Πολύ φοβάμαι ότι ο διάλογος που ξεκίνησε για τα εργασιακά θέματα δεν μπορεί να έχει αποτελέσματα. Ο φόβος αυτός, πηγάζει από το γεγονός ότι εδώ που φθάσαμε δεν αρκεί μια συμφωνία μεταξύ των κοινωνικών εταίρων. Χρειάζεται η εμπλοκή της τρόικας σε δύο επίπεδα. Αποτελεσματική διαπραγμάτευση από τον αρμόδιο Υπουργό Γιάννη Βρούτση και διακοπή κάθε άτυπης επικοινωνίας και συνδιαλλαγής κάποιων εκ των κοινωνικών εταίρων με την τρόικα.
Θα πρέπει να γίνει κατανοητό ότι η διάλυση των εργασιακών σχέσεων η οποία αποτέλεσε μέρος των...........συμφωνηθέντων με τη δεύτερη δανειακή σύμβαση ουδόλως σχετίζεται με την απαιτούμενη δημοσιονομική προσαρμογή.
Μειώνοντας τους κατώτατους μισθούς δεν μειώνεται ούτε το κρατικό χρέος, ούτε το έλλειμμα. Μάλλον συμβαίνει το αντίθετο διότι:
Α) Μειώνεται ο φόρος μισθωτών υπηρεσιών
Β) Μειώνονται οι εισφορές προς τα ασφαλιστικά ταμεία και απαιτείται μεγαλύτερη χρηματοδότηση από το κράτος
Γ) Ο κατώτατος μισθός αφορά άτομα με υψηλή οριακή ροπή προς κατανάλωση. Επομένως μειώνεται ισόποσα η ιδιωτική κατανάλωση με απώλεια έμμεσων φόρων από το κράτος ( Φ.Π.Α., καύσιμα, τσιγάρα κλπ.)
Δ) Η μείωση της κατανάλωσης λειτουργεί ως υφεσιακός πολλαπλασιαστής με αποτέλεσμα την περαιτέρω απώλεια φόρων, την μείωση της απασχόλησης, την αύξηση των λουκέτων στην αγορά κλπ.
Το ερώτημα επομένως είναι πώς η τρόικα έθεσε αυτές τις απαιτήσεις για τις οποίες πρέπει να θυμίσω ότι στην αρχική τους μορφή προέβλεπαν και καταργήσεις 13ου και 14ου μισθού, ενώ δεν αποκλείεται μελλοντικά να τεθεί θέμα περαιτέρω μείωσης του κατώτατου μισθού στα 450 ευρώ.
Για το θέμα αυτό υπάρχουν μόνο φήμες και υποθέσεις. Επικρατέστερη αυτών είναι ότι το θέμα έθεσαν στην τρόικα από την πίσω πόρτα οι εκπρόσωποι του ΣΕΒ και κάποιοι φωτογράφισαν τον πρόεδρό του κο Δ. Δασκαλόπουλο.
Νομίζω ότι η νέα ηγεσία του υπουργείου πρέπει να προσπαθήσει να εξακριβώσει την αλήθεια και να ενημερώσει τον Ελληνικό λαό.
Διότι εάν αληθεύουν αυτά τα σενάρια τίθεται καταρχήν ένα θέμα ηθικής τάξης. Ο κος Δασκαλόπουλος έχοντας μεταβιβάσει σε τρίτους (MIG) τις επιχειρηματικές του δραστηριότητες, εάν δεν κάνω λάθος εκλέγεται πρόεδρος του ΣΕΒ υπό την ιδιότητά του ως μέλος του διοικητικού συμβουλίου της Εθνικής Τράπεζας. Η ιδιότητα όμως αυτή έχει την αποδοχή και του Ελληνικού Δημοσίου.
Βεβαίως όταν τέθηκαν τα εργασιακά θέματα από την τρόικα (κατώτατος μισθός, ατομικές κι επιχειρησιακές συμβάσεις, μετενέργεια κλπ.) επικαλέσθηκαν την υπολειπόμενη ανταγωνιστικότητα της Ελληνικής οικονομίας. Σήμερα περίτρανα έχει αποδειχθεί ότι το μισθολογικό κόστος ελάχιστα επηρεάζει την ανταγωνιστικότητα.
Η έλλειψη ανταγωνιστικότητας οφείλεται κυρίως στην γραφειοκρατία, τη διαφθορά, την έλλειψη σταθερού φορολογικού καθεστώτος, τις κακώς εννοούμενες συνδικαλιστικές δραστηριότητες, την έλλειψη υποδομών σε ασθενή και ισχυρά δίκτυα, την κρατικοδίκαιη επιχειρηματικότητα, το μη μισθολογικό εργατικό κόστος κλπ. Απόδειξη του γεγονότος ότι ο κατώτατος μισθός δεν είναι σημαντικός παράγοντας για την βελτίωση της ανταγωνιστικότητας είναι το γεγονός ότι παρά τις μειώσεις μισθών δεν είδαμε καμία ουσιαστικά νέα επένδυση ιδιωτών στην Ελλάδα. Αλλά και η γειτονική Βουλγαρία που κάποιοι επικαλούνται, στην οποία οι μισθοί είναι πολύ χαμηλότεροι εδώ και πολλά χρόνια, δεν φαίνεται να είναι ιδιαίτερα ελκυστικός τόπος ξένων επενδύσεων.
Ο διάλογος λοιπόν ο οποίος ξεκίνησε με πρωτοβουλία του Γιάννη Βρούτση, πολύ φοβάμαι ότι δεν θα έχει ουσιαστικό αποτέλεσμα. Εξάλλου ο ίδιος διάλογος έγινε και τον Φεβρουάριο.
Αποτέλεσμα μπορεί να έχει μόνον μια ουσιαστική διαπραγμάτευση με την τρόικα. Όσο και να συμφωνούν η ΓΣΕΒΕΕ, η ΕΣΕΕ και οι άλλες επαγγελματικές οργανώσεις ότι οι μισθοί πρέπει να επανέλθουν ως κατώτατο επίπεδο στα 751 ευρώ ως μικρό αντιστάθμισμα στην προσπάθεια ανακοπής της ύφεσης, δεν θα υπάρξει κανένα αποτέλεσμα εάν δεν γίνει κατανοητό το πρόβλημα και δεν γίνει σκληρή διαπραγμάτευση με την τρόικα.
Βεβαίως στα πλαίσια του διαλόγου ο ΣΕΒ επαναφέρει το θέμα των ανέργων. Η τεράστια ανεργία όμως στον ιδιωτικό τομέα προήλθε από δύο κυρίως αιτίες. Την ύφεση για την οποία συνεισέφερε κατά πολύ οι οριζόντιες μειώσεις μισθών και συντάξεων και η διατήρηση ενός γιγαντιαίου, σπάταλου και αντιπαραγωγικού κράτους.
Αυτό το κράτος όμως μήπως βόλευε μέχρι σήμερα κάποιους;
Αυτό το κράτος δεν ήταν αυτό το οποίο διαχειριζόταν προμήθειες αγαθών και υπηρεσιών και εκτελούσε δημόσια έργα με εξωφρενικά υψηλό κόστος; Γιατί αυτό το κράτος δεν το κατήγγειλαν από το 1980 έως το 2010;
Επομένως μείωση της ανεργίας δεν μπορεί να επιτευχθεί μέσω μείωσης του κατώτατου μισθού. Μείωση της ανεργίας στον ιδιωτικό τομέα θα επέλθει μόνο με την ανάσχεση της ύφεσης και προώθησης των μεταρρυθμίσεων για ένα μικρότερο κράτος.
Προσωπική μου άποψη είναι ότι καλός ο διάλογος των κοινωνικών εταίρων αλλά χωρίς σκληρή διαπραγμάτευση με την τρόικα δεν επιτυγχάνουμε τίποτα. Όμως και να επιτύχει ο διάλογος με την τρόικα στα εργασιακά θέματα και να λύσουμε το πρόβλημα του κατώτατου μισθού, εάν δεν ξεκινήσει η ανάπτυξη της οικονομίας η οποία προϋποθέτει την απάλειψη όλων των στρεβλώσεων που προανέφερα, την αύξηση της ρευστότητας και τον μετασχηματισμό του κράτους, η αγορά θα συνεχίσει να διαμορφώνει μισθούς με βάση την προσφορά και τη ζήτηση εργασίας. Δυστυχώς όμως πάντα η ζήτηση θα είναι χαμηλότερη από την προσφορά.
Γεώργιος Α. Βακόνδιος
Υποψήφιος Βουλευτής Νομού Κυκλάδων
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου