Κώστα Καραμανλή, τώρα είναι η ώρα. Προχώρα!!!!

Γράφει ο Μανώλης Αυγερινός

Επιτρέψτε μου πρώτα μια σύντομη αναδρομή.
Ο Κώστας Καραμανλής εκλέχτηκε για πρώτη φορά βουλευτής το 1989 στην Α' Περιφέρεια Θεσσαλονίκης
Τον Σεπτέμβριο του 1996 ο Κώστας Σημίτης, με μια αιφνιδιαστική κίνηση, προκηρύσσει εκλογές και τις κερδίζει.
Ο Μιλτιάδης Έβερτ, μετά τη νέα αποτυχία του, υποβάλλει την παραίτησή του και διεκδικεί την....

επανεκλογή του από την κοινοβουλευτική ομάδα.

Κερδίζει εύκολα, με αντίπαλο τον Γιώργο Σουφλιά.
Την εποχή εκείνη ο βετεράνος πολιτικός Γιάννης Βαρβιτσιώτης επεξεργάζεται την υποψηφιότητα του Κώστα Καραμανλή.
Με την ιδέα του συμφωνεί ένας άλλος από τους «βαρόνους» της Ν.Δ, ο Γιάννης Κεφαλογιάννης και μαζί οι δυο τους αναλαμβάνουν να την προωθήσουν στο κόμμα.
Την πολυπόθητη ηρεμία στη Νέα Δημοκρατία δεν φέρνει η επανεκλογή Έβερτ κι έτσι αποφασίζεται το αρχηγικό ζήτημα να λυθεί για πρώτη φορά από το συνέδριο του κόμματος και όχι από την κοινοβουλευτική ομάδα.

Το 4ο συνέδριο της Νέας Δημοκρατίας συνέρχεται στην Αθήνα από τις 21-24 Μαρτίου 1997.
Οι υποψήφιοι για την προεδρία του κόμματος είναι τέσσερις: ο πρόεδρος Μιλτιάδης Έβερτ (58 ετών), ο Γιώργος Σουφλιάς (56 ετών), ο Βύρων Πολύδωρας (50 ετών) και ο νεώτερος όλων, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής (41 ετών), που ζητά από τους συνέδρους να τον ψηφίσουν για να «απαλλάξει την παράταξη από τις κακοδαιμονίες, τη μιζέρια, τους φατριασμούς, την εσωστρέφεια, τις βεντέτες και τους προσωπικούς ανταγωνισμούς που την τυράννησαν επί πολλά χρόνια».

Στη δεύτερη ψηφοφορία πρόεδρος του κόμματος εκλέγεται ο Κώστας Καραμανλής με ποσοστό 69,16%, έναντι 30,84% του Γιώργου Σουφλιά.
Το συντριπτικό ποσοστό που έλαβε δεν επιδέχεται οποιασδήποτε αμφισβήτησης και οι τρεις αντίπαλοί του σπεύδουν να τον συγχαρούν.
Στόχος του νέου αρχηγού είναι η επάνοδος της Νέας Δημοκρατίας στην εξουσία, με την αμφισβήτηση του Κώστα Σημίτη ως ικανού διαχειριστή και τον διεμβολισμό του κεντρώου χώρου, που ανεβοκατεβάζει κυβερνήσεις.

Στις 8 Μαρτίου 2004 ο Καραμανλής κερδίζει τις εκλογές και παρέμεινε στην εξουσία για 5 χρόνια και 7 μήνες, έως στις 4 Οκτωβρίου 2009.

Επί της πρωθυπουργίας του διεξήχθησαν οι Ολυμπιακοί Αγώνες το 2004 (για να μην ξεχνιόμαστε παρέλαβε τον Μάρτη του 2004 όλα σχεδόν τα ολυμπιακά έργα ημιτελή και έγινε τεράστιος αγώνας δρόμου για να μην γίνουμε διεθνώς ρεζίλι ελέω ΠΑΣΟΚ), υπεγράφη η συμφωνία για την κατασκευή του αγωγού φυσικού αερίου Μπουργκάς - Αλεξανδρούπολης (2005), που εγκαταλείφθηκε τελικά το 2011, ενώ ο ίδιος έθεσε βέτο στην είσοδο της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ (2008), κατά τη διάρκεια της συνόδου της Συμμαχίας στο Βουκουρέστι.
Από τα σημαντικά έργα της πρωθυπουργίας του αξίζει να επισημανθούν η ολοκλήρωση της Εγνατίας Οδού, η έναρξη της κατασκευής του Μετρό Θεσσαλονίκης και τα εγκαίνια του Μουσείου της Ακρόπολης.

Την εικόνα του αμαύρωσαν και συνέβαλαν στην εκλογική ήττα του 2009 μια σειρά από σκάνδαλα, που απασχόλησαν και απασχολούν τη Δικαιοσύνη («Βατοπεδίου», «δομημένων ομολόγων», «τηλεφωνικών υποκλοπών», στο οποίο θύμα ήταν και ο ίδιος), όπως και οι πολύνεκρες πυρκαϊές της Πελοποννήσου (2007) και τα «Δεκεμβριανά του 2008», οι μεγάλης κλίμακας ταραχές που ξέσπασαν στην Αθήνα.

Σε όλα δικαιώθηκε.
ΣΕ ΟΛΑ.

Αμέσως μετά την ήττα των εκλογών του 2009, κινεί τις διαδικασίες για αλλαγή ηγεσίας στ+η ΝΔ, αφού όπως ο ίδιος είχε πει ότι ο λαός ήταν η μόνη δύναμή του και αυτήν του η δύναμη απωλέσθηκε με τις εκλογές (Δείτε εδώ)

Από εκείνη την ημέρα πολύ νερό κύλησε στο αυλάκι.

Ως τα σήμερα έγιναν πολλά, ακούστηκαν πολλά περισσότερα και ο Κώστας Καραμανλής επέλεξε τον δρόμο της σιωπής, δημιουργώντας έτσι έναν μύθο γύρω από το όνομά του.

«Θα μιλήσω όταν ο κόσμος είναι έτοιμος να με ακούσει», συνήθιζε να λέει σε όσους τον προέτρεπαν να μιλήσει.

Τα χρόνια αυτά, η πατρίδα με ευθύνη του Παπανδρέου, του Σαμαρά και του Βενιζέλου μπήκε σε μια έντονη περιπέτεια με άγνωστο ακόμα το τέλος της.
Η κεντροδεξιά παράταξη κάτω από την αρχηγία του Σαμαρά αλλά και του Βενιζέλου (ναι καλά διαβάσατε), όχι μόνο απέτυχε παταγωδώς αλλά οι ενέργειες των προηγούμενων έχουν οδηγήσει την παράταξη στα πρόθυρα της διάλυσης.

Πολλοί ήταν αυτοί που προσπάθησαν να ερμηνεύσουν τις κινήσεις του Καραμανλή όλο αυτό το διάστημα.
Και όταν η Νατάσα Καραμανλή έλεγε πρόσφατα: «εγώ του λέω να μείνει σπίτι», πολλοί ήταν εκείνοι που βιάστηκαν να συμπεράνουν συνταξιοδότηση του Καραμανλή.

Ακριβώς το αντίθετο σήμαιναν τα λόγια της Νατάσας που άθελά της «μαρτύρησε» τις σκέψεις του Καραμανλή. Ότι δηλαδή, δεν θα μείνει σπίτι.
Όμως ο καιρός περνάει.

Η ομιλία του Τσίπρα στις προγραμματικές δηλώσεις αλλά και η όλη ρητορική των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ, προκαλεί μεγάλη ανησυχία, παρά το «φτιαχτό» αισιόδοξο κλίμα που έχει δημιουργηθεί το τελευταίο διάστημα.
Ο Σαμαράς και η παρέα του (μια παρέα έμειναν) περιμένουν την αριστερή παρένθεση για να δικαιωθούν.

Να θυμίσω εδώ ότι ο Ανδρέας Παπανδρέου το 1981 εξελέγη για 6 μήνες, όπως έλεγαν τότε και το ΠΑΣΟΚ ελέγχει τη δημόσια διοίκηση ακόμα και σήμερα μετά από 35 χρόνια.
Η πατρίδα σήμερα είναι μια ανάσα από τον γκρεμό.

Το τελευταίο διάστημα υπάρχουν δημοσιεύματα που εμφανίζουν τον Καραμανλή έτοιμο για τη δημιουργία ενός μεγάλου κεντροδεξιού συνασπισμού, αφού κατά πολλούς η ΝΔ είναι πλέον «ένα φθαρμένο υλικό».
Πρόσφατα (17/1/2015) μέσα από το blog, αναφερθήκαμε στην επιστροφή Καραμανλή (διαβάστε εδώ).

Ο Σωτήρης Ξενάκης στα ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ (δείτε εδώ)
στις 7/2/2015 και ο Άρης Ράβανος στο ΒΗΜΑ (δείτε εδώ) στις 8/2 2015, αναφέρονται στο θέμα.
Και βέβαια σωρεία δημοσιευμάτων αναφέρονται στο ίδιο θέμα.

Η μεγάλη κεντροδεξιά παράταξη σήμερα είναι ανύπαρκτη.
Κάποιοι φρόντισαν γι’ αυτό.

O Καραμανλής σιώπησε για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα.
Η στάση του αυτή προβλημάτισε κάποιους, αλλά σίγουρα είναι ιδιαίτερα αξιοπρεπής και αποδεικνύεται πολύ υπεύθυνη.

Όπως και το 1997, ο Κώστας Καραμανλής καλείται να απαλλάξει την παράταξη από τις κακοδαιμονίες, τη μιζέρια, τους φατριασμούς, την εσωστρέφεια, τις βεντέτες και τους προσωπικούς ανταγωνισμούς.

Κώστα Καραμανλή, τώρα είναι η ώρα. Προχώρα!!!!