Δύο σχεδόν χρόνια μετά την πρώτη κινεζική απόβαση στο λιμάνι του Πειραιά και την συμφωνία – μαμούθ ύψους 4,3 δις ευρώ μεταξύ του ΟΛΠ και της κινεζικής εταιρίας COSCO, η Ελλάδα υποδέχθηκε και πάλι μετά βαΐων και κλάδων τους Κινέζους εταίρους. Το περασμένο σαββατοκύριακο, το μόνο που είχε αλλάξει στο γενικό κλίμα ευφορίας ήταν ο… οικοδεσπότης.
Ο πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου, που προεκλογικά είχε δηλώσει ότι η σύμβαση με την COSCO θα επανεξεταζόταν – με αποτέλεσμα τις μεγάλες κινητοποιήσεις στο λιμάνι με τις τεράστιες απώλειες σε ιδιωτικά και δημόσια έσοδα - υποδέχθηκε τον Κινέζο πρωθυπουργό σε μια ατμόσφαιρα ελπίδας και αισιοδοξίας.
Δεν έχουν περάσει ούτε δύο χρόνια από τότε που ακούγαμε από τα χείλη υψηλά ισταμένων στελεχών του ΠΑΣΟΚ δηλώσεις όπως «οι επιχειρήσεις εθνικής στρατηγικής σημασίας, οι οποίες ελέγχουν δίκτυα και υποδομές, θα πρέπει να παραμείνουν στο Δημόσιο».
Πριν έναν ακριβώς χρόνο, οι κινητοποιήσεις στο λιμάνι εκ μέρους εκείνων που είχαν πάρει τοις μετρητοίς τις υποσχέσεις του ΠΑΣΟΚ προκάλεσαν το απόλυτο χάος. Είχε τότε υπολογιστεί ότι για κάθε ημέρα απεργίας στο ελληνικό Δημόσιο έχανε 3 εκ ευρώ από τις συναλλαγές που ακυρώνονταν, ενώ οι καθημερινές απώλειες για τον ΟΛΠ υπολογίζονταν σε 500.000 ευρώ.
Αυτό δεν θα πρέπει να συζητηθεί και να ερευνηθεί στο πλαίσιο...
της έρευνας μιας εξεταστικής για την οικονομία;
Από τις αρχές του 2008 ως τις αρχές του 2009, οι εργαζόμενοι στον ΟΛΠ απείχαν από κάθε υπερωριακή εργασία. Το λιμάνι ουσιαστικά υπολειτουργούσε, καθώς έκλεινε στις 2 μετά το μεσημέρι και δεν λειτουργούσε τα σαββατοκύριακα.
Αυτό δεν θα ήταν αντικείμενο διερεύνησης μιας εξεταστικής για την οικονομία; Να δούμε ποιοι ήταν αυτοί που τα υποκινούσαν όλα αυτά. Να δούμε ποιοι μοίραζαν υποσχέσεις για επαναδιαπραγματεύσεις και ακυρώσεις συμφωνιών. Ποιοι τελικά οδήγησαν σε τεράστιες απώλειες εσόδων που συνέβαλαν στο σημερινό οικονομικό αδιέξοδο.
Σήμερα, η συνεργασία με τους Κινέζους εμφανίζεται ως σανίδα σωτηρίας για την διαλυμένη οικονομία μας και στις εκδηλώσεις του προηγούμενου διημέρου τίποτε δεν θύμιζε το πρόσφατο «επαναστατικό» παρελθόν, όταν οι σημερινοί πανηγυρίζοντες επιβράβευαν συνθήματα όπως εκείνο το παροιμιώδες «Εφραίμ, αλάνι, πάρε το λιμάνι».
Χωρίς αμφιβολία, η συνεργασία με το Πεκίνο είναι στρατηγικής σημασίας και ευνοεί και τις δύο πλευρές. Κι’ αν θυμόμαστε όσα συνέβησαν τα τελευταία δύο χρόνια, είναι επειδή πρέπει επιτέλους κάποτε σ’ αυτήν την χώρα να επικρατήσει η σοβαρότητα και να αποκτήσουμε μια πολιτική τάξη που δεν αλλάζει συμπεριφορά ανάλογα με τους ρόλους που τα κόμματα αποκτούν μετά τις εκλογές.
Περασμένα – ξεχασμένα; Μα αν είναι έτσι, δεν χρειάζεται καμιά εξεταστική. Στην Ισλανδία παραπέμπουν σε δίκη πρωθυπουργούς και πετάνε αβγά και ντομάτες στους βουλευτές την ημέρα της έναρξης της νέας κοινοβουλευτικής περιόδου.
Εδώ, αναλωνόμαστε σε συζητήσεις για το αν πρέπει να εξετάσουμε το 1996 ή το 1999 ή το 2001 ή το 2004 ή το 2009 ή την περίοδο μετά το 2009. Και κάνουν ότι δεν καταλαβαίνουν ότι στον λογαριασμό μπαίνουν όλα. Διαφορετικά δεν θα βγει σωστός ο λογαριασμός της – όποιας – εξεταστικής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου