Γιάννη πάρτο αλλιώς

Του Γιώργου Βακόνδιου 

Πολιτευτή  Κυκλάδων Ν.Δ

Έχει περάσει ένας χρόνος από τον σχηματισμό και την παροχή ψήφου εμπιστοσύνης στην Κυβέρνηση. Στο μεσοδιάστημα συνέβησαν πολλά εκ των οποίων ορισμένα σημαντικά. Σίγουρα το σημαντικότερο επίτευγμα της κυβέρνησης είναι η σταθεροποίηση της χώρας εντός της ευρωζώνης και η αποφυγή της άτακτης χρεοκοπίας. Στο ίδιο χρονικό διάστημα έγιναν περισσότερο διακριτά μια σειρά από γνωρίσματα και χαρακτηριστικά της πολιτικής ζωής του τόπου, όπως:

 ·         Οι επιλογές διαμαρτυρίας και τιμωρίας όπως η ψήφος στην Χρυσή Αυγή οδηγούν μόνον σε περισσότερα προβλήματα.

·         Η ανυπαρξία αξιόπιστης εναλλακτικής κυβερνητικής πρότασης κυρίως από την αξιωματική αντιπολίτευση οδηγεί σε μια ακραία, άκαρπη και ορισμένες φορές καταστροφική αντιπαράθεση.

·         Η ποιότητα του κοινοβουλευτισμού υποβαθμίζεται από την παρουσία εκπροσώπων του λαού των οποίων η ύπαρξη και μόνον προσβάλλει την ιστορία της χώρας που δίδαξε τη δημοκρατία.

·         Οι ρίζες και η δύναμη του πελατειακού κράτους είναι τόσο ριζωμένες που δύσκολα εφαρμόζονται ακόμα και οι πολύ μικρές μεταρρυθμίσεις.

·         Το πολιτικό προσωπικό σε μεγάλο βαθμό ακόμα και τώρα εννοεί να λειτουργεί με βάση το προσωπικό πολιτικό κόστος και την πρόσκαιρη πολιτική επιβίωση.

·         Οι κυβερνήσεις συνεργασίας είναι ένας θεσμός που δυσκολεύεται να γίνει παραγωγικός.

Προσωπική μου άποψη είναι ότι, η όποια σταθεροποίηση στα δημοσιονομικά μεγέθη οφείλεται στον πρωθυπουργό και μια μικρή ομάδα υπουργών οι οποίοι κατόρθωσαν να ξεφύγουν από την κατεστημένη πολιτική νοοτροπία.

Παρά τις τεράστιες δυσκολίες που αντιμετωπίζει η χώρα τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό, νομίζω ότι δυστυχώς έχει γίνει πολύ μικρή πρόοδος στην αναμενόμενη και επιβεβλημένη φορολογική μεταρρύθμιση.

Πριν από ένα χρόνο περίπου έγραφα ότι η φορολογική μεταρρύθμιση είναι μοναδική ευκαιρία και το πιο αξιόπιστο εργαλείο για την αντιστροφή της πορείας της οικονομίας. Τότε είχα προτείνει και την εφαρμογή των επαγγελματικών κριτηρίων για μεγάλες ομάδες με τάση προς τη  φοροδιαφυγή. Το Υπουργείο Οικονομικών τον Αύγουστο του 2012 είχε ανακοινώσει ότι μελετά ένα τέτοιο ενδεχόμενο και ότι τον Ιούνιο του 2013 θα κατέθετε μια συνολική πρόταση για την φορολογική μεταρρύθμιση.

Θυμίζω ότι ένα φορολογικό σύστημα για να έχει αναπτυξιακό χαρακτήρα πρέπει να έχει μεγάλο χρονικό ορίζοντα, να είναι ολοκληρωμένο, δίκαιο, απλό, κατανοητό, να καλλιεργεί την φορολογική συνείδηση στον πολίτη, να έχει χαρακτηριστικά αντικειμενοποίησης, να προστατεύει τον υγιή ανταγωνισμό και την επιχειρηματικότητα και εάν είναι δυνατόν να προστατεύει ελάχιστες και πολύ συγκεκριμένες εθνικής σημασίας οικονομικές δράσεις.

Λυπάμαι αλλά κάτι τέτοιο δεν είδαμε.

Βεβαίως έγινε μια προσπάθεια να ελαφρυνθούν τα φορολογικά βάρη των περισσότερο εισοδηματικά αδυνάμων αλλά ακόμη υπάρχει μεγάλη απόσταση από το ζητούμενο.

Από όσα είδαμε μέχρι σήμερα μπορούμε να σημειώσουμε:

·         Τα μεγάλα φορολογικά βάρη παραμένουν στους μισθωτούς και συνταξιούχους.

·         Η λογική της φορολογικής νομοθεσίας εξακολουθεί να στηρίζεται μονόπλευρα σε εισπρακτικές λογικές.

·         Η επιτυχία της μείωσης του ΦΠΑ στην εστίαση κινδυνεύει να αποτύχει, όντας ένα θετικό αλλά μεμονωμένο μέτρο στη λειτουργία της αγοράς.

·         Η αναμόρφωση του ΕΕΤΗΔΕ σε μια ολοκληρωμένη λογική φορολογίας της ακίνητης περιουσίας προς το παρόν αποτελεί αντικείμενο διαπραγμάτευσης και διαφωνιών μεταξύ Υπουργείου Οικονομικών, εκπροσώπων των κομμάτων και τρόικας.

Τα πράγματα είναι απλά. Η Ελλάδα χρεοκόπησε γιατί είχε ένα λάθος μοντέλο ανάπτυξης και οικονομικής δραστηριότητας τα τελευταία τριάντα χρόνια. Προφανώς ευθύνες υπάρχουν αναλογικά στο σύνολο του πολιτικού συστήματος.

Προφανώς η δημιουργία ενός μεγάλου, σπάταλου, διεφθαρμένου, πανάκριβου και αναποτελεσματικού δημόσιου τομέα έφερε τα σημερινά αποτελέσματα.

Το ίδιο χρονικό διάστημα όμως ουσιαστικά δεν εφαρμόσθηκε ποτέ το σχετικό άρθρο του συντάγματος για την αναλογική συμμετοχή των Ελλήνων στα φορολογικά βάρη. Η φοροδιαφυγή βασίλευε και παρά τις προσπάθειες που έχουν γίνει τελευταία εξακολουθεί να είναι η μεγάλη πληγή της Ελλάδας.

Κάποιοι την υπολογίζουν σε μερικές δεκάδες εκατομμύρια ευρώ το χρόνο. Με αυτή την υπόθεση γίνεται κατανοητό ότι σήμερα θα μιλούσαμε για μια άλλη Ελλάδα υπό την προϋπόθεση ότι το Ελληνικό κράτος μπορούσε να εισπράξει ένα σημαντικό μέρος από αυτά τα ποσά. Εάν δε, το πολιτικό σύστημα μπορούσε να περιορίσει και το αδηφάγο σύστημα του δημόσιου τομέα τότε θα ζούσαμε σε ένα παράδεισο αντί της κόλασης.

Προσωπικά πιστεύω ότι εάν θέλουμε να δούμε νέες επενδύσεις στην Ελλάδα, να προχωρήσουν οι απαραίτητες αποκρατικοποιήσεις στην Ελλάδα, να αυξηθεί η μικροεπιχειρηματικότητα, να υπάρχουν πόροι για χρηματοδότηση καινοτόμων δραστηριοτήτων, να στηριχθεί ο πρωτογενής τομέας στην παραγωγή, να αναπτυχθεί ακόμα περισσότερο ο τουρισμός και να δούμε στην Ελλάδα αυτό που λέμε ανάπτυξη θα πρέπει γρήγορα να παρουσιασθεί μια ολοκληρωμένη φορολογική μεταρρύθμιση.

Αυτό βεβαίως δεν σημαίνει ότι πρέπει να σταματήσουν οι προσπάθειες για συνέχιση των μεταρρυθμίσεων στο δημόσιο, για να λειτουργήσει αποτελεσματικά η δικαιοσύνη και να ολοκληρωθεί ο εξορθολογισμός του κράτους. Ο Γιάννης Στουρνάρας έχει συμβάλει σε μεγάλο βαθμό στην μέχρι τώρα επιτυχία σε ότι αφορά τα δημοσιονομικά, την ανάκτηση της εμπιστοσύνης των δανειστών και τη διαπραγμάτευση με την τρόικα. Τη φορολογική μεταρρύθμιση όμως πρέπει να τη δει από την αρχή.

Γιώργος Βακόνδιος

Πολιτευτής Κυκλάδων Ν.Δ.