Αντιγραφω απο την εφημερίδα ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ + 13 της 14ης Ιανουαρίου 2011:
Όταν ήδη είχε ξεκινήσει η κούρσα της διαδοχής (το 1996 με τους Κώστα Σημίτη και Γεράσιμο Αρσένη να δηλώνουν επισήμως παρόντες) ο Ακης Τσοχατζοπουλος, έφτασε στο σημείο να υπακούσει στιςδραματικές κραυγές αγωνίας των «υπαρχηγών» του, Γιώργου Δασκαλάκη και Αντώνη Κοτσακά, και να δώσει τη συγκατάθεσή του για να ξεκινήσει η μάχη....
Στο μεταξύ οι επαφές ξεκίνησαν. Τον κύριο όγκο των βουλευτών συναντούσαν ο κ. Κοτσακάς στο υπουργείο Αιγαίου στην οδό Φιλελλήνων και ο κ. Δασκαλάκης στην πλατεία Κλαυθμώνος, στον 4ο όροφο του υπουργείου Εσωτερικών...
Ο κύριος κορμός των υποστηρικτών Τσοχατζόπουλου βρισκόταν στο σπίτι του εορτάζοντος, του κ. Κοτσακά, στην οδό Ευτυχίας, στο Μοσχάτο. Όλοι πλην του Άκη, ο οποίος ήταν πάντοτε συνεπής σε αυτό το ετήσιο ραντεβού.
«Πού είναι, πού είναι;», ρωτούσαν οι επισκέπτες τον εορτάζοντα. «Παιδιά, αν θα προλάβει θα έλθει. Η φετινή γιορτή όμως δεν είναι σαν τις προηγούμενες. Αυτή τη στιγμή βρίσκεται στο σπίτι του (σ.σ. επίσης εορτάζοντος) Αντώνη Λιβάνη και εκεί είναι και ο κ.Αρσένης. Καταλαβαίνετε…».
Σε κάποια στιγμή, περασμένες δύο, χτύπησε το τηλέφωνο της οικογένειας Κοτσακά. Ήταν ο Άκης, ο οποίος ενημέρωσε τον εορτάζοντα ότι ο κ. Λιβάνης είχε καλέσει εκείνον και τον Αρσένη σε ένα απόμερο δωμάτιο της κατοικίας του και τους έβαλε να δώσουν τα χέρια ότι αν ένας από τους δύο μείνει «εκτός νυμφώνος» θα κατεύθυνε τις δυνάμεις του προς το μέρος του άλλου.
Αντιγραφω απο ΤΟ ΒΗΜΑ της 30.07.2000
Σε μια λογική κλιμακούμενης διαφοροποίησης από τις κυβερνητικές επιλογές αλλά και τις επιλογές του ίδιου του πρωθυπουργού κ. Κ. Σημίτη εισήλθε ο υπουργός Εθνικής Αμυνας κ. Α. Τσοχατζόπουλος, χωρίς ωστόσο να αναιρεί τη συνολική στήριξή του προς την κυβέρνηση και κυρίως χωρίς να επιδιώκει, εκατό ημέρες μετά τις βουλευτικές εκλογές, να ενεργοποιήσει και πάλι την περιβόητη «ομάδα» του. Τι να την κάνει άλλωστε, όπως εκμυστηρεύθηκε πρόσφατα στους στενούς συνεργάτες του, τη στιγμή που ο «υπαρχηγός» της κ. Αντ. Κοτσακάς δεν εξελέγη βουλευτής...
Διαβαστε και την επιστολη που εστειλε περσι στην ΑΥΓΗ, εκνευρισμενος επειδη τον ελεγαν υπαρχηγο του ΑΚΗ:
Ως πολίτης αυτής της χώρας, με υποχρεώσεις και δικαιώματα, αισθάνομαι την ανάγκη να καταθέσω τη δική μου αλήθεια στον δημόσιο διάλογο. Τους τελευταίους μήνες έχω στοχοποιηθεί, καθώς συγκεκριμένα πρόσωπα από το πολιτικό προσωπικό της χώρας αναφέρονται στο πρόσωπο μου εξ αιτίας της πολιτικής μου επιλογής να στηρίξω τον ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ.
Προσπαθούν, σκόπιμα, να "αξιοποιήσουν" την παλιά πολιτική μου σχέση με τον κ. Τσοχατζόπουλο. Μια σχέση που πράγματι υπήρξε, ιδιαίτερα τη δεκαετία του 1990, όπως υπήρξε και για εκατοντάδες άλλα στελέχη, πολλά από τα οποία παραμένουν στην ηγετική ομάδα του ΠΑΣΟΚ. Καθώς, όμως, ορισμένοι επιλέγουν να επιτεθούν προνομιακά στο πρόσωπό μου, με προφανή στόχο να πλήξουν εξ αντανακλάσεως τον ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ, υποχρεούμαι να απαντήσω επί προσωπικού.
Ναι, συνεργάστηκα με τον κ. Τσοχατζόπουλο, ιδιαίτερα την περίοδο 1989-1993. Ήμουν εκλεγμένος, από την Κεντρική Επιτροπή, γραμματέας του Τομέα Οργανωτικού του κόμματος και ο κ. Τσοχατζόπουλος γραμματέας της Κεντρικής Επιτροπής. Η συνεργασία μας ήταν θεσμική και επιβεβλημένη. Συμπορεύτηκα με τον κ. Τσοχατζόπουλο το 1996, όταν ήταν υποψήφιος για την εκλογή νέου προέδρου, όπως άλλωστε έπραξαν τα μισά οργανωμένα μέλη του κόμματος. Η συνεργασία εδράζονταν σε πολιτικές επιλογές, αφετηρία των οποίων αποτελούσε η αντίθεσή μας στη συντηρητική μετατόπιση του ΠΑΣΟΚ που βρισκόταν σε εξέλιξη. Αν αργότερα ο οποιοσδήποτε έκανε άλλες επιλογές, δεν μπορεί να καθίσταμαι εγώ υπόλογος. Η διαφοροποίησή μου από τον κ. Τσοχατζόπουλο, γεγονός στο οποίο κανείς από όσους σήμερα μου επιτίθενται δεν θυμήθηκε να αναφερθεί, ξεκίνησε στο συνέδριο του 2001. Άσκησα σκληρή κριτική στην τότε κυβέρνηση ενώπιον χιλιάδων στελεχών. Ο κ. Τσοχατζόπουλος και το περιβάλλον του δεν ακολούθησαν, προκειμένου να μη ρισκάρουν την παραμονή τους στην κυβέρνηση.
Άλλο ένα σημείο, το οποίο σκόπιμα παραλείπουν με σκοπό τη δημιουργία εντυπώσεων οι κάθε λογής ερασιτέχνες "δημόσιοι κατήγοροι", είναι ότι δεν είχα ποτέ συμμετοχή οποιουδήποτε τύπου στις κυβερνητικές και όποιες άλλες δραστηριότητες του εν λόγω προσώπου, πλην των κομματικών. Ο χαρακτηρισμός μου ως "στενού συνεργάτη" παραπέμπει τεχνηέντως στο σύνολο των δραστηριοτήτων του κ. Τσοχατζόπουλου και αυτό είναι τουλάχιστον ανέντιμο από όσους το επιχειρούν. Η προσπάθεια στοχοποίησης των πολιτικών μου επιλογών έχει σαν στόχο να με οδηγήσει σε ιδιώτευση και αδράνεια. Η αντίληψη που καλλιεργείται με σκοπό την εξυπηρέτηση μικροκομματικών συμφερόντων, περί συλλογικής ευθύνης για πράξεις και επιλογές μεμονωμένων προσώπων, είναι βαθιά αντιδημοκρατική, κοινωνικά κανιβαλική και προσβάλει τον πολιτικό μας πολιτισμό, που ιδιαίτερα αυτή την περίοδο έχουμε ανάγκη να κρατήσουμε στο υψηλότερο δυνατό επίπεδο.
Αν σήμερα κατηγορούμαι γιατί δεν έφυγα από το ΠΑΣΟΚ από το 2001, που διαφοροποίησα σθεναρά τη θέση μου, απαντώ ότι η κριτική είναι ορθή και την αποδέχομαι. Έκανα το λάθος να πιστέψω ότι σε συνεργασία με κάποιους συντρόφους μου θα μπορούσαμε να αποτελέσουμε το ισχυρό αντίβαρο στη συντηρητική μετατόπιση που είχε δρομολογηθεί από το 1996. Ήταν λάθος μου που καθυστέρησα να παραιτηθώ από το ΠΑΣΟΚ. Το έκανα μόλις τον Μάιο του 2011. Δεν μου ήταν εύκολο να αποποιηθώ 38 χρόνια από τη ζωή μου και ίσως η διαχρονική μου συνάφεια με αυτό το κόμμα δεν με άφηνε να δω καθαρά τα όσα συνέβαιναν. Ήταν αδυναμία και λάθος μου που δεν μπόρεσα να διακρίνω έγκαιρα ότι οι πρακτικές και οι επιλογές συγκεκριμένων προσώπων δεν μπορούσαν να συνάδουν με τις δικές μου αξίες και αρχές και εύχομαι ειλικρινά σε όσους σήμερα εμφανίζονται ως τιμητές μου να μη βρεθούν ποτέ στη θέση να κληθούν να απολογηθούν για πράξεις και επιλογές προσώπων με τα οποία συνεργάστηκαν στην πολιτική ή επαγγελματική τους πορεία.
Η πολιτική της "ταμπέλας" του τύπου, "βαθύ ΠΑΣΟΚ", "τσοχατζοπουλικός" και άλλα παρόμοια έχει δοκιμαστεί συχνά στο παρελθόν. Όσοι, όμως, με γνωρίζουν και δεν περιμένουν να σχηματίσουν άποψη από τα ΜΜΕ κάθε τύπου, ξέρουν ότι ποτέ δεν υποθήκευσα την πολιτική μου αυτονομία, ακόμα και σε σχέση με τον Αν. Παπανδρέου.
Η επιλογή μου να στηρίξω εκλογικά τον ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ είναι απόρροια της ιδεολογικής και πολιτικής μου αντίληψης και είναι αναφαίρετο δικαίωμά μου, το οποίο δεν εκχωρώ σε κανενός είδους τιμητή. Δεν προσχώρησα και δεν είμαι μέλος ή στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ, κατά συνέπεια δεν μπορώ να επηρεάσω την πολιτική του και όσα μου αποδίδονται, όπως "οργανωτικός νους" κ.ά., δεν έχουν σχέση με την πραγματικότητα. Είμαι μόνιμα εγκατεστημένος στη Χίο και ως εκ τούτου η συμμετοχή μου είναι μικρή. Διατηρώ επιφυλάξεις σε επί μέρους ζητήματα, ωστόσο πιστεύω ότι το κενό που άφησε η συντηρητική μετατόπιση της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ στη χώρα μας είναι κατεπείγουσα ανάγκη να καλυφθεί από μια νέα ευρωπαϊκή, κυβερνητική Αριστερά.
Ο θόρυβος που έχει περιβάλει το όνομά μου αποτελεί μέρος ενορχηστρωμένης προπαγάνδας εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ, που εξαπολύει η μέχρι πρότινος πολιτικά ηγεμονεύουσα τάξη, που βλέπει τα προνόμια της να χάνονται. Είναι εντυπωσιακό και σημείο των καιρών, ότι όσο μεγαλώνει η ένταση της επίθεσης τόσο μεγαλώνει και η υποστήριξη του κόσμου προς τον ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ.
Κλείνοντας αυτή την επιστολή, που δεν προέκυψε αβίαστα, αλλά ως αποτέλεσμα επίπονης προσωπικής διεργασίας, θέλω να σημειώσω ότι αν ο στόχος της επίθεσης που δέχομαι ήταν να αλλάξω πολιτική θέση, όσοι το επιχειρούν έχουν αποτύχει. Αν στόχος ήταν να περιορίσω την πολιτική μου δράση, μερικώς το έχουν επιτύχει γιατί ο κάθε άνθρωπος έχει και τα δικά του όρια αντοχής... Η περιουσιακή μου κατάσταση είναι γνωστή και εύκολο σε όποιον το επιθυμεί να την ελέγξει. Κατά κύριο λόγο προέρχεται από ό,τι κληρονόμησα από την οικογένειά μου. Καταθέσεις ή άλλα εισοδήματα δεν έχω. Ζω με τη σύνταξή μου και επιδιώκω να ζω με αξιοπρέπεια. Αν κάποιοι επιθυμούν να με κρίνουν, ζητώ να το κάνουν στη βάση της δικής μου πολιτικής πορείας και του δικού μου τρόπου ζωής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου