 |
| Θανάσης Παπαμιχαήλ |
Είναι γνωστό ότι ο ρόλος του κράτους είναι να ασκεί στους Οργανισμούς της Τοπικής Αυτοδιοίκησης μόνο εποπτεία ως προς τον έλεγχο νομιμότητας, ενώ, παράλληλα, δεν του επιτρέπεται να εμποδίζει πρωτοβουλίες και ελεύθερες δράσεις προς το συμφέρον των πολιτών.
Στις δύσκολες εποχές της οικονομικής δυσπραγίας, η κεντρική εξουσία πρέπει να αντιληφθεί ότι είναι και προς δικό της όφελος η ενίσχυση της τοπικής αυτοδιοίκησης, η οποία με την εξασφάλιση των αναγκαίωνοικονομικών πόρων μπορεί να ανακουφίσει αποτελεσματικότερα τα ασθενέστερα κοινωνικά στρώματα και να παράσχει τα χρειώδη σε όσους το ζητούν.
Ιδιαίτερα μια φιλολαϊκή κυβέρνηση της Αριστεράς οφείλει να γνωρίζει ότι η διάχυση της απαιτούμενης βοήθειας στα λαϊκότερα κοινωνικά στρώματα μπορεί να επιτευχθεί ευκολότερα μέσα από τους μηχανισμούς της τοπικής αυτοδιοίκησης από ό,τι μέσα από τα δαιδαλώδη γρανάζια της κεντρικής διοίκησης.
Στις παρούσες συνθήκες, τα πολιτικά φρονήματα και τα κομματικά χρίσματα που βοήθησαν τους δημοτικούς άρχοντες να εκλεγούν δεν πρέπει να παίζουν απολύτως κανέναν ρόλο ούτε στον τρόπο άσκησης εξουσίας ούτε στον δίαυλο επικοινωνίας με την κυβέρνηση, καθώς κάτι τέτοιο δεν βοηθάει καμία από τις δύο πλευρές. Τα σύγχρονα προβλήματα δεν έχουν χρώμα και απαιτούν άμεσες λύσεις περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη φορά. Η περικοπή κονδυλίων από την τοπική αυτοδιοίκηση και η οικονομική της απομόνωση δεν μπορούν να βοηθήσουν μια κυβέρνηση που φέρεται να έχει ως πρώτο μέλημά της την αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης.
Όλοι οι δήμοι, ακόμα και εκείνοι που κάποτε φάνταζαν οικονομικά πιο εύρωστοι γιατί σε αυτούς κατοικούσαν και κατοικούν εκπρόσωποι της μεσαίας ή της ανώτερης αστικής τάξης, έχουν ανάγκη οικονομικής κάλυψης, καθώς η ανθρωπιστική κρίση έχει πλήξει ανθρώπους από ένα μεγάλο φάσμα, που έχουν χάσει σπίτια και δουλειές.
Γι’ αυτό και είναι απαραίτητη η αγαστή συνεργασία και ενότητα των δύο βαθμών της τοπικής αυτοδιοίκησης για να δοθούν λύσεις και να αντιμετωπιστεί η ανθρωπιστική κρίση που βιώνει μεγάλο μέρος της κοινωνίας μας. Απαξιωτικές αναφορές, αντιθεσμικές συμπεριφορές και αντεγκλήσεις δεν έχουν θέση στην πολύπαθη τοπική αυτοδιοίκηση. Με κοινή βούληση των αιρετών της αυτοδιοίκησης, με γνώμονα τη γνώση των τοπικών αναγκών και όχι της κομματικής προέλευσης, θα επιτευχθεί η άριστη αξιοποίηση των κονδυλίων για την ελάφρυνση των οικονομικά ασθενέστερων πολιτών.
Μετά την απόφαση να ανασταλεί η πιλοτική εφαρμογή του ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος, είναι άμεση και επιτακτική ανάγκη η υλοποίηση του επισιτιστικού επιδόματος, αδιαφορώντας για το ποιος θα είναι ο φορέας διανομής του. Και μιλάμε για ψίχουλα κρατικής φιλανθρωπίας!
