Σαμαράς προ των πυλών

“Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα αλλά πρέπει να ξέρουμε τι είναι αυτό που αγιάζει το σκοπό”, έλεγε ο Τρότσκυ.Ποιος είναι ο (τελικός ) στρατηγικός σκοπός στην περίπτωσή μας; Η διάλυση του μεταπολιτευτικού πολιτικού συστήματος και η εγκαθίδρυση μιας νέας πολιτικής τάξης με βασική αναφορά στην πατρίδα και όχι τον ξένο παράγοντα. Αυτή είναι ταυτόχρονα και η αναγκαία συνθήκη για να μπορέσει ο Σαμαράς να υλοποιήσει το όραμα για το οποίο εξελέγη αρχηγός της ΝΔ.

Ποιό είναι το «μέσον», ο τακτικός χειρισμός, στην δεδομένη συγκυρία που εξυπηρετεί τον τελικό στρατηγικό στόχο; «Η στήριξη της κυβέρνησης Παπαδήμου» απάντησε προς μηνός ο Σαμαράς ως μέσου για την απαγκίστρωση του Παπανδρέου από την εξουσία, την αποφυγή της χρεοκοπίας, την πληρωμή της 6ης δόσης και την διεξαγωγή εκλογών....

Ερώτημα (που μας …καίει όλους): Έχει δίκαιο, ή … υποχώρησε, όπως προσπαθεί να μας πείσει το …σύμπαν;

Απάντηση:  Ακούγεται αρκετά ρομαντικό να εμφανιζόταν ο Σαμαράς ζωσμένος με φισεκλίκια και σε ρόλο Καραϊσκάκη να έλεγε στους ευρωπαίους εταίρους  μας “άντε και…γυρίζω στην δραχμή”.  Όμως είστε σίγουροι ότι θα άντεχε ο ελληνικός λαός τις συνέπειες; Είστε σίγουροι ότι αν χρεοκοπούσαμε δεν θα πλήρωνε ο Σαμαράς την νύφη; Πέρα από όσα γράφουν και φωνάζουν ορισμένοι στα ραδιόφωνα και στα μπλογκς, πιστεύετε ειλικρινά ότι υπάρχουν σήμερα οι προϋποθέσεις για μια δυναμική και κυρίως ενωμένη αντίσταση του λαού;

Αλλά ας επιστρέψουμε στην … πραγματικότητα. Πως διαμορφώνεται σήμερα η εικόνα της πολιτικής σκηνής και της χώρας, ως αποτέλεσμα της συγκυβέρνησης Παπαδήμου:

- Το ΠΑΣΟΚ οδηγείται σταθερά σε διχασμό και οι υπουργοί του ασχολούνται με την προεκλογική τους εκστρατεία και όχι με την κυβέρνηση.

- Ο Καρατζαφέρης αρχίζει και καταλαβαίνει ότι δεν τον παίρνει να το παίζει “κόμμα εξουσίας” με τους μεγάλους και αρχίζει να την κάνει με ελαφρά πηδηματάκια.

- Η διαπλοκή προσπαθεί να διαλύσει το δικομματικό σύστημα που την υπέθαλψε τόσα χρόνια προωθώντας νέους “τρίτους πόλους”, όπως το κόμμα του κ. Κουβέλη.

- Εκτός από το ΠΑΣΟΚ καταρρέουν και τα σενάρια συγκυβέρνησης με πρωθυπουργό τον κ. Κανένα. Οι ανυπέρβλητες διαφωνίες που εκδηλώνονται καθημερινά μεταξύ των υπουργών πείθουν και τους πιο δύσπιστους ότι άλλο αυτό που σχεδιάζει στα σαλόνια της η διαπλοκή και άλλο η πραγματικότητα διακυβέρνησης της χώρας.

- Η χώρα χωρίς ηγεσία, περιμένει να της ανακοινώσουν τις τύχες της.

Επικρατεί με λίγα λόγια το χάος. Θυμάστε τι είχαμε γράψει πριν από λίγες ημέρες για τον …”Ρυθμιστή του Χάους“;

Η συγκυβέρνηση Παπαδήμου είναι ο τελευταίος επιθανάτιος σπασμός του πολιτικού συστήματος που εγκαθίδρυσε η Μεταπολίτευση του 74. Όλα φανερώνονται μπροστά στα μάτια μας σε έναν θανάσιμο πολιτικό χορό του Ζαλόγγου. Και όλα και όλοι πέφτουν στον γκρεμό της ανυποληψίας και κατρακυλάνε.

“Η τέχνη του πολέμου έγκειται στο να κερδίζουμε χρόνο, όταν έχουμε κατώτερεςδυνάμεις” (Ναπολέων Βοναπάρτης)

Κατάφερε δηλαδή ο Σαμαράς με κατώτερες δυνάμεις (ΝΔ) απέναντι σε εκείνες του αντιπάλου (σύστημα ΠΑΣΟΚ-διαπλοκής) να σώσει την χώρα από την χρεοκοπία, να πάρουμε την 6η δόση, να εξασφαλίσει συγκεκριμένη ημερομηνία εκλογών- δεν παίζει ρόλο αν γίνουν τον Μάρτιο αντί του Φεβρουαρίου- να απαλλάξει την χώρα από τον ΓΑΠ, να σηματοδοτήσει τον διχασμό του ΠΑΣΟΚ και το κυριότερο να διασφαλίσει το ατού της επαναδιαπραγμάτευσης του μνημονίου μέσω της επιστολής που απέστειλε στους δανειστές μας.

Τι βλέπουμε να γίνεται σήμερα; ΠΑΣΟΚ και δυνάμεις Παπαδήμου να επιχειρούν να δεσμεύσουν και την επόμενη κυβέρνηση για τα νέα μέτρα και τη ΝΔ να δηλώνει σταθερά ότι τα μέτρα (αν χρειαστούν) θα τα διαπραγματευτεί η ίδια, αν φυσικά χρειαστούν καινούργια μέτρα. Τα οποία, σε κάθε περίπτωση δεν θα είναι σε βάρος του λαού, δεν θα αφορούν φόρους και περικοπές μισθών και συντάξεων.

Τι είδαμε τον κ. Παπαδήμο, αλλά και τον Τόμσεν του ΔΝΤ να λένε χθες στο συνέδριο του Economist; «Χωρίς άλλες μειώσεις μισθών και αυξήσεις φόρων το 2012» είπε ο κ. Παπαδήμος. Και ο κ. Τόμσεν συμπλήρωσε ότι οι οριζόντιες περικοπές μισθών και τα απανωτά φορολογικά χαράτσια είναι ατελέσφορα.

Μήπως λοιπόν άρχισε η επαναδιαπραγμάτευση; Μήπως την στιγμή που καταρρέει το πράσινο μεταπολιτευτικό κράτος, ο Σαμαράς διαπραγματεύεται ως εν δυνάμει πρωθυπουργός;

Φαίνεται ότι στο ΠΑΣΟΚ με την κυβέρνηση Παπαδήμου, είδαν το τυρί αλλά δεν είδαν τη φάκα!

Το τρένο της Ιστορίας θα σφυρίξει μια φορά

Αλλά, γράψαμε και άλλη αφορά:

Ποιό θα είναι άραγε το τέλος της εθνικής καταστροφής που βιώνουμε;

Πως θα καταγράψουν οι ιστορικοί του μέλλοντος τα τωρινά γεγονότα;

Η Ιστορία μας θα γραφτεί ένδοξα, ή με μελανά χρώματα;

Θυμίζουμε ότι ο Ελευθέριος Βενιζέλος έγινε Εθνάρχης σε μια πολύ δύσκολη στιγμή. Ύστερα από την εθνική ταπείνωση του 1897, την Ελλάδα ουσιαστικά χρεοκοπημένη και μισή και τον ελληνικό λαό ακόμη με τα κουσούρια του ραγιά.

Αυτή τη στιγμή ο τόπος χρειάζεται έναν ηγέτη με όραμα, αποφασιστικότητα, τόλμη να τα βάλει με όλους και με όλα και κυρίως διορατικότητα για το τι θέλει ο ελληνικός λαός. Και ότι πρέπει να πορευθεί με τον κόσμο για να νικήσει αυτό το τέρας. Όποιο κι αν είναι το κόστος.

Eμείς πιστεύουμε ότι ο ηγέτης αυτός είναι ο Αντώνης Σαμαράς. Mέσα από ανείπωτες δυσκολίες και καταστάσεις, που λίγο πολύ τις ζήσαμε όλοι μαζί αυτά τα δύο χρόνια, παρά τα αναπόφευκτα λάθη και αδυναμίες, έχει σήμερα μια μοναδική ευκαιρία που άλλοι θα παρακαλούσαν για να την έχουν. Να αναδειχθεί μέσα από τα συντρίμμια της χώρας στον μεταρρυθμιστή ηγέτη της Ελλάδας.

Αυτό όμως που ο ίδιος έχει τονίσει επανειλημμένως, ότι δηλαδή “η μετάβαση από το παλιό στο ‘νέο” είναι μια αργή και βασανιστική διαδικασία” και ότι “το παλιό έχει πεθάνει, αλλά το νέο αργεί να γεννηθεί” ΗΤΑΝ ΧΘΕΣ. Το καινούργιο πρέπει να γεννηθεί ΤΩΡΑ, ΣΗΜΕΡΑ.

Τις ημέρες που έρχονται δύο πράγματα πρέπει να κάνει κυρίως κατά την γνώμη μας:

Πρώτον: Να πάει στον λαό, να τους μιλήσει και να του πει όλη την αλήθεια. να ξέρει τι τον περιμένει και σε τι μπορεί να ελπίζει.

Δεύτερον: Να δείξει πως θα κυβερνήσει την Ελλάδα. Να αποδείξει την μεγάλη του διαφορά από τους άλλους, σε αυτό που λέμε “κυβερνησιμότητα”. Ήδη στον τομέα αυτό έκανε σημαντικά βήματα με τις πρωτοβουλίες του στο συνέδριο του ΕΛΚ για την ΑΟΖ, τον ελληνισμό της Β. Ηπείρου, την λαθρομετανάστευση και κυρίως το ταξίδι στο Ισραήλ. Είναι επίσης βέβαιο ότι τα προσεχή ταξίδια του σε Ρωσία, ΗΠΑ και Κίνα, θα είναι η αρχή γι αυτό που πρέπει να αποτελέσει τον απώτερο στόχο του: Να ξαναβάλει την Ελλάδα στον παγκόσμιο χάρτη, στο γεωπολιτικό παιχνίδι.

Και για ένα πράγμα να είστε σίγουροι: Η μητέρα των μαχών… τώρα αρχίζει!

Πάνος Ζ.