διαφορετικού τρόπου σκέψης. Είναι η παράταξη της αλληλεγγύης και της ανθρωπιάς. Η πατριωτική παράταξη που απορρίπτει τις πολιτικές αγκυλώσεις του παρελθόντος, τις περιχαρακώσεις, τους διαχωρισμούς και τις διακρίσεις. Είναι ένα φιλελεύθερο, ριζοσπαστικό και πλουραλιστικό κίνημα. Ενα κίνημα συλλογικό, διαρκώς μετεξελισσόμενο, με βάση το «εμείς» και όχι το «εγώ». Είναι ο χώρος της ποικιλομορφίας των σκέψεων, των ελληνικών και ευρωπαϊκών αξιών, της αντιτιθέμενης και ατέρμονης διαλεκτικής και του στοχασμού. Κι αυτή η διαλεκτική δεν καταλήγει σε ένα είδος στατικής ιδεολογίας. Αυτός ο πλουραλισμός σκέψεων και ιδεών ήταν, είναι και θα υπάρχει ως στέρεο θεμέλιο της εσωκομματικής δημοκρατίας. Αυτό τον πλουραλισμό οφείλουμε, με κάθε τρόπο, να αναδείξουμε περαιτέρω και να διαφυλάξουμε.
Αυτή την ιδεολογία ούτε τη νοθεύσαμε ούτε την πλασάραμε ποτέ ως κάτι διαφορετικό. Χρειάζεται όμως να την επαναπροσδιορίσουμε. Γι’ αυτό η συνέπεια πρέπει να γίνει ξανά το σήμα κατατεθέν της δικής μας ταυτότητας. Η ιδεολογία της σύγχρονης ευρωπαϊκής κεντροδεξιάς είναι εκείνη που δικαιώθηκε στην Ευρώπη τα τελευταία χρόνια. Της κεντροδεξιάς που απαιτεί συμμετοχή, συνέπεια και συνευθύνη.
Τα τελευταία χρόνια πολύς λόγος έγινε για τον μεσαίο χώρο που ενστερνιστήκαμε το 1997. Καθώς και για το σύγχρονο κοινωνικό μεταρρυθμιστικό κέντρο, όπως το ορίσαμε εναλλακτικά, το 2004, όπου μια πλατιά κοινωνική πλειοψηφία εμπιστεύτηκε το όραμα του Κώστα Καραμανλή για πολιτική αλλαγή.
Εδώ υπάρχει, ίσως από πολιτική «αγραμματοσύνη», μια μεγάλη παρεξήγηση. Υπάρχουν αφελείς ερμηνείες ή ακόμη και σκόπιμες παρερμηνείες που αφορούν την ιδεολογική μας ταυτότητα.
Ο μεσαίος χώρος δεν είναι ιδεολογία, ούτε αποτελεί μια μετα-νεωτερική έκφραση. Είναι αντίληψη πραγμάτων και καταστάσεων.
Το σύγχρονο μεταρρυθμιστικό κοινωνικό κέντρο, επίσης, δεν είναι ιδεολογία.
Είναι ο κοινός τόπος στον οποίο συναντηθήκαμε με πολίτες που δεν προέρχονταν από τον δικό μας ιδεολογικό χώρο.
Πολιτικός φιλελευθερισμός σημαίνει την προβολή της δημοκρατίας ως πολιτική συμμετοχή ατόμων και κοινωνιών με πολιτική κουλτούρα ικανότητας και γνώσης. Ταυτόχρονα, αναγνώριση στην πράξη της πεμπτουσίας της δημοκρατίας που είναι το κράτος δικαίου, δηλαδή η διάκριση των εξουσιών.
Παράλληλα, κοινωνικός φιλελευθερισμός σημαίνει εμπέδωση της κοινωνικής αλληλεγγύης και της διαρκούς οιονεί θεσμικής και πολιτικής ενίσχυσης των ασθενέστερων κοινωνικο-οικονομικών τάξεων.
Τέλος, κέντρο σημαίνει την κοινωνική ισορροπία, με την έννοια –κατά τα ανωτέρω– της κοινωνικής αλληλεγγύης. Εμείς προβάλλουμε την αντίληψη του κοινωνικού μεταρρυθμιστικού κέντρου, που σημαίνει κοινωνικό κράτος, το οποίο απευθύνεται στους συμπολίτες μας που βρίσκονται σε θέση μερικής ή απόλυτης κοινωνικο-οικονομικής αδυναμίας. Ενώ, δεξιά –που ως όρος εμπεριέχει μια κακώς εννοούμενη προ-κατειλημμένη και «ενοχική» πραγματικότητα– σημαίνει τη συντήρηση, με την έννοια της διατήρησης των παραδοσιακών αξιών, αρχών και αντιλήψεων μιας κοινωνίας που εκδηλώνεται ως έθνος και αποσκοπεί στη διατήρηση σε διάρκεια και σε βάθος χρόνου.
*Ο κ. Γιάννης Χατζής είναι πολιτικός αναλυτής και πρώην αναπληρωτής γραμματέας Πολιτικού Σχεδιασμού της Ν.Δ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου