Έχασαν το σπίτι τους επειδή χρωστούσαν κοινόχρηστα 1.700 ευρώ!!!

Έχουμε μια απορία: Στην Ελλάδα της κρίσης, όπου 1,5 εκατ. Έλληνες είναι άνεργοι και εκατομμύρια πολίτες ζουν κάτω από τα όρια της φτώχειας, ποιος είναι αυτός ο ανάλγητος που πετάει έξω από το σπίτι μια οικογένεια για χρέη 1.700 ευρώ; Είναι δυνατόν να συμβαίνουν όλα αυτά; Γίνεται να υπάρχει τόσο μίσος για τον άλλον; Η ιστορία έχει ως εξής:

Ζευγάρι ανέργων από την Ξάνθη βλέπει το σπίτι στο οποίο διέμεναν να βγαίνει σε πλειστηριασμό για χρέους περίπου 1.700 ευρώ που είχε προκύψει από ανεξόφλητα κοινόχρηστα. Η κυρία Τάνια Μουρουζίδου, μητέρα ενός 5χρονου και ενός 8χρονου, το διαμέρισμα στο οποίο έμενε με την οικογένειά της βγήκε σε πλειστηριασμό στις 16 Οκτωβρίου για το χρέους που προήλθε από ανεξόφλητους λογαριασμούς κοινοχρήστων.

Το ζευγάρι, χωρίς μέχρι στιγμής να έχει καταλάβει πως αυτό συνέβη, βρέθηκε στον δρόμο καθώς το σπίτι τους πλειοδοτήθηκε για 60.000 ευρώ κατά τη διάρκεια του πλειστηριασμού, ενώ όπως αναφέρουν η αξία του ανέρχεται σε 140.000 ευρώ.

Δηλαδή κάποιος πλήρωσε 60.000 για σπίτι 140.000 ευρώ πετώντας έξω μια οικογένεια. Μάλιστα, όπως λέει η γυναίκα, κατάφερε να μαζέψει κάποια λεφτά πουλώντας κοσμήματα που είχε και ζητώντας δανεικά αλλά δεν πρόλαβε να πληρώσει το χρέος της που στο μεταξύ είχε αυξηθεί. Το πρωί της Παρασκευής παρουσία Δικαστικού Επιμελητή το ζευγάρι μαζί με τα δύο ανήλικα τέκνα του οδηγήθηκε σε έξωση από το σπίτι τους, αναζητώντας άλλη στέγη. Προσωρινά βρέθηκαν στο Πετροχώρι της Ξάνθης, όπου τους φιλοξενεί η μητέρα του συζύγου, με τη κ. Μουρουζίδου φανερά συγκλονισμένη να εξιστορεί μπροστά στην κάμερα πως «ήρθε ο Δικαστικός Επιμελητής και μας πέταξαν έξω σαν γατιά, στον δρόμο και τα παιδιά ήταν μαζί μου μέχρι τις 11.00 το βράδυ στον δρόμο και μάλιστα νηστικά. Χρωστούσα και 1.500 ευρώ στο ρεύμα αλλά πήγα και έκανα διακανονισμό και οι άνθρωποι εκεί κατάλαβαν. Εδώ δεν μπορούσαν να συμφωνήσουν; Είμαι άνεργη και πηγαίνω και καθαρίζω για να βγάλω 10 και 15 ευρώ. Με τι να πληρώσω το ρεύμα μου και με τι το νερό μου; Μας διώχνουν να φύγουμε από την Ελλάδα, δεν έχουν μέλλον τα παιδιά μου. Πρέπει ο κόσμος να σκεφτεί, σήμερα είναι το δικό μου σπίτι αύριο μπορεί να είναι κάποιου άλλου».

Αν αυτή είναι η Ελλάδα που κάποιοι ονειρεύονται τους την χαρίζουμε. Είτε είναι τράπεζες, είτε το κράτος, είτε οποιοσδήποτε. Δεν μπορεί να έχουμε πέσει τόσο χαμηλά.