Το τρίο μπελκάντο

Του Φαήλου Μ. Κρανιδιώτη

Μακριά γαϊδούρα παίζουν κι είναι μεγάλοι άνθρωποι. Η Ντόρα στηρίζει τα χέρια στην αμπαρωμένη πόρτα του Μνημονίου, που ‘χει μαντρωμένους κάτι συνταξιούχους, άνεργους, βιοτέχνες κι εμπόρους, κι η Κομανέτσι της καθεστωτικής δοκού, ο πρόεδρας που τα περιστέρια ψάχνουν καλαμπόκι στο κεφάλι του, την κρατάει σκυφτός από τη μέση και το ψηλό παιδί από τη Μινεσότα παίρνει φόρα και πηδάει πάνω τους.

Τα τρία φιλαράκια. Το τρίο μπελκάντο της νεοφιλελεύθερης «ανθρωποφαγίας». Ο Γιώργος και τα εξαπτέρυγα του.

Οι τελευταίες εξελίξεις κάνανε λιανά τα κόλπα της παρέας, ακόμη και γι’ αυτούς που δεν παίρνουν χαμπάρι. Η «αφανής (πολιτική) εταιρεία» Παπανδρέου, Καρατζαφέρη, Ντόρας, βγάζει μάτι.

Κοινός στόχος της παράδοξης παρέας, να μην πάει καλά η Νέα Δημοκρατία στις αυτοδιοικητικές εκλογές και να αμφισβητηθεί ο Αντώνης Σαμαράς.

Το στρίμωγμα του Αντώνη στον Ψωμιάδη κι η συμμόρφωση του τελευταίου προς τας υποδείξεις, μετά την εγκατάλειψη του Μαρκογιαννάκη από τη φαμίλια και τα ξεκαθαρίσματα με την ‘Ελσα και μερικούς άλλους, που ορθώς δήλωσαν την νομιμοφροσύνη τους, σκόρπισαν τον κουρνιαχτό κι άφησαν την αλήθεια στο φως. Για την ‘Ελσα δε, επειδή την έχω γνωρίσει κι έχει παιδεία, χιούμορ κι ικανότητες, είχα πάντα μια απορία: θα καταλάβαινα να ακολουθούσε η Ντόρα την ΄Ελσα αλλά το να ακολουθεί η ‘Ελσα την Ντόρα είναι σόλοικο.

Ο Αντώνης με μερικές κινήσεις μάζεψε τα λουριά, η μάστιγα σφύριξε πάνω από μερικά κεφάλια και με την βοήθεια του ενστίκτου της πολιτικής επιβίωσης, όσοι έκαναν σκέψεις να ακολουθήσουν το κακοτράχαλο μονοπάτι της Ντόρας, ανέκρουσαν πρύμναν. Όπως είπε βουλευτής, που φερόταν ως υποψήφιος αποστάτης, σε φίλο μου διευθυντή εφημερίδας «ρε συ, αυτή δεν μπορεί να πείσει τον αδερφό της και θα πάω να θυσιαστώ εγώ;».

Το Φόρουμ, αδέρφια, κοντεύει να ψοφήσει, πριν καλά – καλά ξεκινήσει. Όπως είχαμε πει και παλιότερα, η πίκα και τα προσωπικά αδιέξοδα δεν είναι αιτία για να φτιάξεις κόμμα κι ούτε σοβαροί άνθρωποι σε ακολουθούν επειδή απλώς έχεις πολιτικές ζοχάδες. Άμα έχεις εσωτερικές συγκρούσεις ένεκα της ήττας, ξαπλώνεις στο ντιβάνι και λες τον πόνο σου ή πας ένα μεγάλο ωραίο ταξίδι.

Η Ντόρα ξεκίνησε την πολιτική ως κόρη του πατέρα της κι απογειώθηκε, εύλογα, ως χήρα του άντρα της. Παράλληλα βέβαια σπούδαζε στο μεγάλο σχολείο της πολιτικής ντρίμπλας που λέγεται Κωνσταντίνος Μητσοτάκης αλλά δεν τα ‘παιρνε τα γράμματα. Είχε για πολλά χρόνια ελέω οικογενείας, κοινωνικής θέσης, φίλων, συμμαθητών, κολλητών, την πιο συστημική πολιτική ζωή που έζησε άνθρωπος στην Ελλάδα. Μια ζωή πρώτο τραπέζι πίστα. Βαρέθηκα στο μεγαλύτερο μέρος της ενήλικης ζωής μου να την βλέπω στο MEGA να ανταλλάσσει φιλοφρονήσεις ή να «συγκρούεται», τάχα, με τον Πάγκαλο ή τον Βενιζέλο. Δεν ξέρω αν μετά πηγαίνανε για μπύρες. Μια ζωή στο καθεστωτικό θερμοκήπιο. Στη γυάλα.

Ε, ήρθε ο μπαμπέσης ο Λαός στις 29/11, πήρε την ψήφο και τις πέτρες στα χέρια του και θρύψαλλα η γυάλα. Τζάμπα τα κονέ, τζάμπα τα σχέδια, οι πόζες στον καθρέφτη για την νικητήρια δήλωση. Μετά τις «δημοσκοπήσεις» ήρθε η σκληρή αλήθεια.

Τώρα πλέον επενδύει στο όνειρο θερινής νυχτός για αποτυχία της Νέας Δημοκρατίας στις επόμενες εκλογές, κυρίως στις περιφέρειες. Περιμένει πάνω στο κλαρί. Εκεί θα μείνει.

Η δυναμική παρέμβαση του Αντώνη στο ζήτημα του αδερφού Ψωμιάδη κι η γενική ικανοποίηση του κοινού αισθήματος έδωσε κι άλλους πόντους στον Αρχηγό της Ν.Δ., μετά την νομιμόφρονα συμμόρφωση κι άλλων φερομένων ως «διαφωνούντων». Αρχηγός με πυγμή, που ενώνει και καθοδηγεί.

Ο πρόεδρας λοιπόν, «θυγατρική» της φαμίλιας , του συστήματος της μεταπολιτευτικής παράγκας και έτερο των εξαπτερύγων της κυβέρνησης του Μνημονίου, μ’ έναν αδέξιο τρόπο κι αιτιολογίες για τα πανηγύρια, απέσυρε την στήριξη στον Ψωμιάδη, κάνοντας ένα αντιαισθητικό αλλά εξόχως αποκαλυπτικό στριπτίζ: έδειξε στους πάντες ότι μοναδικό του μέλημα είναι να πλήξει τον Αντώνη Σαμαρά, να πλήξει τη Νέα Δημοκρατία και να βάλει πλάτη στην κυβέρνηση του Μνημονίου. Στόχος του μπας και χάσει η Ν.Δ. την περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας. Απλά πράγματα. Έτσι θα στηριζόταν ο Παπανδρέου και θα ωφελείτο και το έτερο εξαπτέρυγο που ξεροσταλιάζει στο κλαδί, για να δει την ήττα της παράταξης, που θα υπηρετούσε … «ως απλός στρατιώτης».

Για τον ευλύγιστο πρόεδρα κι ορισμένους της ηγετικής του ομάδας, το λέω ευθέως: δεν είναι ασύμβατοι με τη Νέα Δημοκρατία μόνο λόγω αναξιοπιστίας και συνενοχής με την κυβέρνηση του Μνημονίου. Είναι ασύμβατοι και για λόγους αισθητικής της δημόσιας παρουσίας και του λόγου τους. Αυτή η ψευτογκλαμουριά, η παρέλαση από μεσημεριανές και πρωϊνές εκπομπές, η αισθητική νεόπλουτου που πάει για πρώτη φορά στη Μύκονο, ανάκατα με άγιες εικόνες, πατριωτικούς δεκάρικους και γονάτισμα για να πατάει ο Γιώργος ν’ ανεβαίνει στο άλογο, φτιάχνουν ένα γκροτέσκο αχταρμά. Το ‘χουμε πει ξανά, γενικά το σύστημα της «τηλεοπτικής ολιγαρχίας» το βολεύει πολύ ο πατριωτισμός να εκπροσωπείται από ιδιόρρυθμους τύπους, από ανθρώπους εν γένει των οποίων η σοβαρότητα κι η αξιοπιστία ελέγχεται. Είναι πολύ βολικό στις δημόσιες συζητήσεις να εκπροσωπείται η πατριωτική θέση από κοσμικούς τηλεκράχτες και μαϊντανούς των μεσημεριανών εκπομπών. Κι αποφασίστε ρε αδερφέ, ποιες μέρες θα κάνετε τεμενάδες στον Κόκκαλη και ποιες θα τον κατηγορείτε;

Στις οργανώσεις τους, οι τσίλιες που κρατάει η ηγετική ομάδα του ΛΑΟΣ στον Γιώργο για το Μνημόνιο, έχει φέρει διάλυση. Γιατί οι πολλοί, οι απλοί τίμιοι άνθρωποι, που από οργή για τα χάλια της Πατρίδας, πήγαν πίσω από τον πεχλιβάνη και ζογκλέρ πρόεδρα, ζητώντας κάτι πούρο, καθαρό κι ας είναι στο 3 με 5%, ξαφνικά βρέθηκαν παρά τη θέληση τους τσανάκια του Ραγκούση και της νεοφιλελεύθερης ανθρωποφαγίας του Παπακωνσταντίνου. Λογικές λοιπόν η διάλυση, οι αποχωρήσεις.

Η πορεία είναι μοιραία. Όσοι ψήφισαν ΛΑΟΣ για λόγους διαμαρτυρίας, όσοι σοβαροί άνθρωποι αναζήτησαν από αντίδραση μια πατριωτική φωνή, έρχονται πλέον στη Νέα Δημοκρατία, αντιλαμβανόμενοι ότι η πλάτη στον Παπανδρέου, στο Μνημόνιο και στις καταστροφολογικές αντινεοδημοκρατικές ελπίδες της Ντόρας βλάπτουν σοβαρά την Πατρίδα. Αντιλαμβάνονται επίσης ότι οι χαμηλότεροι και λογικότεροι τόνοι του Αντώνη Σαμαρά δεν σημαίνουν λιγότερη πίστη, απλώς περισσότερη σοβαρότητα και συνέπεια.

Αντίστοιχα ένα μεγάλο κομμάτι του ΠΑΣΟΚ και της πατριωτικής Αριστεράς θα μετακινηθούν συν τω χρόνω, αναγνωρίζοντας την συνεπή αντιμνημονιακή στάση του Αντώνη, την ολοκληρωμένη και με σαφή χρονοδιάγραμμα πρόταση του για έξοδο της χώρας από την κρίση και το ΔΝΤ και κυρίως την γιά άλλη μια φορά στην πολιτική του σταδιοδρομία κορυφαία κι αταλάντευτη επιλογή του να ταχθεί στο πλευρό του Λαού, να υπερασπιστεί την Πατρίδα, την Εθνική Ανεξαρτησία και την ευημερία των Ελλήνων.