Σήμερα ξεπροβοδίζουμε στην τελευταία του κατοικία τον Μανώλη Μανωλά .
Τον Μανώλη του Νεροβιτσοδημήτρη.
Για να παραφράσω κάτι που έχει παλιά ειπωθεί: Την περασμένη Παρασκευή μία είδηση ακατανόητη μας ήρθε. Μία είδηση ασύλληπτη. Ο Μανώλης Μανωλάς πέθανε. Είχαμε ξεχάσει πως ήταν θνητός.
Πράγματι, παρά τις περιπέτειες με την υγεία του τον τελευταίο σχετικά καιρό, δεν έπαψε ο Μανώλης να δηλώνει το βροντερό «παρών» του σε κάθε ευκαιρία. Σαν να μας έλεγε ότι ο αναπόφευκτος για όλους θάνατος θα αργήσει να του χτυπήσει την πόρτα, θα δειλιάσει να αναμετρηθεί από τώρα μαζί του στα μαρμαρένια αλώνια.
Ένα διαρκές «παρών» ήταν ο Μανώλης.
Ένας γενναίος, δυναμικός, δραστήριος, οραματιστής, αλληλέγγυος, φανατικός Κορωνιδιάτης. Εκρηκτικός, πολυσύνθετος, αγωνιστής από όποια μετερίζια του δημόσιου και κοινωνικού βίου πέρασε.
Παντού έκανε αισθητή την παρουσία του και τη γενναιόδωρη προσφορά του.