Ο εναγκαλισμός της τοπικής αυτοδιοίκησης και η μη αποκοπή της από τον ομφάλιο κομματικό λώρο ναρκοθετούν τον κύριο λόγο ύπαρξης της και την οδηγούν σε ένα περιβάλλον εφιαλτικό!
Στις δύσκολες εποχές της οικονομικής δυσπραγίας, η κεντρική εξουσία πρέπει να αντιληφθεί ότι είναι και προς δικό της όφελος η ενίσχυση της τοπικής αυτοδιοίκησης, η οποία με την εξασφάλιση των αναγκαίωνοικονομικών πόρων μπορεί να ανακουφίσει αποτελεσματικότερα τα ασθενέστερα κοινωνικά στρώματα και να παράσχει τα χρειώδη σε όσους το ζητούν.
Ιδιαίτερα μια φιλολαϊκή κυβέρνηση της Αριστεράς οφείλει να γνωρίζει ότι η διάχυση της απαιτούμενης βοήθειας στα λαϊκότερα κοινωνικά στρώματα μπορεί να επιτευχθεί ευκολότερα μέσα από τους μηχανισμούς της τοπικής αυτοδιοίκησης από ό,τι μέσα από τα δαιδαλώδη γρανάζια της κεντρικής διοίκησης.
Στις παρούσες συνθήκες, τα πολιτικά φρονήματα και τα κομματικά χρίσματα που βοήθησαν τους δημοτικούς άρχοντες να εκλεγούν δεν πρέπει να παίζουν απολύτως κανέναν ρόλο ούτε στον τρόπο άσκησης εξουσίας ούτε στον δίαυλο επικοινωνίας με την κυβέρνηση, καθώς κάτι τέτοιο δεν βοηθάει καμία από τις δύο πλευρές. Τα σύγχρονα προβλήματα δεν έχουν χρώμα και απαιτούν άμεσες λύσεις περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη φορά. Η περικοπή κονδυλίων από την τοπική αυτοδιοίκηση και η οικονομική της απομόνωση δεν μπορούν να βοηθήσουν μια κυβέρνηση που φέρεται να έχει ως πρώτο μέλημά της την αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης.
Όλοι οι δήμοι, ακόμα και εκείνοι που κάποτε φάνταζαν οικονομικά πιο εύρωστοι γιατί σε αυτούς κατοικούσαν και κατοικούν εκπρόσωποι της μεσαίας ή της ανώτερης αστικής τάξης, έχουν ανάγκη οικονομικής κάλυψης, καθώς η ανθρωπιστική κρίση έχει πλήξει ανθρώπους από ένα μεγάλο φάσμα, που έχουν χάσει σπίτια και δουλειές.
Γι’ αυτό και είναι απαραίτητη η αγαστή συνεργασία και ενότητα των δύο βαθμών της τοπικής αυτοδιοίκησης για να δοθούν λύσεις και να αντιμετωπιστεί η ανθρωπιστική κρίση που βιώνει μεγάλο μέρος της κοινωνίας μας. Απαξιωτικές αναφορές, αντιθεσμικές συμπεριφορές και αντεγκλήσεις δεν έχουν θέση στην πολύπαθη τοπική αυτοδιοίκηση. Με κοινή βούληση των αιρετών της αυτοδιοίκησης, με γνώμονα τη γνώση των τοπικών αναγκών και όχι της κομματικής προέλευσης, θα επιτευχθεί η άριστη αξιοποίηση των κονδυλίων για την ελάφρυνση των οικονομικά ασθενέστερων πολιτών.
Μετά την απόφαση να ανασταλεί η πιλοτική εφαρμογή του ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος, είναι άμεση και επιτακτική ανάγκη η υλοποίηση του επισιτιστικού επιδόματος, αδιαφορώντας για το ποιος θα είναι ο φορέας διανομής του. Και μιλάμε για ψίχουλα κρατικής φιλανθρωπίας!
Ο εναγκαλισμός της τοπικής αυτοδιοίκησης και η μη αποκοπή της από τον ομφάλιο κομματικό λώρο ναρκοθετούν τον κύριο λόγο ύπαρξης της και την οδηγούν σε ένα περιβάλλον εφιαλτικό!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου