Τσιριμπίμ
Ο Μίμης ο Ανδρουλάκης πάντα με μπέρδευε, αλλά αυτό ποτέ δεν με έκανε να ανησυχήσω, γιατί είμαι σχεδόν σίγουρος ότι μπερδεύει ακόμη και τον εαυτό του. Στηρίζει μεν τα μέτρα, καταψηφίζει δε την κυβέρνηση -τρέχα γύρευε δηλαδή...
Στο βάθος, έχω την εντύπωση ότι το πρόβλημά του είναι θέμα της προσωπικότητάς του. Εξυπνος και προικισμένος άνθρωπος οπωσδήποτε, δεν μπόρεσε ποτέ να συμφιλιωθεί με την ιδέα ότι σπατάλησε τα καλύτερα χρόνια της ζωής του εγκλωβισμένος στην υπηρεσία μιας χίμαιρας. Μετά την κατάρρευσή της, τον κατατρύχουν η οδύνη του χαμένου χρόνου που δεν ανακτάται ποτέ και ο πόθος για την αναγνώριση της αυθεντίας του, η οποία ποτέ δεν έρχεται, όσα βιβλία και αν γράφει. Αν ήταν λιγότερο έξυπνος, ώστε να είχε μείνει εκεί όπου πέρασε τα νιάτα του, ή αν είχε λίγο πιο μικρή ιδέα για τον εαυτό του, ώστε να αποδεχθεί την ήττα του, σήμερα δεν θα ήταν τόσο δυστυχισμένος.
Ολη η προβληματικότητα της προσωπικότητάς του προβάλλει καθαρά στην εισαγωγική πρόταση της επιστολής του προς τον Βενιζέλο: «Αγαπητέ πρόεδρε, σε ενημερώνω ότι έχουν μεσολαβήσει ένα σωρό συμβάντα που μου επιβάλλουν να δώσω στη γνωστή σε όλους και σεβαστή πολιτική αυτονομία μου στη συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ και τυπικό χαρακτήρα». Τι αρμόζει ως απάντηση στον στόμφο τέτοιας οίησης; Νομίζω τα δικά του λόγια - αυτά που μόλις πριν από μία ημέρα είχε απευθύνει προς τον Γιάννη Στουρνάρα, μέσω της ραδιοφωνικής συνέντευξης στην οποία ανήγγειλε την πρόθεσή του να αποχωρήσει από το ΠΑΣΟΚ: «Ρε τσιριμπίμ τσιριμπόμ! Ποιος είσαι ρε;»
Πάντα καραμπουζουκλής
Ομως μετά τον Μίμη, δεν αντέχω περισσότερη τραγωδία. Πάμε λοιπόν σε κάτι ανεπιτήδευτα κωμικό, να ξεσκάσουμε λίγο. Είδατε με πόση λεβεντιά έθεσε ο Κώστας ο Σκανδαλίδης το ζήτημα, για το οποίο κάθε βουλευτής το βράδυ της Τετάρτης έπρεπε να πάρει θέση; Το «ναι» δεν δίνει λύση, το «όχι» οδηγεί σε περιπέτειες, επομένως αφήνω εσάς, κορόιδα, να ματώσετε και όταν θα είναι καθαρό ποια πλευρά κερδίζει, εγώ θα δω πώς θα γλιστρήσω διακριτικά προς το μέρος της. Αυτό μας είπε επί της ουσίας με τη δήλωσή του.
Σε ένα σημείο της, πάντως, συμφωνώ απολύτως με τη δήλωσή του. Στην πρώτη πρόταση, όπου αναφέρεται στις αρχές και τις αξίες της παράταξης «στην οποία χρωστώ το περισσότερο απ' αυτό που είμαι». Είναι αλήθεια αυτό. Στο ΠΑΣΟΚ οφείλει ο Κώστας ο Σκανδαλίδης το μεγαλύτερο μέρος αυτού που είναι σήμερα - το υπόλοιπο στα μπουζούκια και στο τάβλι...
Tου Στεφανου Κασιματη / kassimatis@kathimerini.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου