Δυόμιση χρόνια κυβερνήσεις τουριστών

Οι κυβερνήσεις των τελευταίων δυόμισι χρόνων είναικυβερνήσεις τουριστών. 

 Τουρίστας είναι εκείνος που για να πάρει την εξουσία είπε ψέματα πως λεφτά υπάρχουν. Έκανε τις διακοπές του στην εξουσία και τώρα προσπαθεί να φύγει ανώδυνα να συνεχίσει την καριέρα του σε διεθνές επίπεδο.

Τουρίστας είναι αυτός που με μονή υπογραφή, υποθήκευσε το μέλλον των ...
παιδιών μας και τώρα παίζει τένις και τον φυλάνε αστυνόμοι. Αλήθεια πόσοι φυλάνε τον Παπακωνσταντίνου και πόσοι το μουσείο της Ολυμπίας;

Τουρίστας είναι ο φερόμενος ως υπουργός πολιτισμού που ανάλωσε το χρόνο του στα γυμναστήρια, τις life-style συνεντεύξεις, στις τσιπούρες και τώρα παραιτήθηκε να πάει σε άλλα μέρη να συνεχίσει τις διακοπές του.

Τουρίστρια είναι αυτή που δεν έκανε τη δουλειά της στο υπουργείο Παιδείας. Η υπουργός της φωτοτυπίας. Ή η φωτοτυπία υπουργού. Που δεν θέλει εκλογές γιατί δεν θα βγει βουλευτής.

Τουρίστρια και αυτή που κάνει εκπομπές για ταξίδια. Που πρώτα ψήφισε και μετά παραιτήθηκε…. Ο Ραν-Ταν-Πλαν.

Τουρίστας κι αυτός από την Πάρο που δεν ξέρει με ποιόν να πάει για να υπάρχει. Να πάει στον Αμπελά της Πάρου, να φτιάξει το δρόμο γιατί περνάω με το αμάξι και θα πέσω στη θάλασσα καμιά μέρα.

Τουρίστες η Μπιρμπίλη, ο Δρούτσας και όλοι αυτοί. Ήρθαν-είδαν και απήλθαν. 

Και τέλος, τουρίστας ο πρωθυπουργός της Ελλάδας, που κάποιος τον πήρε τηλέφωνο και του είπε «δεν έρχεσαι να κυβερνήσεις για λίγο; Με όλα τα έξοδα πληρωμένα; All inclusive. Φτάνει. Να πάνε στο καλό…

Μπορούμε και χωρίς τους τουρίστες! Θα τα βρούμε. Και θα σωθούμε. Θα σωθούμε έχοντας στο τέλος το φοβερό υπαρξιακό ερώτημα.

Μα που τους βρήκαμε όλους αυτούς;

Και γιατί Θεέ μου τόσον καιρό ενημερωνόμουνα από την Τρέμη;