Δεν έχει περάσει εξάμηνο από τη λήψη απόφασης του δημοτικού συμβουλίου κατά της εκποίησης των παραλιών του δήμου μας (Προκόπης, Αλυκές αεροδρομίου, Πλάκα, Καλαντός κλπ), και η κυβέρνηση των Σαμαρά – Βενιζέλου ξαναχτυπά με νέο νομοσχέδιο για την προστασία δήθεν του αιγιαλού και της παραλίας, νομοσχέδιο που η WWF-Ελλάς χαρακτηρίζει εγκληματικό.
Ενώ ο απερχόμενος δήμαρχος Μανόλης Μαργαρίτης, μετά από επισκέψεις σε φίλους του υπουργούς, μας διαβεβαίωνε ότι δεν είναι δυνατόν να εκποιηθεί τίποτα λόγω του χαρακτήρα τους (κοινόχρηστα πράγματα, κοινωνική ιδιοκτησία), συνεπικουρούμενος και από τους κους Καραμανή και Μαυρομάτη, αλλά και λόγω πρόσκρουσης σε ευρωκοινοτικές δεσμεύσεις προστασίας οικοτόπων υψηλής περιβαλλοντικής σημασίας, έρχεται ο υπουργός οικονομικών κος Στουρνάρας, με νομοσχέδιο και παραχωρεί στους ιδιώτες χωρίς κανένα περιορισμό, ολόκληρη την παράκτια Ζώνη (παραλίες, αιγιαλούς και θάλασσα), στην οποία έχουν (ή αποκτούν με παραχώρηση) προβολή στον αιγιαλό. Είναι τέτοια η μανία εκποίησης του κοινωνικού πλούτου εκ μέρους της κυβέρνησης, που φτάνει στο σημείο να επιτρέπει ακόμα και το μπάζωμα της θάλασσας από τις παράκτιες επιχειρήσεις. Αυτές οι επιχειρήσεις θα μπορούν να προβαίνουν σε μόνιμες κατασκευές επί του αιγιαλού και να αποκλείουν την πρόσβαση στις παραλίες σε κάθε πολίτη – δημότη μη πελάτη της επιχείρησης.
Αποδεικνύεται ξανά ότι οι επισκέψεις του απερχόμενου δημάρχου Μανόλη Μαργαρίτη στα υπουργία τους, δεν διασφαλίζει με κανένα τρόπο, κανένα από τα συνταγματικά μας δικαιώματα. Αντίθετα, η προμελετημένη αυτή τακτική, λειτούργησε ως δούρειος ίππος - μηχανισμός κατευνασμού κοινωνικών αντιδράσεων κατά των ασκούμενων κυβερνητικών πολιτικών. Αυτό το ρόλο τον έπαιξε ο κος Μαργαρίτης πολύ καλά, και με τον επίσης σε διατεταγμένη υπηρεσία κο Μαράκη, κατάφεραν να εξαφανίσουν ομόφωνες αποφάσεις του δημοτικού συμβουλίου κατά της εκποίησης των παραλιών και αλυκών του Δήμου μας.
Καλούμε τους πολίτες των νησιών μας να καταδικάσουν τις πολιτικές της συγκυβέρνησης των Σαμαρά – Βενιζέλου
Τι ισχύει σήμερα:
· Με την κατάργηση των παραγράφων 1-3 του άρθρου 2 του προς αντικατάσταση Ν.2971/2001 ανατρέπεται στην ουσία ο δημόσιος χαρακτήρας των ακτών και η ακώλυτη πρόσβαση όλων των πολιτών προς αυτές. Οι έως σήμερα ισχύουσες παράγραφοι, που πλέον καταργούνται, κινούμενες στα πλαίσια που ορίζει το άρθρο 24 του Συντάγματος, προβλέπουν τα εξής:
1. Ο αιγιαλός, η παραλία, η όχθη και η παρόχθια ζώνη είναι πράγµατα κοινόχρηστα και ανήκουν κατά κυριότητα στο ∆ηµόσιο, το οποίο τα προστατεύει και τα διαχειρίζεται.
2. Η προστασία του οικοσυστήµατος των ζωνών αυτών είναι ευθύνη του Κράτους.
3. Ο κύριος προορισµός των ζωνών αυτών είναι η ελεύθερη και ακώλυτη πρόσβαση προς αυτές. Κατ’ εξαίρεση ο αιγιαλός, η παραλία, η όχθη και η παρόχθια ζώνη μπορούν να χρησιµεύσουν για κοινωφελείς περιβαλλοντικούς και πολιτιστικούς σκοπούς και για απλή χρήση της παραγράφου 1 του άρθρου 13, καθώς επίσης και για την εξυπηρέτηση υπέρτερου δηµοσίου συµφέροντος.
Τι προβλέπει το νομοσχέδιο:
· Με την παράγραφο 4 του άρθρου 8, προβλέπεται ότι σε περίπτωση επανακαθορισμού της γραμμής αιγιαλού σε περιοχές χαρακτηρισμένες ως Τουριστικά Δημόσια Κτήματα, ο επανακαθοριζόμενος αιγιαλός ή ο προκύπτων παλαιός αιγιαλός αποτελεί αυτοδικαίως Τουριστικό Δημόσιο Κτήμα, ανεξάρτητα από το χρόνο τέλεσης του επανακαθορισμού. Έτσι κατά παρέκκλιση του άρθρου 24 του Συντάγματος, παράκτια τμήματα (αιγιαλός και παλαιός αιγιαλός) θα ενοποιηθούν με Τουριστικά Δημόσια Κτήματα που έχουν περάσει στην αποκλειστική διαχείριση του Τ.Α.Ι.Π.Ε.Δ. και θα μπορούν πλέον συνολικά να πωληθούν για ιδιωτικές επενδύσεις με ανυπολόγιστες συνέπειες. Σημειώνεται ότι στο συγκεκριμένο άρθρο δεν περιλαμβάνεται καμία πρόβλεψη για αναγκαιότητα υποβολής και αξιολόγησης μελέτης περιβαλλοντικών επιπτώσεων για τα έργα που θα εκτελεστούν από τον επενδυτή επί του προς ενοποίηση με την τουριστική εκμετάλλευση αιγιαλού.
· Στο άρθρο 10 προβλέπεται η παραχώρηση χρήσης αιγιαλού κ.λπ. για την εκτέλεση έργων (προβλεπόταν ήδη στο Ν. 2971/01) αλλά και για την οικονομική τους αξιοποίηση (νεωτερισμός). Στην παράγραφο 4 ορίζεται ότι η παραχώρηση είναι δυνατή ακόμη και αν στο παραχωρούμενο τμήμα περιλαμβάνονται αρχαιολογικοί χώροι, ιστορικοί τόποι ή προστατευόμενες περιβαλλοντικά περιοχές και ευπαθή οικοσυστήματα. Ως μοναδική προϋπόθεση, προβλέπεται η έκδοση της σύμφωνης γνώμης του κατά περίπτωση αρμόδιου Υπουργείου, ενώ αγνοείται παντελώς η άποψη της τοπικής αυτοδιοίκηση τόσο σε επίπεδο Δήμου όσο και Περιφέρειας.
· Στο άρθρο 11 παραχωρείται με διαδικασίες fast-track η «απλή χρήση αιγιαλού και παραλίας» χωρίς καμία απολύτως προϋπόθεση (περιλαμβάνεται γενικόλογη αναφορά περί των αναγκαίων όρων απόλαυσης των πραγμάτων από το κοινό και της τήρησης της αρχής της ίσης μεταχείρισης μεταξύ των προσώπων προς τα οποία κατανέμεται η χρήση!!!), πέραν της καταβολής χρηματικού αντιτίμου. Δεν προβλέπεται σε κανένα σημείο η Συνταγματική επιταγή για διασφάλιση της προστασίας του περιβάλλοντος ούτε και κρίνεται σκόπιμη η επιβολή όρων προστασίας του και καθαρισμού των προς παραχώρηση χώρων, πριν την παραχώρηση. Παραλείπεται τεχνηέντως οιαδήποτε αναφορά στην υποχρέωση διασφάλισης απρόσκοπτης πρόσβασης στον αιγιαλό, ενώ ουσιαστικά προβλέπεται de facto η ιδιωτικοποίηση της αντίστοιχης παραλιακής ζώνης που βρίσκεται μπροστά σε κάθε ξενοδοχείο, κάμπινγκ, κατάστημα υγειονομικού ενδιαφέροντος κ.λ.π.
· Στο άρθρο 12 προβλέπεται η δυνατότητα παραχώρησης αιγιαλού, παραλίας αλλά και ζώνης 500m εντός θαλάσσης ή και λιμνών (!!!) για την εκτέλεση έργων σε φορείς του Δημοσίου, αλλά και σε ιδιώτες. Δύναται δε η παραχώρηση και ζώνης μεγαλύτερης των 500m αλά απαιτεί απόφαση του Υπουργού Οικονομικών. Η σκοπιμότητα της συγκεκριμένης πρόβλεψης είναι προφανής.
· Στο άρθρο 13 προβλέπεται η παραχώρηση θαλάσσιου ή λιμναίου χώρου για την κατασκευή πλωτών εξεδρών. Επίσης προβλέπεται επιχωμάτωσή τους προς εξυπηρέτηση των λουομένων αλλά και καθαρισμός παραλιών και αιγιαλού με μηχανικά μέσα από άχρηστα υλικά, χωρίς να ορίζεται με σαφήνεια ποια υλικά θεωρούνται για το νομοθέτη άχρηστα.
· Στο άρθρο 15 προβλέπεται η εκ των υστέρων νομιμοποίηση αυθαίρετων κτισμάτων στον αιγιαλό, την παραλία ή την θάλασσα. Η ρύθμιση αυτή υπήρχε και στον υπό αντικατάσταση νόμο 2971/01.
· Το άρθρο 16 «Αντάλλαγμα χρήσης – Πρόστιμο αυθαίρετης χρήσης» προβλέπει πως οποιαδήποτε αυθαίρετη χρήση είναι ζήτημα απόλυτα «τακτοποιήσιμο», καθώς παρέχει και τον μαθηματικό τύπο υπολογισμού του «ανταλάγματος χρήσης» χωρίς καμία αναφορά σε πρόστιμο αυθαίρετης χρήσης. Προφανές συμπέρασμα: υπάρχει ταύτιση μεταξύ ανταλλάγματος χρήσης και προστίμου αυθαίρετης χρήσης.
Νάξος, 13 Μάη 2014
Δημοτική Κίνηση ΠΟΛΙΤΕΣ για τα Νησιά μας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου