Αν την Πέμπτη δεχθούν την χρεοκοπία, να μην επιστρέψουν την Παρασκευή

Γράφει η Σοφία Βούλτεψη

Αν την Πέμπτη αποφασιστεί η χρεοκοπία της χώρας (επιλεκτική, ήπια, ελεγχόμενη, selective ή όπως διάολο θέλουν να την λένε) να μην επιστρέψουν στην Ελλάδα την Παρασκευή.

Αν την Πέμπτη η Γερμανία επιμείνει στο σχέδιό της, αν η Ελλάδα υποκύψει ξανά, χωρίς να ζητήσει πίσω το αναγκαστικό κατοχικό δάνειο και ο υπουργός Δικαιοσύνης δεν επιτρέψει την εκτέλεση των δικαστικών αποφάσεων, να μην διανοηθούν να επιστρέψουν με την χρεοκοπία στις αποσκευές τους.

Οτιδήποτε αποφασιστεί στο έκτακτο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο της προσεχούς Πέμπτης, που ουσιαστικά συνεκλήθη με το στανιό και με την Γερμανία να παραμένει εξαιρετικά απρόθυμη, θα καθορίσει απολύτως την πορεία της χώρας για περισσότερες από μία γενιές.


Οφείλουν τώρα, σήμερα, χθες να αντιληφθούν οι κυβερνώντες και έχοντες την ευθύνη των διαπραγματεύσεων, αλλά και όλοι όσοι συναποτελούν το λεγόμενο «πολιτικό σύστημα» της χώρας, συμπεριλαμβανομένων και των μέσων ενημέρωσης, πως μπορεί μέχρι σήμερα να την έχουν σκαπουλάρει με μικρές σχετικά αμυχές – κάτι ανώδυνες διαμαρτυρίες, που μάλιστα έφθασαν στο σημείο να τους θορυβήσουν – αλλά από εδώ και πέρα το ροκ θα είναι σκληρό.

Συσσώρευσαν επί δεκαετίες χρέη. Συμπεριφέρθηκαν ως γυρολόγοι της πολιτικής και ως αρχιτέκτονες του πιο άθλιου πελατειακού συστήματος. Εξέθρεψαν την πολιτική απάτη, παραπληροφόρησαν, κορόιδεψαν, καλλιέργησαν τον νεποτισμό, την διαφθορά και την ανικανότητα.

Κατάφεραν παρ’ όλα αυτά να διατηρήσουν τις καρέκλες τους.

Ακολούθησε η δεύτερη φάση, η προ των εκλογών του 2009. Το ψέμα και η παραπλάνηση πήγε σύννεφο.

Και πάλι επέζησαν.

Μετά ήλθε η σειρά της τρίτης φάσης. Πομφόλυγες, ολέθριες καθυστερήσεις και κατασυκοφάντηση της χώρας μεταξύ του Οκτωβρίου 2009 και του Μαρτίου 2010, οπότε συμφωνήθηκε ο μηχανισμός.

Συνεχίζουν να επιβιώνουν πολιτικά και μετά το Μνημόνιο και μετά το Μεσοπρόθεσμο. Μετά από εξαιρετικά σκληρά μέτρα, που γονάτισαν τον λαό, βάθυναν την ύφεση, έστειλαν στα ύψη την ανεργία, ενώ την ίδια ώρα αυξάνονταν οι δημόσιες δαπάνες, δεν έγινε καμιά διαρθρωτική αλλαγή, οι μαύρες τρύπες τύπου ΟΣΕ συνέχιζαν να καταβροχθίζουν υπερπολλαπλάσια ποσά από αυτά που δήθεν «εξοικονομήθηκαν» μέσω των αιματηρών περικοπών.

Πάνε κι’ έρχονται σε Eurogroup και Συνόδους Κορυφής και κάθε φορά τα πράγματα βρίσκονται σε χειρότερο σημείο. Πανηγυρίζουν, όμως, για «μεγάλες νίκες» και «γενναίες αποφάσεις», εμφανίζοντας κάθε φορά τα λάθη και τις αποτυχίες ως σημαντικές επιτυχίες.

Τελειώνουν τα ψέματα
Πρέπει, όμως, να αντιληφθούν πως κάποτε, έστω και με καθυστέρηση δεκαετιών, τα ψέματα τελειώνουν. Υπήρξαν πάντοτε τέτοιες καμπές στην Ιστορία. Και αυτή είναι μια τέτοια στιγμή.

Όλα ξεκίνησαν όταν στις 11 του περασμένου Μαρτίου υπέκυψαν και δέχθηκαν – και μετά πανηγύρισαν – το σχέδιο της Γερμανίας για συμμετοχή των ιδιωτών πιστωτών στο χρέος, αν και γνώριζαν πως κάτι τέτοιο θα αποτελούσε πιστωτικό γεγονός.

Ουδείς – πλην ελαχίστων «γραφικών» - κατάλαβε τότε τι ακριβώς συνέβη. Και επομένως ουδείς αντέδρασε.

Κατέβασαν τον λαό στους δρόμους για το Μεσοπρόθεσμο, ενώ έπρεπε να οργανώσουν μεγάλες διαδηλώσεις για να ανατραπούν οι αποφάσεις της 11ης Μαρτίου.

Αν ο κ. Παπανδρέου ήθελε να παραιτηθεί για κάτι, αυτός θα ήταν ένας καλός λόγος. Για να πάει ο επόμενος και να μην αναγνωρίσει τις αποφάσεις αυτές.

Απ’ ό, τι βλέπουμε, όμως, είναι έτοιμοι να δεχθούν  και την συνέχεια. Έχουν υποκύψει στη λογική του πιστωτικού γεγονότος. Μιλάνε αγγλικά, ζητούν από όλους να συνεννοούνται στα… αγγλικά, μας εξοικειώνουν με τον όρο selective default, δηλαδή χρεοκοπία.

Όσα δηλώνουν και λένε σε συνεντεύξεις τους και τηλεοπτικά διαγγέλματα αυτές τις μέρες, δείχνουν πως δεν έχουν καταλάβει τι θα γίνει στη χώρα την επομένη του πειράματος.

Πρωθυπουργός και υπουργός των Οικονομικών ζητούν «να μην παίζουμε με τις λέξεις». Αυτό είναι το πρόβλημα; Όταν οι λέξεις γίνουν ζοφερή πραγματικότητα τι θα πουν;

Ακόμη και οι (πρωθύστερες) δηλώσεις του κ. Λοβέρδου στο σαββατιάτικο πρωινό πρόγραμμα του Mega (που τις είχε ήδη κάνει στην κυριακάτικη Real News, μαζί με μια ακόμη απειλή περί αποχώρησης των «σωτήρων» μας), δείχνουν πως δεν έχουν συνειδητοποιήσει πού πηγαίνουμε.

Τώρα βρήκε να κάνει την αυτοκριτική του; Δεν το ξέραμε πως ειπώθηκαν προεκλογικά του κόσμου τα ψέματα; Δεν το ξέραμε πως πρόκειται περί δημαγωγών;

Όχι, δεν περιμέναμε τώρα τέτοιες κουβέντες που τελικά χρησίμευσαν και αυτές για αποπροσανατολισμό.

Περιμένοντας τη... νεκροψία!

Δυο μέρες τώρα ασχολούνται όλοι με γελοιότητες. Ενώ έπρεπε να μας πουν αν συμφωνούν με την προοπτική της λεγόμενης επιλεκτικής χρεοκοπίας. Αν συμφωνούν πως πρόκειται απλώς για έναν όρο που χρησιμοποιούν οι οίκοι αξιολόγησης, ο οποίος... δεν θα έχει καμιά άλλη συνέπεια.

Μα, κύριοι, αν ήταν να μην σημαίνει τίποτε, τότε γιατί να κηρυχθεί η χώρα σε κατάσταση επιλεκτικής χρεοκοπίας – ή όπως διάολο θέλετε να την λέτε;

Και επιτέλους, πώς δέχεστε – όλοι – με τόση ευκολία να μετατραπεί η χώρα σε πειραματόζωο, όταν όλοι παραδέχονται πως πρόκειται για μια ελεγχόμενη αναδιάρθρωση, μια «οργανωμένη χρεοκοπία», που δεν θα μάθουμε τι ακριβώς σημαίνει μέχρι την στιγμή που θα εφαρμοστεί;

Όταν είναι γνωστό πως εφαρμόζεται για πρώτη φορά και επομένως δεν υπάρχει προηγούμενο για να γνωρίζουμε τι «πρωτόκολλο» ακολουθείται;

Όταν γνωρίζουν όλοι πως τα αποτελέσματα θα τα δείξει η… νεκροψία;

Μήπως θυμάστε, πριν από έναν ακριβώς χρόνο, εκείνη την έκθεση του Ινστιτούτου Στράτφορ (είχε δημοσιευτεί στα «Νέα») που μιλούσε για υποβάθμιση του γεωπολιτικού ρόλου της χώρας, η οποία «έχει μείνει χωρίς συμμάχους και επομένως «εντός της επόμενης τριετίας και λόγω της δημοσιονομικής κρίσης, θα σημειωθεί εσωτερική κατάρρευση, κοινωνική έξαρση με βίαιες πρακτικές, αποσύνδεση από τις μεγάλες δυνάμεις – χωρίς τις οποίες η καταστροφή της Ελλάδας είναι προδιαγεγραμμένη»;

Μήπως θυμάται κανείς πως εκείνη η έκθεση έλεγε ότι «η τελική χρεοκοπία είναι σχεδόν βέβαιη από το μέγεθος του χρέους, που σύντομα θα ξεπερνά το 150% του ΑΕΠ»;

Μήπως θυμάται κανείς πως εκτιμούσαν ότι «το μόνο ζήτημα είναι το πότε και όχι το αν οι Ευρωπαίοι θα τραβήξουν την πρίζα από την Ελλάδα – πολύ πιθανόν με την πρώτη ευκαιρία, όταν η Ελλάδα δεν θα αποτελεί κίνδυνο για την υπόλοιπη Ευρώπη. Σε αυτό το σημείο, χωρίς πρόσβαση στο διεθνές κεφάλαιο ή σε χρήματα στήριξης, η Ελλάδα θα μπορούσε να αντιμετωπίσει την πλήρη κατάρρευση του πολιτικού ελέγχου και κοινωνική βία, που παρόμοιά της δεν έχει συμβεί από την εποχή της χούντας».

Μήπως θυμάται κανείς τις αναφορές στα εθνικά θέματα; Η έκθεση το έλεγε σαφώς:

«Το ερώτημα για την Ελλάδα είναι αν θα μπορέσει να αποδεχθεί τη μείωση του γεωπολιτικού της ρόλου. Αλλά κι’ αυτό δεν είναι το χέρι της και εξαρτάται από τη στρατηγική που θα υιοθετήσει η Τουρκία. Η Τουρκία είναι ανερχόμενη γεωπολιτική δύναμη που σκοπεύει να εξαπλώσει τη δύναμή της στα Βαλκάνια, τη Μ. Ανατολή και τον Καύκασο. Το ερώτημα είναι τώρα αν η Τουρκία θα επικεντρώσει τους σκοπούς της στο Αιγαίο ή αντ’ αυτού θα είναι πρόθυμη να κάνει μια συμφωνία με την Ελλάδα, προκειμένου να επικεντρωθεί σε άλλα συμφέροντα».

Τυχαία είχαν γραφεί όλα αυτά; Όχι βέβαια, αλλά ουδείς έδωσε σημασία.

Χρειαζόμασταν 387, μας έδωσαν 110
Πριν από έναν χρόνο επίσης, το ΔΝΤ – που μόλις πριν λίγες μέρες με άλλη έκθεσή του ζήτησε να αποφευχθεί κάθε είδους αναδιάρθρωση, διότι θα προκληθεί ακόμη πιο βαθιά ύφεση και πραγματική έκρηξη της ανεργίας -  είχε εκτιμήσει ότι οι δανειακές ανάγκες της Ελλάδας για την περίοδο 2010-2015 θα έφταναν το αστρονομικό ποσό των 387 δις ευρώ.

Αφαιρουμένων των 110 του δανείου, μένουν 277 δις ευρώ. Αυτό σημαίνει πως όταν πήραν το δάνειο από τον μηχανισμό – και δέχθηκαν τον όρο που απαγορεύει να προβεί η χώρα σε μακροχρόνιο δανεισμό εκτός μηχανισμού – γνώριζαν πως τα χρήματα αυτά δεν θα έφθαναν ούτε για ζήτω.

Υπέγραψαν, όμως, και αυτόν τον όρο. Και τώρα, φθάσαμε στο σημείο που όφειλαν να γνωρίζουν ότι θα φθάναμε – το γνώριζαν, αλλά έμειναν πιστοί στην μοναδική ελληνική πολιτική λογική, αυτήν που περιγράφεται με την έκφραση «μεροδούλι – μεροφάι».

Ν’ αρπάξουμε τώρα το χρήμα, ώστε να διατηρήσουμε τις καρέκλες μας για ένα διάστημα και μετά έχει ο Θεός. Εμ, έλα που δεν έχει!

Και επιτέλους, τι ακριβώς είχε στο νου του ο κ. Παπανδρέου – εκτός από την παραμονή του στην (υποκλαπείσα) εξουσία – όταν, τον Μάρτιο του 2010, ανακοινώνοντας με δραματικούς τόνους την προσφυγή στον μηχανισμό, δήλωνε πως «στο τέλος της θητείας μου, η Ελλάδα δεν θα είναι χρεοκοπημένη. Θα είναι αναγεννημένη»;

Τι εννοούσαν όσοι δικαιολογούσαν τα σκληρά μέτρα, λέγοντας πως επιβάλλονται για… να μην χρεοκοπήσουμε;

Όταν χρειάζεσαι 387, σου δίνουν 110 και δεν μπορείς να δανειστείς από πουθενά άλλου, πού θα βρεις τα υπόλοιπα 277; Δεν θα οδηγηθείς υποχρεωτικά στην χρεοκοπία;

Διότι με την βαθιά ύφεση που ήταν βέβαιο ότι θα έφερνε το Μνημόνιο, άλλες εισπράξεις δεν ήταν δυνατόν να προβλεφθούν.

Ο φανοποιός από τα Χανιά και το «mail της χρεοκοπίας» τους έφταιγε;  Για να μην θυμηθούμε ότι ξεκίνησε και προκαταρκτική έρευνα για δημοσίευμα του «Σπήγκελ» περί χρεοκοπίας και επιστροφής στη δραχμή! Τους έδειχναν το φεγγάρι και κοίταζαν το δάχτυλο.

Για να τελειώνουμε: Οι διαπραγματευτές ομολόγων υποστηρίζουν ότι αν γίνει αποδεκτή η γερμανική πρόταση «οι οίκοι αξιολόγησης θα συντρίψουν την Ελλάδα και μετά θα συνεχίσουν, συντρίβοντας την Ιρλανδία και την Πορτογαλία».

Θα είναι κανονική πτώχευση!
Οι οίκοι το έχουν πει ξεκάθαρα: Θα πρόκειται για αναδιάρθρωση μέρους του χρέους της και αυτό θα συνιστά επιλεκτική χρεοκοπία – ακριβώς επειδή θα έχει αναδιαρθρωθεί μέρος του χρέους.

Δεν πρόκειται δηλαδή για έναν απλό όρο. Ο όρος περιγράφει ακριβώς αυτό που θα συμβεί: Επιλογή του μέρους εκείνου του χρέους που δεν θα εξυπηρετηθεί.

Οι οίκοι έχουν διακηρύξει την αντίθεσή τους με αυτό που πάει να γίνει τώρα και έχουν προειδοποιήσει από τον περασμένο Απρίλιο – για να μην πω από την επομένη της 11ης Μαρτίου.

Στις 28 Απριλίου, ο Standard & Poor's δήλωσε ότι η αναδιάρθρωση «ΘΑ ΕΧΕΙ ΤΙΣ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΜΙΑΣ ΚΑΝΟΝΙΚΗΣ ΠΤΩΧΕΥΣΗΣ»!
Το είπε ξεκάθαρα ο αναλυτής Μορίς Κρέμερ: «Θα πρέπει να έχουμε υπόψη μας ότι η ΟΠΟΙΑΣΔΗΠΟΤΕ ΜΟΡΦΗΣ αναδιάρθρωση χρέους υιοθετείται από τις αγορές ως πτώχευση. Κατά συνέπεια, όσοι το αποφασίσουν, θα πρέπει να προσέξουν πολύ τις κινήσεις τους».

Και πρόσθεσε: «Είτε αυτό αφορά στην επιμήκυνση των δανείων της, είτε αφορά στο «κούρεμα» των δανείων σε ποσοστό 50%, όπως είναι η φήμη που διαδίδεται τον τελευταίο καιρό».

Για τον λόγο αυτό είχε την ίδια μέρα σπεύσει να δηλώσει ο Γιουνκέρ πως «η αναδιάρθρωση του χρέους δεν αποτελεί επιλογή για την Ελλάδα».

Την ίδια μέρα (28 Απριλίου) και ο επικεφαλής της αντιπροσωπείας της Κομισιόν στο κλιμάκιο της τρόικας, Σερβάς Ντερούζ, σε συνέντευξή του στην ολλανδική εφημερίδα «Ντε Τάιντ» είχε δηλώσει πως «μια αναδιάρθρωση θα είχε καταστροφικές συνέπειες, χωρίς παράλληλα να μειώσει την πίεση που υφίσταται η Ελλάδα».

Όπως εξήγησε, «το ελληνικό δημόσιο χρέος βρίσκεται σε μεγάλο ποσοστό στα χέρια των Ελλήνων πολιτών, των ελληνικών τραπεζών και των συνταξιοδοτικών ταμείων», με αποτέλεσμα να προκληθεί ένα ισχυρό πλήγμα, αν γινόταν αναδιάρθρωση, ενώ το κράτος θα χρειαζόταν και πάλι να συνεχίσει την εξυγίανση».

Είπε επίσης ότι μια ενδεχόμενη αναδιάρθρωση θα είχε μεγάλο κόστος, καθώς η ανάγκη για χρηματοδότηση θα παρέμενε, αλλά λίγοι επενδυτές θα ήταν πρόθυμοι να δανείσουν την Ελλάδα, παρά μόνο με πολύ υψηλά ασφάλιστρα κινδύνου, κάτι που θα οδηγούσε σε μια νέα φάση την κρίση χρέους.

Και υπογράμμισε ότι δεν έχει υπάρξει ποτέ αναδιάρθρωση στο πλαίσιο μιας νομισματικής ένωσης, συμπληρώνοντας ότι μια αναδιάρθρωση χρέους θα ήταν ακόμη πιο επιζήμια για την οικονομική σταθερότητα στην ευρωζώνη, περισσότερο και από την περίπτωση της «Lehman Brothers».

Και επειδή μιλούμε συνέχεια για τους τρεις οίκους, απαρατήρητο πέρασε το γεγονός ότι στις 3 Ιουνίου, την χώρα μας υποβάθμισε και ο κινεζικός οίκος Νταγκόνγκ, διατυπώνοντας αμφιβολίες για την επιτυχία του σχεδίου διάσωσης της χώρας και προειδοποιώντας για βραχυπρόθεσμη χρεοκοπία.

Τέλειωσε η περίοδος χάριτος προς τη Γερμανία

Αντί, λοιπόν, να προσπαθούν να μας πείσουν ότι «επιλεκτική χρεοκοπία δεν σημαίνει πραγματική χρεοκοπία», να κοιτάξουν τι θα κάνουν τώρα, την Πέμπτη!

Αν δεχθούν το γερμανικό σχέδιο, καλύτερα να μην επιστρέψουν καθόλου στην Ελλάδα.

Και μην αρχίσουν τα κλαψουρίσματα – τι να κάναμε και άλλα τέτοια – ούτε τις προπαγάνδες του τύπου «χρεοκοπήσαμε, αλλά δεν χρεοκοπήσαμε».

Η περίοδος χάριτος της Ελλάδας προς την Γερμανία – συνοδευόμενη από μπόλικες μίζες – κράτησε πολύ, εβδομήντα χρόνια.

Να πάνε τώρα και να ζητήσουν από το Βερολίνο να καταβάλει το αναγκαστικό δάνειο που οι Ναζί υποχρέωσαν την Ελλάδα να πάρει για να συντηρούνται τα στρατεύματα Κατοχής και να συνεχίζουν τις θηριωδίες τους.

Η δήθεν παρέμβαση, που έγινε αποδεκτή, στη νομική διαφορά μεταξύ Γερμανίας και Ελλάδας (για ελληνικό ολοκαύτωμα) είναι παραμύθι για μικρά παιδιά!

Η Μέρκελ έχει παρατραβήξει το σχοινί και ο υπουργός Δικαιοσύνης καλείται τώρα να επιτρέψει την εκτέλεση των δικαστικών αποφάσεων και την κατάσχεση των περιουσιακών στοιχείων της Γερμανίας στην Ελλάδα.

Διαφορετικά, το ξαναλέω για τρίτη φορά, να μην επιστρέψουν στην Ελλάδα την Παρασκευή.