Του Μιλτιάδη ΠελοποννήσιουΑντιπρόεδρου Ν.Ε. ΟΝΝΕΔ ΚΥΚΛΑΔΩΝ
Είδαμε τις τελευταίες μέρες το ναό της δημοκρατίας ξέφραγο αμπέλι λαϊκισμού, παλιπαιδισμού και ανευθυνότητας. Στα πέριξ οχλοκρατία, ιεροεξεταστές και κυνηγοί αποδιοπομπαίων τράγων. Το μεγαλύτερο όμως πρόβλημά μας σήμερα δεν είναι τα μέτρα κύριοι. Είναι το μέτρο, αυτό που δυστυχώς πολλοί έχουμε χάσει. Είναι η ελληνική κληρονομιά, που μπορεί συχνά να επικαλούμαστε αλλά έχουμε λησμονήσει την ουσία της
ή ακόμα χειρότερα δεν τη γνωρίσαμε ποτέ. Είναι ο μεσαίωνας και ο σκοταδισμός που χωρίς να το καταλαβαίνουν οι ....
περισσότεροι έχει εισβάλλει για τα καλά στη ζωή μας. Η Ελλάδα νοσεί, αλλά σε κάθε ασθένεια το στάδιο της άρνησης φτάνει κάποια στιγμή στο τέλος του. Αν δεν αποδεχθούμε την «ασθένεια», εάν δεν αντικρύσουμε το πρόβλημα, δεν θα μπορέσουμε ποτέ να προχωρήσουμε μπροστά. Ναι, μπροστά γιατί όσο και αν βιάζονται οι οπαδοί του χαχολισμού να ανάβουν τις αυτοσχέδιες πυρές τους και να αναζητούνε μάγισσες δεν υπάρχουν πισωγυρίσματα. Ελλάδα σημαίνει φώς, όχι σκοτάδι. Ελλάδα σημαίνει δημιουργία, όχι χάος. Μη ζητάμε από άλλους να μη λησμονάνε τη χώρα μας όταν εμείς οι ίδιοι πρώτοι τη λησμονούμε. Οι «βάρβαροι» δεν είναι μία κάποια λύση γιατί πολύ απλά εμείς οι ίδιοι έχουμε γίνει οι σύγχρονοι «βάρβαροι». Τα δεδομένα δεν παύουν να ισχύουν μόνο και μόνο επειδή δεν λαμβάνονται υπόψη. «Η δημοκρατία μας αυτοκαταστρέφεται διότι κατεχράσθη το δικαίωμα της ελευθερίας και της ισότητας, διότι έμαθε τους πολίτες να θεωρούν την αυθάδεια ως δικαίωμα, την παρανομία ως ελευθερία, την αναίδεια του λόγου ως ισότητα και την αναρχία ως ευδαιμονία». Ποιος φταίει για αυτό? Κάποιοι θα πουν φταίνε αυτοί που έμαθαν να ζουν με το «γενναιόδωρο» κράτος, τα δανεικά και τα επιδόματα. Ότι φταίνε αυτοί που με ξένα κόλλυβα από «αγρότες» ξυπνήσανε «ιππότες», όλοι αυτοί που από «μηδενικά» γίνανε «νούμερα» και δημιούργησαν, καλλιέργησαν και συντήρησαν την παθογένεια του συστήματος. Αυτών η ψήφος συντηρούσε λάθος άτομα, αυτών οι πιέσεις έφερναν αλισβερίσια και αυτοί μετέδιδαν το «μικρόβιο» στo διπλανό τους. Αυτοί σταδιακά κατάντησαν κουφάρι την κοινωνία και το κράτος και δυστυχώς μια μεγάλη μερίδα, μέσα από νέα πολιτικά οχυρά, επιμένει να προτείνει ως λύση την επιστροφή στις ίδιες τακτικές. Κάποιοι άλλοι επιμένουν πως για όλα φταίνε τα κόμματα και οι πολιτικοί. Δεν θα πω πως τα κόμματα και οι πολιτικοί δεν έχουν καμία απολύτως ευθύνη. Τι είναι όμως τα κόμματα? Ομάδες πολιτών. Τι είναι οι πολιτικοί? Πολίτες που με τη ψήφο τους οι άλλοι πολίτες τους παραχώρησαν την εξουσία να ασκήσουν μία πολιτική για το καλό της πολιτείας. Πολίτης και πολιτική είναι έννοιες αλληλένδετες με διαλεκτική σχέση μεταξύ τους. Το κεφάλι, ο πυρήνας, ο κινητήριος μοχλός της διαδικασίας είναι ο πολίτης. Ο πολίτης εκλέγει, εκλέγεται, στηρίζει και ελέγχει. Είναι ταυτόχρονα η πηγή και ο δέκτης. Το ήθος της κοινωνίας γίνεται το ήθος της πολιτικής και το ίδιο εύκολα σταδιακά το ήθος της πολιτικής μπορεί να γίνει το ήθος της κοινωνίας. Θα μπορούσαμε με τις ώρες να ψάχνουμε αν η κότα έκανε το αυγό ή το αυγό την κότα χωρίς να καταλήξουμε πότε έγινε η αρχή αλλά ποιο το νόημα? Όπως και να κοιτάξουμε την πυραμίδα τα συστατικά παραμένουν τα ίδια: πολίτες. Θέλετε να ψάξουμε το γιατί φτάσαμε ως εδώ? Διαλέξτε τη δική σας εκδοχή: γιατί οι πολίτες ξέχασαν το ρόλο τους? Γιατί δεν είχαν την παιδεία να υποστηρίξουν το ρόλο τους? Γιατί η υπερβολική ελευθερία τους οδήγησε σταδιακά σε μεγαλύτερη υποδούλωση? Γιατί θαμπώθηκαν από τα καθρεφτάκια και το νερό που καίει? Γιατί τιμωρούνται που σταμάτησαν να ασχολούνται με τα κοινά και τους κυβέρνησαν κατώτεροι? Το θέμα είναι πως όλα ξεκινάνε και τελειώνουν στους πολίτες. Εάν θέλετε να βρούμε το γιατί συμβαίνουν όλα αυτά πρέπει να ψάξουμε πρώτα σε εμάς, γιατί πολύ απλά δεν υπάρχουν «άλλοι»… Ενώ θα έπρεπε τα όνειρα και οι αγωνίες να μας ενώνουν οι κατ' ευφημισμόν «ιδεολογίες» και τα μικροπολιτικά συμφέροντα κάποιων επιμένουν μας χωρίζουν. Κάνουμε ένα βασικό λάθος όταν διαχωρίζουμε τα μέρη από το όλον: Το λάθος να εξατομικεύουμε αυτό που δεν εξατομικεύεται. Η ενότητα και η συμπληρωματικότητα συνιστούν την πραγματικότητα. Και όσο προσπαθούμε να δούμε την πραγματικότητα, ας μην ξεχνάμε ότι μόνο αυτός που δεν τραβάει κουπί έχει χρόνο να ταρακουνήσει τη βάρκα….
ή ακόμα χειρότερα δεν τη γνωρίσαμε ποτέ. Είναι ο μεσαίωνας και ο σκοταδισμός που χωρίς να το καταλαβαίνουν οι ....
περισσότεροι έχει εισβάλλει για τα καλά στη ζωή μας. Η Ελλάδα νοσεί, αλλά σε κάθε ασθένεια το στάδιο της άρνησης φτάνει κάποια στιγμή στο τέλος του. Αν δεν αποδεχθούμε την «ασθένεια», εάν δεν αντικρύσουμε το πρόβλημα, δεν θα μπορέσουμε ποτέ να προχωρήσουμε μπροστά. Ναι, μπροστά γιατί όσο και αν βιάζονται οι οπαδοί του χαχολισμού να ανάβουν τις αυτοσχέδιες πυρές τους και να αναζητούνε μάγισσες δεν υπάρχουν πισωγυρίσματα. Ελλάδα σημαίνει φώς, όχι σκοτάδι. Ελλάδα σημαίνει δημιουργία, όχι χάος. Μη ζητάμε από άλλους να μη λησμονάνε τη χώρα μας όταν εμείς οι ίδιοι πρώτοι τη λησμονούμε. Οι «βάρβαροι» δεν είναι μία κάποια λύση γιατί πολύ απλά εμείς οι ίδιοι έχουμε γίνει οι σύγχρονοι «βάρβαροι». Τα δεδομένα δεν παύουν να ισχύουν μόνο και μόνο επειδή δεν λαμβάνονται υπόψη. «Η δημοκρατία μας αυτοκαταστρέφεται διότι κατεχράσθη το δικαίωμα της ελευθερίας και της ισότητας, διότι έμαθε τους πολίτες να θεωρούν την αυθάδεια ως δικαίωμα, την παρανομία ως ελευθερία, την αναίδεια του λόγου ως ισότητα και την αναρχία ως ευδαιμονία». Ποιος φταίει για αυτό? Κάποιοι θα πουν φταίνε αυτοί που έμαθαν να ζουν με το «γενναιόδωρο» κράτος, τα δανεικά και τα επιδόματα. Ότι φταίνε αυτοί που με ξένα κόλλυβα από «αγρότες» ξυπνήσανε «ιππότες», όλοι αυτοί που από «μηδενικά» γίνανε «νούμερα» και δημιούργησαν, καλλιέργησαν και συντήρησαν την παθογένεια του συστήματος. Αυτών η ψήφος συντηρούσε λάθος άτομα, αυτών οι πιέσεις έφερναν αλισβερίσια και αυτοί μετέδιδαν το «μικρόβιο» στo διπλανό τους. Αυτοί σταδιακά κατάντησαν κουφάρι την κοινωνία και το κράτος και δυστυχώς μια μεγάλη μερίδα, μέσα από νέα πολιτικά οχυρά, επιμένει να προτείνει ως λύση την επιστροφή στις ίδιες τακτικές. Κάποιοι άλλοι επιμένουν πως για όλα φταίνε τα κόμματα και οι πολιτικοί. Δεν θα πω πως τα κόμματα και οι πολιτικοί δεν έχουν καμία απολύτως ευθύνη. Τι είναι όμως τα κόμματα? Ομάδες πολιτών. Τι είναι οι πολιτικοί? Πολίτες που με τη ψήφο τους οι άλλοι πολίτες τους παραχώρησαν την εξουσία να ασκήσουν μία πολιτική για το καλό της πολιτείας. Πολίτης και πολιτική είναι έννοιες αλληλένδετες με διαλεκτική σχέση μεταξύ τους. Το κεφάλι, ο πυρήνας, ο κινητήριος μοχλός της διαδικασίας είναι ο πολίτης. Ο πολίτης εκλέγει, εκλέγεται, στηρίζει και ελέγχει. Είναι ταυτόχρονα η πηγή και ο δέκτης. Το ήθος της κοινωνίας γίνεται το ήθος της πολιτικής και το ίδιο εύκολα σταδιακά το ήθος της πολιτικής μπορεί να γίνει το ήθος της κοινωνίας. Θα μπορούσαμε με τις ώρες να ψάχνουμε αν η κότα έκανε το αυγό ή το αυγό την κότα χωρίς να καταλήξουμε πότε έγινε η αρχή αλλά ποιο το νόημα? Όπως και να κοιτάξουμε την πυραμίδα τα συστατικά παραμένουν τα ίδια: πολίτες. Θέλετε να ψάξουμε το γιατί φτάσαμε ως εδώ? Διαλέξτε τη δική σας εκδοχή: γιατί οι πολίτες ξέχασαν το ρόλο τους? Γιατί δεν είχαν την παιδεία να υποστηρίξουν το ρόλο τους? Γιατί η υπερβολική ελευθερία τους οδήγησε σταδιακά σε μεγαλύτερη υποδούλωση? Γιατί θαμπώθηκαν από τα καθρεφτάκια και το νερό που καίει? Γιατί τιμωρούνται που σταμάτησαν να ασχολούνται με τα κοινά και τους κυβέρνησαν κατώτεροι? Το θέμα είναι πως όλα ξεκινάνε και τελειώνουν στους πολίτες. Εάν θέλετε να βρούμε το γιατί συμβαίνουν όλα αυτά πρέπει να ψάξουμε πρώτα σε εμάς, γιατί πολύ απλά δεν υπάρχουν «άλλοι»… Ενώ θα έπρεπε τα όνειρα και οι αγωνίες να μας ενώνουν οι κατ' ευφημισμόν «ιδεολογίες» και τα μικροπολιτικά συμφέροντα κάποιων επιμένουν μας χωρίζουν. Κάνουμε ένα βασικό λάθος όταν διαχωρίζουμε τα μέρη από το όλον: Το λάθος να εξατομικεύουμε αυτό που δεν εξατομικεύεται. Η ενότητα και η συμπληρωματικότητα συνιστούν την πραγματικότητα. Και όσο προσπαθούμε να δούμε την πραγματικότητα, ας μην ξεχνάμε ότι μόνο αυτός που δεν τραβάει κουπί έχει χρόνο να ταρακουνήσει τη βάρκα….
Μιλτιάδης Πελοποννήσιος
Αντιπρόεδρου Ν.Ε. ΟΝΝΕΔ ΚΥΚΛΑΔΩΝ
Επ/χών περιφερειακός Σύμβουλος Ν. Αιγαίου, περιφ. ενότητα Μήλου 
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου