Του Νίκου Ελευθερόγλου Η Κεντροδεξιά είχε διαχρονικά μια ενοχική αντίληψη τόσο για τη λήθη όσο και για τον πολιτικό πολιτισμό. Μια αντίληψη που βασιζόταν στη λογική ότι ο καλός κεντροδεξιός δεν πρέπει να τσακώνεται, δεν πρέπει να διεκδικεί το δίκιο του, δεν πρέπει να είναι προκλητικός, αλλά να είναι… σεμνός, ταπεινός και ανεκτικός σε όλα όσα λένε οι πολιτικοί του αντίπαλοι.
Κυρίαρχη ιδεολογία και ταυτοτικό στοιχείο του ψηφοφόρου της ΝΔ ήταν το comme il faut. Που καλό όταν ψάχνεις νύφη ή γαμπρό, αλλά όχι όταν είσαι στα «αλώνια» της πολιτικής ή στα… σαλόνια της ζωής.
Ο απολογισμός της Περιφερειακής Αρχής αποδεικνύει τη σκληρή δουλειά υπηρεσιακών και αιρετών. Αυτό δεν αμφισβητείται, ούτε και «κάποια καλά που γίνονται», όπως αναφέρθηκε δια στόματος μελών της πλειοψηφίας. Η «στήριξη φτωχών μαθητών», η στήριξη άπορων μέσω ΤΕΒΑ, οι δράσεις της εταιρείας

Παραιτήθηκε, η ιατροδικαστής