Υπεραγορά Τσοχατζόπουλος

 Το θέαμα της σύλληψης του κ. Ακη Τσοχατζόπουλου, στο σπίτι του, επί της Διονυσίου Αρεοπαγίτου, ήταν οικτρό: γερασμένος, με κατεβασμένο το λευκό κεφάλι του και βλέμμα θολό, περιβαλλόμενος από τους αστυνομικούς που τον συνέλαβαν. Πολλοί είπαν ότι οι αστυνομικοί όφειλαν να ακολουθήσουν τη διαδικασία περνώντας του χειροπέδες. Οπως έγινε η σύλληψη, ενώπιον της αντιεισαγγελέως, το μήνυμα προς το διαφθαρμένο πολιτικό σύστημα είναι εξίσου ισχυρό.

Η σύλληψη ήταν απολύτως αναμενόμενη, μετά την ενδελεχή έρευνα που έκανε το ΣΔΟΕ στις φορολογικές δηλώσεις του τέως υπουργού και στις εκροές από τις ....

offshore εταιρίες, που διακίνησαν τα χρήματα της αγοράς μιας πλειάδας ακινήτων. Οχι μόνον αυτό της Αρεοπαγίτου -ή εκείνο επί της παραλιακής στη Θεσσαλονίκη- αλλά και των μελών της οικογένειάς του. Στο ΠΑΣΟΚ ήταν γνωστό ότι ο κ. Απ. Τσοχατζόπουλος από τη δεκαετία του ’90 ζούσε σε ένα απλό ρετιρέ διαμέρισμα, όχι μεγαλύτερο από 140 τετραγωνικά, στα Μελίσσια. Η απόσταση που το χωρίζει από το νεοκλασικό της οδού Αρεοπαγίτου είναι μυθώδης, όπως μυθώδες ήταν και το εξοπλιστικό πρόγραμμα των τριών τρισεκατομμυρίων δραχμών το οποίο πέρασε ως υπουργός Εθνικής Αμυνας από το τότε ΚΥΣΕΑ και από όλα τα υπηρεσιακά συμβούλια, με συνοπτικές διαδικασίες. Ο ίδιος και ο απολύτου εμπιστοσύνης του σύμβουλός του και διαχειριστής των εξοπλιστικών προγραμμάτων, Γιάννης Σμπώκος, χειρίστηκαν τις μεγαλύτερες εξοπλιστικές αγορές με αναθέσεις, «λόγω του κατεπείγοντος». Οι διαπιστευμένοι συντάκτες του υπουργείου Εθνικής Αμυνας θυμούνται ακόμη τον τότε Αμερικανό πρέσβη, κ. Νίκολας Μπερνς, να έχει εγκατασταθεί στο γραφείου του υπουργού Εθνικής Αμυνας.................

Η αφορμή για το εξοπλιστικό πρόγραμμα που ονομάστηκε «η αγορά του αιώνα» -σήμερα, στη δεινή οικονομική θέση που βρίσκεται η χώρα, δικαιούται να ονομαστεί και ως «η αγορά όλων των αιώνων- ήταν η κρίση στα Υμια, επί υπουργίας Γ. Αρσένη.

Ο κ. Α. Τσοχατζόπουλος δεν κράτησε καν τα προσχήματα. Βοούσε το υπουργείο για «τους αήθεις και εκτός διαδικασίας χειρισμούς» που έκανε ο κ. Σμπώκος, με την υπουργική κάλυψη. Οσοι τόλμησαν να εκφράσουν εμμέσως τις «απορίες» τους αποστρατεύθηκαν με συνοπτικές διαδικασίες. Λέγεται ότι υπήρξε καταγγελία προς το πρωθυπουργικό γραφείο του κ. Κ. Σημίτη για τις αλόγιστες αγορές εξοπλισμού, με σαφή υπονοούμενα για «ποσοστά». Λέγεται ότι η απάντηση του κ. Σημίτη ήταν πως «εμπιστεύεται τους υπουργούς του». Και να σκεφτεί κανείς ότι έρευνα για το «πόθεν» και το «έσχες» του κ. Τσοχατζόπουλου διενεργήθηκε και επί Νέας Δημοκρατίας αλλά ο κ. Γ. Τραγάκης, που ήταν επικεφαλής, έπεσε πάνω στον τοίχο προστασίας που είχε υψώσει το ΠΑΣΟΚ, σπάζοντας τα μούτρα του.

Αν η υπόθεση Τσοχατζόπουλου δεν ερχόταν να προστεθεί σε εκείνες των Τσουκάτου και Μαντέλη, θα μπορούσε να ειπωθεί ότι βρέθηκε και «κάποιος» επίορκος. Ομως το γεγονός ότι δύο υπουργοί κι ένας υπερ-υπουργός του ΠΑΣΟΚ βαρύνονται με τις κατηγορίες «ξεπλύματος μαύρου χρήματος» δείχνει την κρατούσα νοοτροπία στο κόμμα «δώρου Μαυράκη», που είχε «ευλογηθεί» από τον ίδιο τον ιδρυτή του.