Γράφει ο Τηλέμαχος Μαράτος
Η απουσία Τσίπρα έγινε αισθητή, από νωρίς, ως σκιά, σαν υποψία που σκοτείνιασε το βλέμμα των συνέδρων στην τελετή της αναλήψεως της Προεδρίας της Ευρώπης από την Ελλάδα. Πλαϊνά βλέμματα επλανώντο, ερωτηματικά, από συνέδρου εις σύνεδρον. Φρύδια ανυψώνονταν ερωτηματικά, αλλά ανεπαίσθητες κινήσεις των ώμων δήλωναν απορία και άγνοια. Σε πρώτη ευκαιρία, μόλις μπόρεσαν να ψιθυρίσουν κάτι, κατ’ ιδίαν, οι Ευρωπαίοι ηγέτες διερωτήθηκαν:
«Where is Tsipras? Wo ist Tsipras?». (Πού είναι ο Τσίπρας;). Προς στιγμήν σαν σύννεφο επλανάτο η φρικώδης σκέψις: Μήπως θα έπρεπε να αναβληθεί, να καθυστερήσει, ακόμη και να ακυρωθεί η τελετή; Πως ήταν δυνατόν να συνεχίσει μία θεσμική τελετουργία, θεμελιώδους αλλά και συμβολικής Ευρωπαϊκής σημασίας χωρίς Τσίπρα; Κάποιος εκ των νεωτέρων «εταίρων» (ήσσονος σημασίας) ερώτησε: «What is Tsipras?». (Τι είναι το τσίπρας;).
Ήταν φανερό ότι η Ευρώπη εκλονίσθη. Νοήμονες και πεπειραμένοι σύνεδροι προσπαθούσαν να σκεφθούν μία αιτία, έναν λόγο που ένας άνθρωπος στην θέση του Τσίπρα θα απουσίαζε, εθελοντικώς, από τέτοια τελετή, στην (τιμωμένη) χώρα του, εφ’ όσον είχε οτιδήποτε μέσα στο κεφάλι του. Έμπειρος, όσον και ψύχραιμος, αναλυτής, όμως της ανοϊκής ή παρανοϊκής ψυχωτικής συμπεριφοράς των προσβεβλημένων από «αριστερά» (γνωστή καταγεγραμμένη παιδική ασθένεια και εφηβική έξη στην φαντασίωση) βρήκε την εξήγηση: «Ο λόγος που δεν ήρθε ο Τσίπρας, είναι, γιατί σκοπεύει να αντιπαρατεθεί, δηλαδή να συγκρουσθεί, ακριβώς με αυτούς που αντίκρυζε. Ίσως θα έπρεπε να προβεί και σε χειραψίες (μετά μειδιάματος) ή ακόμη και να παραστήσει τον «κύριο» φορώντας γραβάτα και μιλώντας αγγλικά».
Η σκέψις αυτή ήταν, μόλις αναλογίστηκαν την σημασία της, τρομακτική. Η απειλή που αντιμετώπιζε η Ευρώπη ήταν σεισμικών διαστάσεων, υπαρξιακή. Όταν τελείωσαν οι τελετές και οι μουσικές, οι «εταίροι» αποφάσισαν να συναντηθούν σε μυστική, μεταμεσονύκτια, συνάντηση για να συζητήσουν την κατάσταση. Δεν ήταν καιρός για ύπνο. «Οι καιροί ου μενετοί!», όπως είπε λόγιος Γερμανός.
Η επερχομένη «αντιπαράθεσις» (σύγκρουσις καλύτερα) επρόκειτο να είναι μία τιτάνια γιγαντομαχία. Ο Τσίπρας – κατά δήλωσιν του – απειλούσε την ίδια την ύπαρξη της Ευρώπης! Μερικοί ανέφεραν αρχαία παραδείγματα, αλλά πιο ρεαλιστικές φάνηκαν οι αναφορές σε πιο πρόσφατες απειλές. Πρώτα του Βοναπάρτη που – παρά λίγο – να μετατρέψει την Ευρώπη σε Γαλλική (με αρκετά οικογενειακή κορσικανή μαφιόζικη) διοίκηση… Η θεωρία αυτή διεκόπη από τους Γάλλους που είπαν ότι πλησιέστερη ήταν η Χιτλερική απειλή που – επίσης παρά λίγο – θα μετέτρεπε την Ευρώπη σε Γερμανική ουτοπία, με έντονες επιρροές από τους αρχαίους γερμανικούς θρύλους του έπους των Νιμπελούνγκεν. Τέλος, μετά τις γερμανικές διαμαρτυρίες, απεφασίσθη ότι πλησιέστερα προς την πραγματικότητα ήταν η – πάντοτε παρά λίγο – κατάκτηση της Ευρώπης από την Ρωσσική Αυτοκρατορία υπό το πρόσχημα του διεθνιστικού κομμουνιστικού οράματος. Σήμερα ο κίνδυνος αυτός ήταν ο Τσίπρας.
Οι πιο ενημερωμένοι σύνεδροι ανέφεραν ότι η Τσιπρεϊκή (Zipreische την ονόμασαν οι Γερμανοί) απειλή ήταν «συστημικά» η πιο καταστροφική. Η διαδεδομένη φήμη ότι ο Τσίπρας δεν είχε κηρυγμένο πρόγραμμα, ή «μανιφέστο», ούτε ικανούς ανθρώπους να το εφαρμόσουν, ήταν λανθασμένη και παραπλανητική. Η μέχρι σήμερα «πολιτεία» του ετερόκλητου συνονθυλεύματος που ηγείτο, δείχνει αρκετά τα σημεία του τι πρόκειται να ακολουθήσει. Η διαφανής συμπάθεια προς τις μεθόδους του «τρόμου», με αναφορές στην Γαλλική Επανάσταση, είναι απλώς ενδεικτική της μεθόδου επιβολής. Μόνιμη είναι η «μεταρρύθμισης» της «παιδείας» σε κομμουνιστική κατήχηση σε ένα πλαίσιο καταλήψεων και αυταρχικής διοικήσεως αιωνίων φοιτητών, αρχής γενομένης από το νηπιαγωγείο.
Η βιομηχανική ανάπτυξη θα ανατεθεί στους συνδικαλιστές με σκοπό την εξασφάλιση συνεχώς αυξανομένων προνομίων. Οι επαναλαμβανόμενες απεργίες, επιπλέον των αδιακόπων αργιών, θεσμοθετείται ως φυσιολογικός τρόπος παραγωγής. Η αναπόφευκτη άτακτος φυγή ξένων επενδύσεων και καταδίκη κάθε επιχειρηματικής δραστηριότητας ως εγκληματικής, είναι αυτονόητη. Πρόκειται για εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.
Μερικοί σύνεδροι παρενέβησαν λέγοντας ότι αυτό δεν είναι πρόβλεψις αλλά διαπίστωσις μεγάλου μέρους της παρούσης καταστάσεως! Τότε άλλοι εξέφρασαν φόβους για την τύχη των τεραστίων ποσών που είχαν χορηγήσει στην Ελλάδα υπό μορφήν δανείων, ήδη «κουρεμένων»…! Ένα πικρό γέλιο ήχησε στην αίθουσα. Κάποιος είχε όρεξη για μαύρο χιούμορ και είπε: «Θα έρθει η ώρα που μόλις δηλώσει ότι δεν πληρώνει θα…ζητήσει δανεικά!»
Δημοσιεύθηκε στην Εστία στις 11 Ιανουαρίου 2014
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου