slider

Naxios Το πρώτο blog των Κυκλάδων

Naxios

Οι “επτά αμαρτίες” της Τρόϊκα και η μεγάλη δικαίωση του Σαμαρά


Στερνή μου γνώση να σε είχα πρώτα ή το καράβι που οι ίδιοι έφτιαξαν βουλιάζει και προσπαθούν να φύγουν τα ποντίκια;
Δύσκολο να ερμηνεύσει κανείς την… πρόθεση του Βήματος της Κυριακής –και εν πολλοίς και της κυβέρνησης- το οποίο έκανε πρώτο θέμα σήμερα τις 7 αμαρτίες του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου.
Ξαφνικά, το εκλεκτό συγκρότημα του ΠΑΣΟΚ θυμήθηκε να απαριθμήσει όλα αυτά που έλεγαν τόσο καιρό κορυφαίοι αναλυτές (από αυτούς που δεν διαπλέκονται με την εξουσία) αλλά και εμείς που αφουγκραζόμαστε τις ανησυχίες της κοινωνίας. Εδώ και μήνες φωνάζουμε ότι το ΔΝΤ έρχεται στην Ελλάδα, όπως πάει και σε άλλες χώρες, για να επιβάλει με κάθε τρόπο ένα στυγνό οικονομικό πρόγραμμα το οποίο θα φέρει μόνο ύφεση, ανεργία, διάλυση του κοινωνικού ιστού, κατάργηση κατακτήσεων δεκαετιών.


Βρήκε στην Ελλάδα και πρόθυμους συνεργάτες στο πρόσωπο της κυβέρνησης και των εξαπτέρυγών της και έδεσε το γλυκό. Από τη μια οι τεχνοκράτες που έρχονται, χτυπάνε και φεύγουν κι από την άλλη η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ που αποδείχθηκε βασιλικότερη του βασιλέως.

Αίφνης λοιπόν, έχουν αρχίσει κάποιοι να αμφισβητούν την Τρόϊκα, τις επιλογές της, τις προβλέψεις της και τα μέτρα που ζήτησε για την Ελλάδα. Αν δεν είναι ένα ακόμη ύπουλο παιχνίδι της κυβέρνησης που θέλει να δείξει στον κόσμο ότι δεν συμφωνεί με τη γραμμή ΔΝΤ, τότε είναι σίγουρα πράξη μετάνοιας για τα δεινά που ήρθαν και που έπονται. Όπως και να έχει το ζήτημα, το Βήμα, ο Σταύρος Ψυχάρης και ο Παντελής Καψής αποφάσισαν να δώσουν στην κοινωνία αυτό που όλοι ήξεραν. Ότι η Τρόϊκα όχι μόνο κάνει λάθη και γκάφες, αλλά μπορεί να διαλύσει ολόκληρο κράτος.
Απαριθμώντας τις αμαρτίες της Τρόϊκας το Βήμα αναφέρει την περίπτωση του πληθωρισμού όπου προβλεπόταν 1,9% και είναι πάνω από 5,5%. Επίσης της εντολή για πώληση του 40% της ΔΕΗ, γεγονός που η κυβέρνηση απορρίπτει μετά βδελυγμίας, αφού είδε ότι τέτοια δεν περνάνε στην κοινωνία.
Άλλη γκάφα η αύξηση της ανεργίας. Το ΔΝΤ από τη μια κρούει τον κώδωνα για την ανεργία κι από την άλλη ζητά λουκέτα και μειώσεις προσωπικού.
Επίσης, προέβλεψαν λάθος ποσοστό ύφεσης, πρότειναν χωρίς περίπτωση να γίνει, μείωση συντάξεων γιατί οι Ελληνες είναι καλοπερασάκηδες και στη συνέχεια το πήραν πίσω. Εκαναν κωλοτούμπες με την κατάργηση 13ου και 14ου μισθού στον ιδιωτικό τομέα, ζήτησαν ανάπτυξη αλλά τα μέτρα που πρότειναν οδήγησαν σε ύφεση.
Ο κατάλογος των λαθών και των ανεδαφικών συστάσεων της Τρόϊκας θα μπορούσε να είναι μεγαλύτερος, όπως π.χ. οι αυξήσεις του ΦΠΑ και των άλλων φόρων αλλά δεν έχει αυτό σημασία.
Σημασία έχει ότι κατόπιν εορτής κάποιοι αμφισβητούν την Τρόϊκα και την πολιτική της και αρχίζουν δειλά – δειλά να μιλούν για άλλο δρόμο, όχι τόσο επώδυνο. Να είναι άραγε άποψη της εφημερίδας ή μήπως στην κυβέρνηση αισθάνονται πανικοβλημένοι με τα όσα έκαναν και σκέφτονται πώς να ξεφύγουν από τις δεσμεύσεις που έλαβαν.
Το θέμα είναι ότι ποτέ δεν είναι αργά για αλλαγές, αρκεί να μην είναι σκόπιμη και υποβολιμαία η δημοσιοποίηση της «δυσαρέσκειας» για το ΔΝΤ, την ΕΚΤ και την ΕΕ.
Αν βλέπει τώρα η κυβέρνηση τα λάθη που έκανε τότε γιατί ετοιμάζεται να κάνει κι άλλα χειρότερα; Γιατί δεν αλλάζει ρότα προτού είναι ακόμη πιο τραγικές οι συνέπειες; Γι’ αυτό και μόνο το λόγο δεν πιστεύουμε ότι ξαφνικά ζητούν συγχώρεση. Μάλλον προς τα ποντίκια που θέλουν να βρουν τρόπο να εγκαταλείψουν το καράβι μας κάνει.
Και κάτι τελευταίο για την «ανεξάρτητη» δημοσιογραφία των μεγάλων συγκροτημάτων. Τόσους μήνες λαλίστατοι και προβεβλημένοι δημοσιογράφοι ζητούσαν μέτρα για να βγει η χώρα από την κρίση και έλεγαν ότι το ΔΝΤ είναι η μόνη λύση. Αποθέωσαν τον Παπανδρέου όταν ανακοίνωσε την ένταξη στο μηχανισμό στήριξης λέγοντας ότι είναι τολμηρός, αποφασιστικός, η μόνη ελπίδα, ότι παίρνει καλές αποφάσεις.
Τώρα ξαφνικά θυμούνται να μας πουν ότι και η Τρόϊκα κάνει λάθη και γκάφες.
Αξιος ο μισθός τους.
Και φυσικά όλα αυτά αποτελούν μια μεγάλη δικαίωση του Σαμαρά που όχι μόνο είπε ΟΧΙ στο Μνημόνιο και το ΔΝΤ, όταν όλοι του ασκούσαν αφόρητες πιέσεις να πει «ναι», αλλά και πρότεινε απο την πρώτη στιγμή εναλλακτικές πολιτικές

Δεν υπάρχουν σχόλια: