Γράφει ο Γλαρός Ιωάννης
Κατά την ταπεινή μας άποψη, η αυτοαξιολόγηση της Σχολικής Μονάδας είναι ικανή να συμβάλει στην ανάπτυξη και στην ποιοτική-ποσοτική βελτίωση του έργου της Μαθητικής και Εκπαιδευτικής Κοινότητας, με βάση τις αυτόνομες φυσικές και επιστημονικές δυνάμεις, αναγνωρίζοντας έτσι τον πρωτεύοντα ρόλο των Εκπαιδευτικών, αφού είναι εκείνοι, οι οποίοι γνωρίζουν και βιώνουν, εκ των έσω, τα όποια "προβλήματα" προκύπτουν από την .....πραγματοποίηση της Εκπαιδευτικής διαδικασίας.
Το όλο εγχείρημα προϋποθέτει την απόκτηση ειδικών γνώσεων και ικανοτήτων από πλευράς της Εκπαιδευτικής Κοινότητας και συνάδει με τον ρόλο του Εκπαιδευτικού.
Υπενθυμίζεται, πως ο Εκπαιδευτικός είναι το κατεξοχήν πρόσωπο, που επιφορτίζεται µε τη διαχείριση της οµάδας των µαθητών, ακόµη κι αν οι µαθητές προβαίνουν σε πρωτοβουλίες και στην ανάληψη της αυτονοµίας τους. Παρ’ όλα αυτά, ο Εκπαιδευτικός δεν προετοιµάζεται πάντα κατά τις σπουδές του έτσι, ώστε να διαχειριστεί την παιδαγωγική σχέση. Αυτό είναι καταστροφικό, εφόσον «οι µεταβλητές της κατάστασης αφορούν τόσο την ψυχολογία του εκπαιδευτικού όσο και την κοινωνικότητά του γενικά» (Martinez, 1998:8).
Σύµφωνα µε την Tagliante (1994:38), «η στάση του Εκπαιδευτικού συσχετίζεται µε την προσωπικότητά του και βεβαίως µε τη µεθοδολογία που αυτός εφαρµόζει». Μπορούµε να υποθέσουµε λοιπόν ότι υπάρχουν, είτε χαρακτηριστικά γνωρίσµατα του χαρακτήρα του, είτε συµπεριφορές, που µπορούν να βελτιώσουν τη στάση του. Με αυτό τον τρόπο θα αναγνωρίσουμε καταρχήν τα προτερήµατα και στη συνέχεια τους ρόλους, που ο Εκπαιδευτικός θα όφειλε να έχει, µε σκοπό τη βελτίωσή του.
Η διαδραστική διασύνδεση της αυτοαξιολόγησης με την ατομική αξιολόγηση, την βαθμολογική - μισθολογική εξέλιξη και με ενδεχόμενη "κατηγοριοποίηση" των Σχολικών Μονάδων, είναι πιθανό να οδηγήσει σε λάθος συμπεράσματα και αποτελέσματα.
Οφείλουμε να κάνουμε γνωστό, το γεγονός ότι η Εκπαιδευτική Κοινότητα, φαίνεται ότι δεν δηλώνει αντίθετη σε οποιαδήποτε μορφή αυτοαξιολόγησης.
Τέλος, πάγια και σταθερή άποψή μας αποτελεί, η άμεση θεσμοθέτηση μιας μορφής αξιολόγησης, η οποία θα εκπορεύεται από καθαρά παιδαγωγικά κριτήρια και θα αφορά το σύνολο των Εκπαιδευτικών Δομών αλλά και του Εκπαιδευτικού έργου, από την ίδια την Κοινωνία και την Εκπαιδευτική Κοινότητα.
Κατά την ταπεινή μας άποψη, η αυτοαξιολόγηση της Σχολικής Μονάδας είναι ικανή να συμβάλει στην ανάπτυξη και στην ποιοτική-ποσοτική βελτίωση του έργου της Μαθητικής και Εκπαιδευτικής Κοινότητας, με βάση τις αυτόνομες φυσικές και επιστημονικές δυνάμεις, αναγνωρίζοντας έτσι τον πρωτεύοντα ρόλο των Εκπαιδευτικών, αφού είναι εκείνοι, οι οποίοι γνωρίζουν και βιώνουν, εκ των έσω, τα όποια "προβλήματα" προκύπτουν από την .....πραγματοποίηση της Εκπαιδευτικής διαδικασίας.
Το όλο εγχείρημα προϋποθέτει την απόκτηση ειδικών γνώσεων και ικανοτήτων από πλευράς της Εκπαιδευτικής Κοινότητας και συνάδει με τον ρόλο του Εκπαιδευτικού.
Υπενθυμίζεται, πως ο Εκπαιδευτικός είναι το κατεξοχήν πρόσωπο, που επιφορτίζεται µε τη διαχείριση της οµάδας των µαθητών, ακόµη κι αν οι µαθητές προβαίνουν σε πρωτοβουλίες και στην ανάληψη της αυτονοµίας τους. Παρ’ όλα αυτά, ο Εκπαιδευτικός δεν προετοιµάζεται πάντα κατά τις σπουδές του έτσι, ώστε να διαχειριστεί την παιδαγωγική σχέση. Αυτό είναι καταστροφικό, εφόσον «οι µεταβλητές της κατάστασης αφορούν τόσο την ψυχολογία του εκπαιδευτικού όσο και την κοινωνικότητά του γενικά» (Martinez, 1998:8).
Σύµφωνα µε την Tagliante (1994:38), «η στάση του Εκπαιδευτικού συσχετίζεται µε την προσωπικότητά του και βεβαίως µε τη µεθοδολογία που αυτός εφαρµόζει». Μπορούµε να υποθέσουµε λοιπόν ότι υπάρχουν, είτε χαρακτηριστικά γνωρίσµατα του χαρακτήρα του, είτε συµπεριφορές, που µπορούν να βελτιώσουν τη στάση του. Με αυτό τον τρόπο θα αναγνωρίσουμε καταρχήν τα προτερήµατα και στη συνέχεια τους ρόλους, που ο Εκπαιδευτικός θα όφειλε να έχει, µε σκοπό τη βελτίωσή του.
Η διαδραστική διασύνδεση της αυτοαξιολόγησης με την ατομική αξιολόγηση, την βαθμολογική - μισθολογική εξέλιξη και με ενδεχόμενη "κατηγοριοποίηση" των Σχολικών Μονάδων, είναι πιθανό να οδηγήσει σε λάθος συμπεράσματα και αποτελέσματα.
Οφείλουμε να κάνουμε γνωστό, το γεγονός ότι η Εκπαιδευτική Κοινότητα, φαίνεται ότι δεν δηλώνει αντίθετη σε οποιαδήποτε μορφή αυτοαξιολόγησης.
Τέλος, πάγια και σταθερή άποψή μας αποτελεί, η άμεση θεσμοθέτηση μιας μορφής αξιολόγησης, η οποία θα εκπορεύεται από καθαρά παιδαγωγικά κριτήρια και θα αφορά το σύνολο των Εκπαιδευτικών Δομών αλλά και του Εκπαιδευτικού έργου, από την ίδια την Κοινωνία και την Εκπαιδευτική Κοινότητα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου