Άρθρο του Θανάση Παπαμιχαήλ –
Επικοινωνιολόγου
Βρισκόμαστε
στο χείλος του γκρεμού, φτωχοποιημένοι, εξαθλιωμένοι, να ξενυχτάμε μπροστά
στους τηλεοπτικούς δέκτες μας για μια θετική είδηση σχετική με την ευρωπαϊκή
προοπτική της χώρας μας. Και μετά από έξι μήνες παλινωδιών, αυτοδιαψεύσεων,
δημιουργικών ασαφειών και κραυγαλέων αντιφάσεων, φάνηκε μια αχτίδα ελπίδας και
σωτηρίας για τη χώρα. Μια συμφωνία, χειρότερη από ότι είχαμε φανταστεί αλλά
σαφώς καλύτερη από ένα επονείδιστο grexit.
Και πριν καλά
– καλά υπογραφεί η συμφωνία, άρχισαν τα όργανα της αντίδρασης. Και πιο
συγκεκριμένα οι συνδικαλιστικές οργανώσεις και οι «φανατικοί» των άκρων, οπαδοί
της άναρχης ρήξης με κάθε τι που μας συνδέει με την Ευρώπη.
Αντιδράσεις
που εδράζονται είτε στην τιμή των «όπλων», είτε στη ρητορική περί πατριωτικής
υπερηφάνειας και αξιοπρέπειας, αλλά και στη διαφύλαξη των κεκτημένων από τις μέχρι
τώρα γνωστές σε όλους μας συντεχνίες. Η επένδυση στην οργή και θυμό των πολιτών
για το συνεχές φόρτωμα των μεγάλων βαρών, δεν είναι της στιγμής. Θα έρθει η
ώρα!
Μόνο που το
μόνο «κεκτημένο» σήμερα που πρέπει πρώτα να διαφυλαχτεί είναι το ευρωπαϊκό για
να υπάρξουν και τα των συνδικαλιστών κεκτημένα!
Μέσα σε
συνθήκες φτώχειας, μεγάλης ανεργίας, ο ακραίος πολιτικός και συνδικαλιστικός
λόγος μπορούν εύκολα να μας σπρώξουν στον γκρεμό ακόμη και σε διχαστικούς εμφύλιους
σπαραγμούς.
Υποχρέωση
όλων μας είναι, πολιτικά κόμματα και πολίτες όλων των ιδεολογικών πεποιθήσεων
να κρατήσουμε τη χώρα όρθια και να μην την αφήσουμε να κατρακυλήσει δεκαετίες
πίσω.
Να δούμε πως
θα αρχίσουν να επουλώνονται οι «πληγές» που άφησαν οι μέχρι τώρα πολιτικές
επιλογές, πως θα γίνει η αναδιάρθρωση της οικονομίας μας, πως θα δημιουργηθούν
νέες θέσεις εργασίας στον ιδιωτικό τομέα και όχι στο δημόσιο, γιατί η στρατιά
του 1,5 εκατομμυρίου ανέργων του ιδιωτικού τομέα, είναι προσάναμμα στις ορέξεις
κάθε παράφρονα πολιτικού.
Με σχέδιο,
και χωρίς θεωρίες παιγνίων, πρέπει να χτίσουμε γέφυρες εσωτερικής ενότητας και
εξεύρεσης σοβαρών συμμάχων στον ευρωπαϊκό χώρο.
Εδώ που
φτάσαμε η μόνη καλή λύση, ο μόνος δρόμος που οδηγεί στις καλύτερες μέρες, είναι
ο δρόμος της ευρύτατης συνεννόησης και στελέχωσης των κρατικών δομών από τα
ικανότερα στελέχη όλων των κομμάτων και της εθνικής συνεννόησης όλων μας.
Διαφορετικά,
η στρατηγική, ο καθένας για την «πάρτη» του, οδηγεί σε μια μεγάλη καταστροφή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου