Χαιρετίζουμε όλους τους εργάτες, τις εργάτριες, τους υπαλλήλους, τους άνεργους, τους συνταξιούχους, τους αυτοαπασχολούμενους, τους μικρούς καταστηματάρχες και έμπορους, τους φτωχούς αγρότες, τις γυναίκες και τα παιδιά των λαϊκών στρωμάτων που συγκεντρωθήκαμε εδώ σ’ αυτή την μάχη της γενικής απεργίας.Χαιρετίζουμε ιδιαίτερα και εκφράζουμε τη συμπαράστασή μας στον αγώνα των σμυριδεργατών που παλεύουν για την επιβίωσή τους, ενάντια στο κλείσιμο των ορυχείων σμύριδας, τα....
εργασιακά και ασφαλιστικά τους δικαιώματα την αξιοποίηση του ορυκτού πλούτου του νησιού μας.
Συνάδελφοι και συναδέλφισσες,
Σήμερα έπρεπε και πρέπει να νεκρώσουν όλοι οι χώροι δουλειάς στο νησί μας, τα γιαπιά, οι υπηρεσίες, τα σχολειά, να κλείσουν τα μαγαζιά, να μην ανάψει τρακτέρ. Σας καλέσαμε , να βγούμε όλοι στους δρόμους. Μόνο έτσι θα νιώσουν την τεράστια δύναμη μας.Είναι επιτακτική ανάγκη να σταθούμε όρθιοι, να πάρουμε στα χέρια μας το δίκιο μας, τη ζωή μας, το μέλλον μας, το μέλλον των παιδιών μας.
Όσες θυσίες και να κάνουμε, εμείς δε γλιτώνουμε από τα δεινά της οικονομικής κρίσης που απλώνεται σε όλη την ΕΕ. Όσο σκύβουμε το κεφάλι και αποδεχόμαστε τα μέτρα, τόσο θα μας ποδοπατούν. Τα μέτρα αυτά δεν είναι τα τελευταία, όπως ψεύτικα ισχυρίζεται η κυβέρνηση (ΝΔ_ΠΑΣΟΚ_ΔΗΜΑΡ). Έχουμε εμπειρία και από τα ψέματα των προηγούμενων κυβερνήσεων.
Το ΠΑΜΕ έδωσε μάχη από τα τέλη του Αυγούστου για να γίνει η γενική απεργία.
Να γίνει η απεργία υπόθεση όλων μας, αφετηρία νέων αγώνων, ξεκίνημα ανασύνταξης του κινήματος με βάση τα συμφέροντα της τάξης μας και τα συμφέροντα των λαϊκών στρωμάτων.
Φίλοι και φίλες, συναγωνιστές και συναγωνίστριες το ΠΑΜΕ δε θέλει να καπηλευτεί ούτε να καπελώσει κανένα, όπως έντεχνα διαδίδουν διάφοροι γνωστοί και μη εξαιρετέοι για τη μέχρι τώρα δράση και πρακτική τους. Γι’ αυτό η τοπική Γραμματεία του ΠΑΜΕ δίνει το λόγο σε όλα τα σωματεία, παρ’ όλο που δεν είναι μέλη του και δεν συμφωνεί με την συνδικαλιστική τους τακτική. Το ΠΑΜΕ καταθέτει στους εργαζόμενους τις θέσεις του για την λύση των προβλημάτων τους και γι΄ αυτές προσπαθεί να τους πείσει. Πιστεύουμε ότι δεν αρκεί να αγωνιζόμαστε μόνο για τα άμεσα προβλήματα - αναμφίβολα πρέπει να παλεύουμε και γι΄ αυτά – αλλά να συζητήσουμε, να ξεκαθαρίσουμε και να συμφωνήσουμε πως θα απαλλαγούμε από τις αιτίες που προκαλούν τα προβλήματα που σήμερα είναι οι δανειακές συμβάσεις, μνημόνια, αντεργατικές πολιτικές, οι δεσμεύσεις από την ΕΕ, ο καπιταλιστικός δρόμος ανάπτυξης. Να ξεκαθαρίσουμε την κατεύθυνση των αγώνων μας και τι συνδικαλιστικό κίνημα χρειάζεται. Τα συνδικάτα δεν μπορούν να είναι και με το κεφάλαιο και με τους εργαζόμενους όπως έκαναν μέχρι σήμερα οι παρατάξεις του ΠΑΣΟΚ , της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ. Ούτε να εμπιστευόμαστε τους νέους σωτήρες χαμαιλέοντες συνδικαλιστές του ΣΥΡΙΖΑ. Τα Συνδικάτα που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ υποστηρίζουν και θεωρούν ως βάση συσπείρωσης τα παραπάνω.
Οι πολιτικές αυτές και τα μέτρα που τις συνοδεύουν δεν έχουν να κάνουν με τις ανάγκες του λαού της χώρα, με τα χρέη και τα ελλείμματα. Δε σώνουν κανέναν λαό από τα χειρότερα.
Έχουν στόχο αποκλειστικά και μόνο την ανάκαμψη των κερδών των μεγάλων μονοπωλιακών ομίλων. Υλοποιούν την πάγια απαίτησή τους και το σχέδιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης εδώ και πολλές δεκαετίες για την απελευθέρωση της αγοράς εργασίας για φτηνό και υπάκουο εργατικό δυναμικό, χωρίς τα στοιχειώδη δικαιώματα, για να στηρίζουν την κερδοφορία τους. Για αυτό και δεν αρκούνται μόνο στην φοροληστεια, στη μείωση των μισθών και των συντάξεων, στην αύξηση των τιμών στα καταναλωτικά αγαθά, στις άγριες περικοπές των δαπανών σε Υγειά, Παιδεία, Πρόνοια, σε κάθε κοινωνική παροχή. Προχωρούν σε ριζικές ανατροπές, όπως:
Ο καθορισμός του κατώτερου βασικού μισθού με νόμο, πράγμα που σημαίνει κατάργηση στην ουσία του κατώτερου μισθού και των Συλλογικών Συμβάσεων. Μεροκάματα Βουλγαρίας και Αλβανίας για όλους.
Η πλήρης κατάργηση του 8ωρου και ο καθορισμός των ωρών, των ημερών, των βαρδιών με μονομερή απόφαση του εργοδότη και με κριτήριο τις ανάγκες των επιχειρήσεων.
Η μείωση έως κατάργηση των εργοδοτικών εισφορών στα Ασφαλιστικά Ταμεία, η σύνταξη στα 70, η μείωση των συντάξεων και η παράλληλη αύξηση των 4500 ενσήμων στα 6.000 για την εξασφάλιση της ελάχιστης σύνταξης. Στην ουσία οδηγούμαστε στην πλήρη ανατροπή του κοινωνικού χαρακτήρα της Κοινωνικής Ασφάλισης.
Η κατάργηση της αποζημίωσης για την απόλυση.
Η παράδοση όλων των κοινωνικών υπηρεσιών και του δημόσιου πλούτου προς όφελος μεγάλων οικονομικών συμφερόντων με τις ιδιωτικοποιήσεις.
Τα μέτρα αυτά δεν είναι αποτέλεσμα κυρίως κακών εκτιμήσεων, κακής διαχείρισης, λιγότερης ή περισσότερης ικανότητας των διαχειριστών της κρίσης.
Είναι μέτρα που είναι αναγκαία μόνο για το κεφαλαίο, όχι για τους εργαζόμενους. Απορρέουν από τη στρατηγική της Ευρωπαϊκής Ένωσης που καθορίζει την πολιτική της με βάση τις ανάγκες των μονοπωλίων. Για αυτό και είναι ίδια και στην Ελλάδα και στην Ιταλία, την Ισπανία, τις άλλες καπιταλιστικές χώρες, ακόμη και σε όσες χώρες είναι έξω από την ευρωζώνη και δεν έχουν κρίση.
Για αυτό δε φτάνει μόνο να καταγγείλουμε και να παλέψουμε να μην περάσουν τα μέτρα, αλλά να παλέψουμε για να ανατρέψουμε τα συμφέροντα και τις πολιτικές που τα επιβάλλουν. Δεν παλεύουμε για μια καλύτερη διαχείριση της αντεργατικής πολιτικής.
Η ανάπτυξη που ευαγγελίζονται δεν αφορά ούτε την αντιμετώπιση της ανεργίας, ούτε τη βελτίωση της ζωής του λαού. Την απορρίπτουμε. Είναι ανάπτυξη που υπηρετεί την κερδοφορία των λίγων, που στηρίζεται στα λεηλατημένα εισοδήματα και τα δικαιώματα μας, είναι κόλαση για το λαό. Για αυτό στόχος και επιδίωξη του κινήματος μας, των αγώνων μας δεν είναι η αναζήτηση της μιας ή της άλλης διαχείρισης του σάπιου συστήματος. Ούτε έως την Δευτέρα Παρουσία δεν πρόκειται να βρεθεί διαχείριση που θα κάνει τον καπιταλισμό φιλολαϊκότερο.
Τέτοιους διαχειριστές και συνταγές διαχείρισης, τέτοιους διαπραγματευτές μέσα στην στρούγκα της λυκοσυμμαχίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης και χωρίς να θιγούν τα κέρδη και η ασυδοσία των καπιταλιστών γνωρίσαμε τα τελευταία χρόνια, αλλά και στις μέρες μας, πολλούς. Σημίτη, Καραμανλή, Παπανδρέου, συγκυβέρνηση Παπαδήμου και Σαμαρά στην Ελλάδα, Πρόντι, Ζοσπέν, Θαπατέρο, Μπερλουσκόνι, Μόντι, Ραχόι, Ολάντ και τόσους άλλους στην Ευρώπη χθες και σήμερα.
Είναι καιρός να πούμε τέρμα στους σωτήρες και στις αυταπάτες, να βάζουμε το λύκο να φυλάει τα πρόβατα και μετά να κλαίμε στα συντρίμμια.
Δεν ανεχόμαστε εμείς που παράγουμε όλο τον πλούτο να οδηγούμαστε στην εξαθλίωση για να σωθούν τα κέρδη των καπιταλιστών, να καταστρέφονται ή να λεηλατούνται πλουτοπαραγωγικές πηγές, να ληστεύεται ο πλούτος που παράγει η εργατική τάξη της χώρας μας, ο λαός μας και να γίνονται καταθέσεις στις Ελβετικές Τράπεζες.
Για αυτό δεν αναγνωρίζουμε κανένα χρέος, δεν παζαρεύουμε τρόπους αποπληρωμής του, δε ζητάμε καλύτερα μνημόνια, δεν υπάρχουν τέτοια.
Απαιτούμε την κατάργηση των δανειακών συμβάσεων και των μνημονίων, την έξοδο της χώρας μας από τη λυκοσυμμαχία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, τη διαγραφή του χρέους. Μας χρωστάνε, δεν τους χρωστάμε δεκάρα.
Αγωνιζόμαστε για μια ανάπτυξη που κριτήριο της δεν θα είναι το κέρδος, αλλά οι ανάγκες μας για δουλειά μόνιμη και σταθερή για όλους, με αξιοπρεπείς μισθούς, συντάξεις, ανάπαυση, δωρεάν μόρφωση για τα παιδιά μας, εξασφαλισμένη δωρεάν φροντίδα Υγείας για τις οικογένειές μας, ξεκούραση κι ασφάλεια για το μέλλον. Ανάπτυξη και παραγωγή προς όφελος του λαού και όχι των μονοπωλιακών ομίλων.
Υπάρχουν όλες οι δυνατότητες και προϋποθέσεις για μια τέτοια ανάπτυξη, για μια τέτοια ζωή.
Καταγγέλλουμε και διαχωρίζουμε τις θέσεις μας και τις ευθύνες μας απέναντι στις συνδικαλιστικές ηγεσίες, τις πλειοψηφίες της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ, τους εργοδοτικούς και κυβερνητικούς συνδικαλιστές που χρόνια μας πιπίλιζαν τα μυαλά με το παραμύθι ότι πρέπει να κάνουμε θυσίες για να αυξηθούν τα κέρδη, για ανταγωνιστική οικονομία, γιατί η πίτα που δήθεν θα αυξάνονταν θα έφερνε αυξήσεις, θέσεις εργασίας, κοινωνικά δικαιώματα. Που δηλητηρίασαν τις συνειδήσεις με την απάτη του «κοινωνικού διαλόγου», που καλλιέργησαν και καλλιεργούν τη λογική του μικρότερου κακού. Που στήριξαν και αποδέχτηκαν τις μορφές ελαστικής εργασίας οδηγώντας τους εργαζόμενους στη σημερινή κατάσταση. Που ακόμα και σήμερα μιλάνε για κοινωνικά δίκαιες θυσίες, για πιο ισορροπημένα μέτρα και που υπογράφουν ακόμα και τώρα, στο όνομα του ρεαλισμού, τη μείωση των μισθών και των δικαιωμάτων μας. Που πιπίλιζαν τα μυαλά των εργαζομένων με τις αυταπάτες ότι η ΕΕ μπορεί να γίνει «Ευρώπη της αλληλεγγύης, με έλεγχο των αγορών», αρκεί να αλλάξει ο διαχειριστής, άλλοτε παρουσιάζοντας σαν νίκη την αλλαγή υπουργών ή την αλλαγή απλά και μόνο κυβέρνησης.
Που με την πρακτική τους καλλιέργησαν τη μοιρολατρία, τη λογική ότι με τους αγώνες δε γίνεται τίποτα, το συμβιβασμό που ήταν και παραμένει ο μεγαλύτερος κίνδυνος για τον αγώνα μας και τις κατακτήσεις μας.
Αγωνιζόμαστε για Συνδικάτα γερά, μαζικά, που θα τους έχουν εμπιστοσύνη οι εργαζόμενοι, δεμένα με τους τόπους δουλειάς και με δράση για όλα τα προβλήματα των εργαζομένων. Συνδικάτα ικανά να φρενάρουν την πρέσα που κατεβαίνει και συνθλίβει δικαιώματα και κατακτήσεις. Πιο ικανά να αντιστέκονται στην επίθεση της εργοδοσίας και του κράτους, απαλλαγμένα από τους πράκτορες και τους υποτακτικούς της εργοδοσίας, από την αντίληψη της ταξικής συνεργασίας. Συνδικάτα που με όρους μαζικότητας, αποφασιστικότητας, αλληλεγγύης και κοινής δράσης με όλα τα λαϊκά στρώματα θα δημιουργούν ρήγματα στη γενική γραμμή της εξαθλίωσης των εργαζομένων, θα αποσπούν κατακτήσεις.
Συνδικάτα που θα συσπειρώνουν όλους τους εργαζόμενους, αλλά θα είναι αποφασιστικά ταγμένα κατά της ανάπτυξης που θα υπηρετεί την κερδοφορία και τα προνόμια των επιχειρηματικών ομίλων, των βιομηχάνων, των τραπεζιτών, των μεγαλεμπόρων, των εφοπλιστών και γενικώς των μεγαλοεπιχειρηματιών. Συνδικάτα που θα πολεμούν κάθε ιμπεριαλιστική ένωση, όπως είναι η ΕΕ και το ΝΑΤΟ.
Συνδικάτα αποφασιστικά ταγμένα σε μια φιλολαϊκή ανάπτυξη στηριγμένη στους εργαζόμενους και για τους εργαζόμενους.
Με αυτές τις θέσεις, με αυτή την κατεύθυνση και τους στόχους επιδιώκουμε την ταξική συσπείρωση και την ενιαία δράση όλων των εργαζομένων σε κάθε κλάδο, σε κάθε χώρο δουλειάς.
Με αυτήν την κατεύθυνση και με αυτούς τους στόχους οικοδομούμε την κοινωνική συμμαχία και την κοινή δράση με τα άλλα φτωχά λαϊκά στρώματα
Με αυτούς τους στόχους δίνουμε όλες μας τις δυνάμεις για την οργάνωση της γενικής απεργίας και καλούμε στις απεργιακές συγκεντρώσεις του ΠΑΜΕ με σύνθημα
ΟΧΙ ΑΛΛΕΣ ΘΥΣΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΛΟΥΤΟΚΡΑΤΙΑ.
Διέξοδος και πολιτική για το λαό και όχι για τα μονοπώλια.
Ο αγώνας μας θα είναι νικηφόρος!
Ένας κόσμος χωρίς εργάτες είναι ανέφικτος!
Ένας κόσμος χωρίς καπιταλιστές είναι απαραίτητος!».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου