«Η Ελλάδα υπο πολιορκία»

Του  Θόδωρου  Ρουσόπουλου, Δημοσιογράφου  και πρώην υπουργού Επικρατείας της Ελλάδας 2004-2008.
 «Παρακολουθώ εδώ και πολύ καιρό την διεθνή δίκη της χώρας μου και εξεγείρομαι. Οι πάντες πολιορκούν την Ελλάδα. 

Η ιστορία ξεκίνησε από τον μέχρι πρότινος Έλληνα πρωθυπουργό Γιώργο Παπανδρέου, ο οποίος σε ένα ρεσιτάλ πολιτικής ανοησίας δυσφήμισε τη χώρα μου στο εξωτερικό, μόνον και μόνον για να κερδίσει ο ίδιος την εικόνα του καλού παιδιού και την εύνοια των ευρωπαίων ηγετών. Για να δείξει μάλιστα πόσο καλός «μαθητής» είναι, χαρακτήρισε τους Έλληνες λαό απατεώνων...
Στην αρχή οι άλλοι τον χτύπησαν στην πλάτη συγχαίροντάς τον για την «γενναιότητά του» και μετά όπως ήταν φυσικό τον στρίμωξαν στο καναβάτσο... Τα περισσότερα upper cut όμως τα έφαγαν οι Έλληνες μισθωτοί και συνταξιούχοι, οι οποίοι θα τρώνε ξύλο για πολλά χρόνια ακόμη.
Υπάρχει όμως και η Εθνική Αξιοπρέπεια.  

Δεν δέχομαι κανέναν υπουργό οικονομικών άλλης χώρας να μου....
κουνάει το δάχτυλο διότι δήθεν μου κάνει χάρη που μου δίνει δανεικά, όταν όλα τα δανεικά που μου έδινε επί δεκαετίες τα έχει πάρει πίσω και με πολύ καλά επιτόκια. Τώρα μάλιστα θα παίρνει ακόμη υψηλότερα επιτόκια. Δεν επιτρέπω και δεν επιτρέψαμε εμείς οι προηγούμενοι σε κανέναν  ξένο προς την χώρα μου παράγοντα να την εξευτελίσει μιλώντας υποτιμητικά γι’ αυτήν. Με τον λόγο μας και το έργο μας δώσαμε στη χώρα την δυνατότητα να είναι μεταξύ των πλουσιοτέρων χωρών του κόσμου, να έχει πολύ χαμηλότερη ανεργία από αυτήν που είχαν οι υπόλοιπες χώρες του νότου και να διατηρεί το δικαίωμα να υψώνει τη φωνή της στα εθνικά της θέματα. Τρανό τέτοιο παράδειγμα η άρνησή μας να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ η γειτονική μας χώρα που ακούει στο όνομα Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας, αν προηγουμένως δεν κλείσει οριστικά το θέμα με το όνομά της.
Ξέρω ότι ήδη κάποιοι από εσάς τους αναγνώστες, διαβάζοντας για την FYROM, χαμογελάτε… Ίσως γιατί ξεχάσατε πότε ήταν η τελευταία φορά που κάποιοι γείτονές σας προσπάθησαν να σας κλέψουν κομμάτι της ιστορίας σας και να το οικειοποιηθούν. Έχουμε την ιδιομορφία εμείς οι Έλληνες να θυμίζουμε συνεχώς το χθες. Κάποιοι μας δικάζουν και για αυτό, διότι πιστεύουν ότι στον κόσμο των αγορών το χθες του πολιτισμού και των γραμμάτων δεν μετράει πια. Θα ήταν όμως σαν να χαιρόμαστε τους καρπούς ενός δένδρου ξεχνώντας πως έχει και ρίζες βαθιά χωμένες στη Γή για να στέκει όρθιο.

Ο Ουίνστων Τσόρτσιλ για τους Έλληνες

Θυμόμαστε το χθες αλλά δεν ζούμε σ’ αυτό. Κάποιοι θα πουν ότι δεν το τιμάμε. Ότι δεν είμαστε άξιοι απόγονοι σημαντικών προγόνων. Εγώ θα πω ότι τέτοιες υπεραπλουστεύσεις και γενικεύσεις βλάπτουν όχι την Ελλάδα αλλά την ανθρωπότητα. Ούτε όλοι οι Έλληνες έκαναν θαύματα στο παρελθόν, ούτε μόνον οι Έλληνες ευθύνονται για τα χάλια της Ευρώπης σήμερα. Αντίθετα, οι σύγχρονοι Έλληνες συνέβαλαν αποφασιστικά στη διαμόρφωση της νέας Ευρώπης και στην διάσωσή της από τις δυνάμεις του Ολοκληρωτισμού. Πάω πολύ πίσω στο χρόνο; Κι εσείς αγαπητοί Γερμανοί εταίροι πάτε πολύ πίσω στο χρόνο όταν μας λέτε ότι χτίσατε –και το κάνατε- το σύγχρονο οικονομικό θαύμα τη Ευρώπης. Ξεχνάτε όμως ότι το κάνατε με την αλληλεγγύη όλων των άλλων λαών, που μάλιστα επλήγησαν από τους προγόνους σας. Πολλοί Έλληνες και σήμερα, όπως ο Μανώλης Γλέζος και ο Μίκης Θεοδωράκης που διανύουν την ένατη δεκαετία της ζωής του και διακρίθηκαν στους αγώνες ενάντια στο Ναζισμό και στον κάθε είδους φασισμό, αναφέρονται στον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο. Θυμίζουν την φράση του Ουίνστων Τσώρτσιλ ότι οι «Έλληνες δεν πολεμούν σαν ήρωες αλλά οι ήρωες πολεμούν σαν Έλληνες»…

Ξεχασμένα μεγαλεία και στο κάτω κάτω της γραφής τι θέλω και τα θυμάμαι όλα αυτά τα παλιά έ; Άλλωστε τα τελευταία εβδομήντα χρόνια η Αλσατία και η Λωρραίνη ακούνε τουφεκιές μόνον από κάποιον κυνηγό και όχι από πολεμικά όπλα. Ευτυχώς. Η Ελλάδα όμως άκουσε μέχρι και τη δεκαετία του -90 τουφεκιές στα γειτονικά της Βαλκάνια και μέχρι σήμερα στις γειτονικές της χώρες της Βορείου Αφρικής.  Θυμάστε τον οικονομικό μαρασμό που υπέστη η χώρα μου από τον αποκλεισμό λόγω του πολέμου των Βαλκανίων στη δεκαετία του -90;  Ξεχνάτε τα εκατομμύρια λαθρομετανάστες που κατακλύζουν την Ελλάδα, και δεν προωθούνται σε άλλες χώρες της Ευρωζώνης; Δεν ψάχνω για δικαιολογίες. Άλλωστε δεν χρειάζονται. Αληθή στοιχεία παραθέτω, που τα ξέρετε.

Η χώρα μου όπως προκύπτει από τα στοιχεία των ευρωπαϊκών οργάνων, όταν κάποιοι την έκαναν το πειραματόζωο της Ευρώπης, είχε χρέη και ελλείμματα  στο μέσο όρο χρεών και ελλειμμάτων που είχαν οι περισσότερες χώρες της Ευρώπης. Ενώ αντιπροσωπεύει μόλις το 2% της οικονομίας της Ευρώπης. Ποσοστό πολύ μικρό για να πέσουν επάνω της όλοι και να την δικάζουν. Βεβαίως η χώρα μου δεν έχει τη δύναμη να απειλήσει με εισαγγελέα κανέναν ξένο οίκο αξιολόγησης, όπως έκαναν πρόσφατα η Γαλλία και η Αμερική, όταν αυτός ο οίκος τόλμησε να υποβαθμίζει το δικό τους τραπεζικό σύστημα. Στην περίπτωση της χώρας μου δεν ανακάλεσαν οι ξένοι οίκοι λέγοντας ότι επρόκειτο για τεχνικό… λάθος.

Η Αφροδίτη της Μήλου ως... «σέξ σύμπολ» των ηλιθίων!

Γιατί τόση φασαρία για την Ελλάδα όμως; Δεν πιστεύω βέβαια στα σενάρια που διακινούν μερικοί συμπατριώτες μου ότι μας φθονούν κάποιοι γιατί έχουμε το «καλύτερο παραθαλάσσιο οικόπεδο της Ευρώπης με άφθονο ήλιο». Όχι. Έχουμε κάνει κι’ εμείς τα λάθη μας, δώσαμε πρώτοι εμείς το δικαίωμα και θα ήταν απαράδεκτο να πούμε ότι φταίνε μόνον οι άλλοι. Όλα όμως έχουν και τα όριά τους. Η δυσφήμιση της Ελλάδας είναι δυσανάλογα μεγάλη σε σχέση με το πραγματικό πρόβλημα που δημιουργεί στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Η χοντροκομμένη προπαγάνδα των διαφόρων εντύπων με τον Παρθενώνα που βουλιάζει και την Αφροδίτη της Μήλου να σοδομίζει τους Έλληνες προτάσσοντας το δάχτυλό της, μόνον τους ηλίθιους κάνει να χαμογελάνε. Αυτοί που πραγματικά αγαπάνε την Ευρώπη θλίβονται με τέτοιες αθλιότητες γιατί ξέρουν ότι ο Παρθενώνας και η Αφροδίτη θα στέκουν σεμνά με μεγαλόπρεπα μνημεία πολιτισμού για χιλιάδες χρόνια ακόμη.

Δεν μου αρέσει να δικάζουν τη χώρα μου όπως δεν θα άρεσε σε κανέναν. Για να ακριβολογώ στην περίπτωση της Ελλάδας προηγήθηκε η επιβολή της ποινής και μετά άρχισε να γίνεται η δίκη. Στη δίκη αυτή την πληρώνουν υπεύθυνοι και μη. Τις προάλλες πληροφορήθηκα από γνωστό μου ότι Έλληνας που δραστηριοποιείται επαγγελματικά στη Γερμανία εδώ και δεκαπέντε χρόνια, στον τομέα των μεταφορών δέχθηκε ανηλεή έλεγχο των οικονομικών του στην εταιρεία και στο σπίτι του ωσάν να είναι κοινός κλέφτης. Δεν βρέθηκε τίποτε το επιλήψιμο στη δραστηριότητά του όπως επί χρόνια δεν είχε βρεθεί σε ανάλογους ελέγχους. Ήταν όμως η πρώτη φορά που ο έλεγχος έγινε με την καχυποψία των ελεγκτικών οργάνων στο μάτι: «Είναι Έλληνας. Ψάξτε τον καλά»… Κάπως έτσι ξεκίνησε η νύχτα των κρυστάλλων…

Δεν υπαινίσσομαι τίποτε για τους ηγέτες της Γερμανίας και της Γαλλίας. Είναι δημοκράτες, έχουν δώσει αγώνες σε προσωπικό επίπεδο για να ανέλθουν στις θέσεις που ανήλθαν μέσα σε δημοκρατικά συστήματα. Οι συμπεριφορές τους όμως τελευταία, προς όλες τις άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης ξεφεύγουν των ορίων. Κατηγορούν την χώρα μου ότι παραβίασε τους κανόνες της Ευρωζώνης και την ίδια ώρα οι ίδιοι παραβιάζουν τους κανόνες της Ευρωπαϊκής Ένωσης.  Σε ποια συνθήκη είναι γραμμένο ότι Γαλλία και Γερμανία θα αποφασίζουν από κοινού για το μέλλον της Ευρώπης και θα ανακοινώνουν την όποια καινούρια συνθήκη στους εταίρους για να συμφωνήσουν; Αυτές οι συμπεριφορές δεν παραβιάζουν τις βασικές αρχές της Ένωσης;

Η Ελλάδα οι εξοπλισμοί και οι Μερκοζί…

Κατηγορούν τη χώρα μου ότι έπεσε έξω στα οικονομικά της την ώρα που οι ίδιοι ηγέτες σε κάθε συνάντηση με Έλληνα πρωθυπουργό πίεζαν να αγοράσει η χώρα μου τα δικά τους υπερόπλα, κόστους πολλών δισεκατομμυρίων Ευρώ. Και δυσανασχετούσαν μόλις άκουγαν την απάντηση του Έλληνα πρωθυπουργού ότι η οικονομία είναι σε δυσμενή κατάσταση για να προμηθευτεί νέα όπλα και συνέχισαν να πιέζουν και στην επόμενη συνάντηση. Φτάσαμε η Ελλάδα να είναι μεταξύ των τριών πρώτων χωρών παγκοσμίως στην αγορά εξοπλισμών, αναλογικά με τον πληθυσμό της.

Είναι λοιπόν συνένοχοι και εκείνοι οι ηγέτες που σήμερα κάνουν τους ανήξερους και αιφνιδιασμένους από την τροπή που πήρε η οικονομία της Ελλάδας και της Ευρωζώνης.
Καταλαβαίνω ότι έχουν να δώσουν λογαριασμό στους δικούς τους λαούς. Όμως έκαναν και οι ίδιοι ένα βασικό λάθος. Λαϊκίζοντας, κατέστρεψαν την Ευρώπη της αλληλεγγύης και καλλιέργησαν ξανά τον εθνικισμό που μεσουρανούσε στον μεσοπόλεμο και στην περίοδο του ψυχρού πολέμου. Έφεραν την Ευρώπη δεκαετίες πίσω. Και κάτι ακόμη: Με την αναποφασιστικότητά τους, τις παλινδρομήσεις τους και την αναβλητικότητά τους, επέτρεψαν στις ανώνυμες αγορές να ρυθμίζουν τις τύχες των λαών της Ευρώπης και να κινούν τα νήματα έξω από τους τέσσερις τοίχους ενός χρηματιστηρίου ή ενός τραπεζικού ιδρύματος. Οι σημερινοί ηγέτες της Ευρώπης δεν ηγούνται των λαών αλλά έπονται των αγορών.

Έβαλαν τους τραπεζίτες ομότιμους εταίρους στις αποφάσεις. Αντί να εμπνεύσουν αισιοδοξία στις ψυχές των Ευρωπαίων πολιτών και των αγορών σπέρνουν τον πανικό σε όλους.    Ακόμη και η κατ’ εξοχήν αντιευρωπαία Μάργκαρετ Θάτσερ, θα εκνευριζόταν μπροστά σε μια τέτοια κατάσταση ανικανότητας και έλλειψης στιβαρής ηγεσίας στην Ευρώπη.  Και θα γινόταν ευρωπαΐστρια.»

σ.σ. Το άρθρο του κ. Ρουσόπουλου δημοσιεύτηκε την Πρωτοχρονιά στην ετήσια επετειακή έκδοση της αγγλόφωνης εφημερίδας «New Europe», η οποία εκδίδεται στις Βρυξέλλες.

http://networkedblogs.com/sgfZA