Θέλουμε βουλευτές κότες(, σαν Γκιουλέκα, Ιωαννίδη, Καλαφάτη, Καράογλου κ.λπ);

 Με τη Μαρία Σπυράκη διαφωνούμε κάθετα οριζόντια και διαγώνια. Όμως δυστυχώς κάποιοι την κάνουν να φαίνεται μάγκας και να μιλάει σαν τον απλό λαό ενώ δεν δικαιούται. Διότι αυτά που τους σέρνει είναι απόλυτα σωστά άσχετα αν η κυρία μιλάει εκ του ασφαλούς γιατί ούτε και η ίδια τολμάει να εμφανιστεί σε παρέλαση

Οι Γκιουλέκας, Ιωαννίδης, Καλαφάτης (η Ράπτη εξαιρείται σαν γυναίκα) δεν είχαν τίποτα να φοβηθούν, τόσο χθες όσο και σήμερα. Και αν βρισκόταν κάποιος και τους την έλεγε έπρεπε να του απαντήσουν και να προσπαθήσουν να τον μεταπείσουν ότι δεν έφεραν αυτοί την Ελλάδα στο σημερινό χάλι. Όταν όμως κουβαλάνε μαζί τους 200 χρόνια κόμπλεξ της δεξιάς, έχει δίκιο η Σπυράκη που τους βάζει στο ίδιο τσουβάλι με τον Άκη που επίσης κρύβεται

Περαστικά και καλό κρύψιμο:

της Μαρίας Σπυράκη

Οι βουλευτές της Θεσσαλονίκης δεν πήγαν στη μαθητική παρέλαση. 


Οι βουλευτές όλων των κομμάτων, οι εκπρόσωποι των πολιτών της Θεσσαλονίκης, φοβήθηκαν να βρεθούν αντιμέτωποι με τους εκπαιδευτικούς και τους μαθητές που τους ακολουθούν και αποφάσισαν να κρυφτούν.

Κρύφτηκαν την ημέρα που η Θεσσαλονίκη συμπληρώνει 99 χρόνια από την απελευθέρωσή της.
Κρύφτηκαν θυσιάζοντας την απαραίτητη παρουσία της πολιτικής ηγεσίας στην εθνική επέτειο που έχει ακόμη μεγαλύτερη σημασία για τη δεύτερη πόλη της χώρας, στις μέρες της καταβαράθρωσης της εναπομείνουσας εθνικής μας υπερηφάνειας.

Το φαινόμενο αναμένεται να γενικευθεί και, έτσι, οι βουλευτές ανεξαρτήτως κόμματος, διαδρομής και προσωπικότητας δεν θα εμφανίζονται πουθενά δημόσια για να μην αντιμετωπίσουν τον κίνδυνο της αποδοκιμασίας από λίγους στημένους ή περισσότερους αγανακτισμένους -μικρή σημασία έχει.

Αυτό που διερωτώμαι είναι εάν θέλουμε τέτοιους βουλευτές. Εάν, δηλαδή, θέλουμε κάτι τύπους που στο πρώτο “ου” τρέχουν να κρυφτούν στο σπιτάκι τους. Διότι νομίζω πως θα ήθελα ο βουλευτής που ψηφίζω να μπορεί να μιλήσει στον αγανακτισμένο και να του πει τι έφταιξε. Να του δείξει πως ακόμη και τη χειρότερη στιγμή ο διάλογος μπορεί να οδηγήσει σε απαντήσεις. Να μπορεί να μιλήσει στον εκπαιδευτικό και να τον αντιμετωπίσει. Να ακούσει το θυμό του, αλλά να του υπενθυμίσει και την ευθύνη του ως παιδαγωγού που απέχει πολύ από το να υποδεικνύει στους μαθητές να παρελαύνουν με μαύρα περιβραχιόνια.

Φυσικά, δεν θέλουμε βουλευτές – “κότες” που επικαλούνται διπλωματικές ασθένειες, που βρίσκουν φθηνές δικαιολογίες για να μην εμφανίζονται εκεί όπου το ακροατήριο είναι ανεξέλεγκτο. Θέλουμε βουλευτές που να μπορούν να μας κοιτάξουν στα μάτια και να μας πουν τι συμβαίνει τώρα και τι μπορούμε να κάνουμε. Και αν δεν μπορούν αυτοί να είστε σίγουροι πως θα το κάνουν άλλοι.

Πάντως, κανένας δεν μπορεί να νομοθετεί κρυπτόμενος και να τρομοκρατείται στην ιδέα της αποδοκιμασίας.


Δεν θέλουμε τρομοκρατημένους εκπροσώπους, ούτε θέλουμε ανθρώπους που υποκύπτουν στην πίεση των καιρών.

Γενναίους βουλευτές θέλουμε. Κι ας αρχίσουμε να τους μετράμε από την παρέλαση…
http://dexiextrem.blogspot.com/2011/10/blog-post_8587.html#more