Η 26η Ιουνίου, έχει καθιερωθεί από το 1987, με απόφαση της Γενικής Συνέλευσης του Ο.Η.Ε., ως παγκόσμια ημέρα κατά των ναρκωτικών, προκειμένου να ευαισθητοποιήσει την παγκόσμια κοινή γνώμη, για τις επιπτώσεις από τη χρήση των ναρκωτικών και της παράνομης διακίνησής τους.
Είναι γεγονός, ότι, σήμερα ζούμε σε μια εποχή συγκεχυμένη και χαώδη.
μεταξύ μας, ποικίλες απόψεις και αντιλήψεις διασταυρώνονται μέσα στην κοινωνία. Οι πατροπαράδοτες αξίες απεμπολούνται και οι άνθρωποι, αναζητώντας κάτι «καινούργιο», αφήνονται στους γεμάτους καταστροφή κόσμους της ασυδοσίας των ενστίκτων ή των ναρκωτικών.
Μικροί και μεγάλοι δεν ξέρουν τι να κάνουν, πως πρέπει να ζήσουν, τι να πιστέψουν και τι να απορρίψουν· τους κυριεύει το άγχος και η αγωνία για το αύριο.
Τα μηνύματα που έρχονται από όλο τον κόσμο είναι ανησυχητικά. Στις ανεπτυγμένες χώρες, οι ανθρώπινες σχέσεις, που στηρίζονται στη φιλία, στο σεβασμό, στην αγάπη, στην αλληλοβοήθεια εκτοπίζονται. Ο άνθρωπος κυριολεκτικά, χάνεται στη Βαβέλ της σημερινής μεγαλούπολης, εξαφανίζεται σαν ατομική ύπαρξη.
Στις τσιμεντουπόλεις αυτές, όπου δεν γνωρίζει κανείς, ποιος μένει στο διπλανό από αυτόν διαμέρισμα, όπου τα ιδανικά παραδίδουν τη θέση τους στις υλικές και εφήμερες απολαύσεις, όπου καθημερινά όλο και περισσότερες οικογένειες διαλύονται, η χρήση των λεγομένων ψυχοφαρμάκων αυξάνεται επικίνδυνα, διαβρώνοντας οικογένειες, κοινωνικές ομάδες και κράτη ολόκληρα.
Νεαρά κυρίως άτομα, «χορτασμένα» από όλα , χωρίς ηθικούς στόχους, χωρίς ιδανικά, χωρίς ελπίδα για το αύριο, κολυμπάνε μέσα στη θάλασσα του μηδενισμού. Η επιδίωξη της προσωπικής «Ιθάκης» είναι γι’αυτά αδύνατη ,γιατί απλούστατα δεν υπάρχει ουσιαστική «Ιθάκη».
Ο νέος βιώνει σήμερα όσο κανείς την απόγνωση της καβαφικής «Πόλης»: «Δεν έχει πλοίο για σε ,δεν έχει οδό. Έτσι που τη ζωή σου ρήμαξες εδώ, στην κώχη τούτη τη μικρή , σ΄όλην την γη την χάλασες». Αρχίζει, λοιπόν, τη χρήση των ναρκωτικών, αναζητώντας υποκατάστατα ζωής, πιστεύοντας ότι έτσι θα δραπετεύσει από τη φρικτή ,ελώδη πραγματικότητα , που σαν μέγγενη τον πνίγει.
Οι αριθμοί μιλούν από μόνοι τους . Εκατόμβες οι θυσίες στο σύγχρονο αυτό «Μινώταυρο». Δεν είναι δύσκολο να αντιληφθεί κανείς ότι τα ναρκωτικά οδηγούν στο περιθώριο, στη σωματική, μα κύρια στην ψυχική, ηθική εξαθλίωση και τελικά στο θάνατο.
Τα ναρκωτικά δεν εμφανίσθηκαν σήμερα. Οι πρόγονοί μας τα γνώριζαν και τα χρησιμοποιούσαν από τα πολύ παλιά χρόνια ως φάρμακα αναλγητικά. Η ταχεία όμως εξάπλωση και διάδοσή τους αποτελεί πλέον ένα από τα καυτά θέματα της σημερινής εποχής. Ο κίνδυνος που διαγράφεται είναι μεγάλος, πανεθνικός. Ελλοχεύει παντού. Στο θέμα «Ναρκωτικά» πρέπει να βοηθήσουμε όλοι. Η μάστιγα της νεολαίας μας πρέπει να εκλείψει. Για να πολεμήσεις όμως τον εχθρό επιβάλλεται να τον γνωρίζεις. Η ημιμάθεια φέρνει πολλές φορές αντίθετα αποτελέσματα και περιπλέκει περισσότερο το ήδη πολύπλοκο και πολύπλευρο πρόβλημα των ναρκωτικών.
Σκοπός της σημερινής μας παρέμβασης, δεν είναι να δώσουμε συμβουλές, ιδία σε ανθρώπους που βιώνουν το πρόβλημα , καθόσον γνωρίζουμε πολύ καλά πως αυτό αποτελεί αντικείμενο των ειδικών και οποιαδήποτε προσπάθεια μας για κάτι τέτοιο, παρά τις καλές προθέσεις μας, ενέχει τον κίνδυνο να οδηγηθούμε σε λανθασμένους ατραπούς και να μεταδώσουμε εσφαλμένα μηνύματα. Μπορούμε, όμως, να πούμε ότι το πρόβλημα των ναρκωτικών είναι αδήριτη ανάγκη να αντιμετωπισθεί κατά τρόπο μεθοδικό, συστηματικό και αποτελεσματικό.
Πάνω από όλα είναι αναγκαίο να αποβάλουμε τον φόβο της κοινωνικής κατακραυγής και τη σκέψη για το τι θα πει ο κόσμος και οι συγγενείς. Από κοινού γονείς και παιδιά οφείλουν να απευθυνθούν στους ειδικούς επιστήμονες, με την βοήθεια των οποίων υπάρχει ελπίδα να ξεπεράσουμε τον «Γολγοθά» και να φθάσουμε στην «Ιθάκη» μας, τη σωτηρία. 
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου