Άρθρο του Θανάση Παπαμιχαήλ. –
Επικοινωνιολόγου
Διγλωσσία, ασύστολα ψεύδη,
λασπολογία, αποπροσανατολισμοί, αποσιώπηση γεγονότων,
μισές απαντήσεις, πανικόβλητες
τοποθετήσεις, ασαφείς διευκρινήσεις, εμπαιγμός με διαστάσεις απάτης, είναι τα λιγότερα που μπορεί να χρεώσει κάποιος
στους κυβερνητικούς χειρισμούς κατά την αλήστου μνήμης εποχή της υπουργίας του
απίθανου Γιάνη, με ένα ν, και όσα έχουν δει το φως της δημοσιότητας με το
βιβλίο του που κυκλοφορεί μεσούντος του θέρους. Είναι αισχρά ψέματα, κακοήθειες,
αποκυήματα φαντασίας ή αλήθειες; Μόνο η δικαιοσύνη θα μπορούσε να αποφανθεί και
ο ιστορικός του μέλλοντος, όταν
πλέον δεν θα έχει καμία δυνατότητα παρέμβασης στη σημερινή ρευστότητα του
πολιτικού κλίματος της χώρας. Η αναγωγή του βιβλίου στην κατηγορία αισθηματικό
– αστυνομικών μυθιστορημάτων «βίπερ»,
δεν «αθωώνει» την τέχνη της ψευδολογίας,
ένα εργαλείο που «δούλεψε» με επιτυχία η πρώτη φορά αριστερά για να γίνει και
δεύτερη φορά αριστερά.