Στην εισηγητική του παρέμβαση, μεταξύ άλλων τόνισε:
«Η κρίση στην Ελλάδα είναι συνέπεια της παγκόσμιας κρίσης του 2008, του τρόπου που λειτουργεί η Ευρώπη και των πολιτικών που άσκησε το σύστημα εξουσίας στην Ελλάδα τις τελευταίες δεκαετίες.
Σε παγκόσμιο επίπεδο η κρίση έχει χαρακτήρα συστημικό, καθόσον συνιστά χρεοκοπία του νεοφιλελεύθερου τρόπου λειτουργίας του καπιταλιστικού συστήματος.
Σε ευρωπαϊκό επίπεδο, η νεοφιλελεύθερη αρχιτεκτονική της ΟΝΕ αποδείχθηκε ανίσχυρη μπροστά στην κρίση. Οι ανισορροπίες που προέκυψαν την προηγούμενη περίοδο, μέσα στην κρίση λειτουργούν αποσταθεροποιητικά για την Ευρωζώνη. Οι χώρες που σημείωσαν υψηλότερους ρυθμούς ανάπτυξης (μεταξύ αυτών και η Ελλάδα) αφενός προσέλκυσαν επενδύσεις χαρτοφυλακίου από το εξωτερικό, ενώ αφετέρου κατέληξαν με σημαντικά ελλείμματα στις τρέχουσες συναλλαγές. Μετά την κρίση οι επενδύσεις χαρτοφυλακίου κατέρρευσαν, ενώ τα εμπορικά ελλείμματα παρέμειναν.
Στην Ελλάδα, η κρίση είναι εντονότερη λόγω του ακραίου χαρακτήρα που πήραν οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές ήδη από τη δεκαετία του 1990, μέσα από τη διαρκώς διευρυνόμενη νόμιμη φοροαπαλλαγή (αλλά και τη φοροδιαφυγή) του κεφαλαίου και των ψηλών εισοδημάτων.
Αν η άμεση φορολογία στην Ελλάδα βρισκόταν απλά στον ευρωπαϊκό μέσο όρο κατά την περίοδο 2000-2008, το Δημόσιο θα είχε εισπράξει επιπλέον φορολογικά έσοδα 95 δις ευρώ. Συνυπολογίζοντας τα έτη 2009 και 2010, προκύπτει ότι το ελληνικό Δημόσιο παραιτήθηκε υπέρ των ψηλών εισοδημάτων από έσοδα που αντιστοιχούν στο δάνειο που έλαβε η χώρα από την Τρόικα.
Οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις ισχυρίζονται ότι οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές λιτότητας για τους πολλούς και χαριστικών ρυθμίσεων για τους λίγους, ενισχύουν την «ανταγωνιστικότητα» της εθνικής οικονομίας έναντι των άλλων χωρών. Ισχυρίζονται ακόμα ότι έτσι θα βελτιωθεί στο μέλλον και η κατάσταση των εργαζομένων, παρά τη σημερινή φτώχεια, ανεργία και κατάργηση δικαιωμάτων (που βαφτίζονται κομψά «θυσίες» για να βγει η χώρα από την κρίση). Στην πραγματικότητα πρόκειται για πολιτικές που απλώς υπερασπίζονται τα συμφέροντα του κεφαλαίου και των ψηλών εισοδημάτων, των «εχόντων και κατεχόντων».
Η διέξοδος για τις δυνάμεις της εργασίας είναι η ανατροπή του νεοφιλελευθερισμού και η «κοινωνική ατζέντα»: Αναδιανομή εξουσίας και εισοδήματος υπέρ των εργαζομένων και επαναδιαπραγμάτευση του χρέους με διαγραφή μεγάλου μέρους του, με κριτήρια κοινωνικά, αναπτυξιακά, οικολογικά.
Χρειάζεται να σταματήσει η λιτότητα και να υπάρξουν πολιτικές για την ανάπτυξη και την κοινωνική συνοχή σε κάθε ευρωπαϊκή χώρα και όχι ένας πόλεμος μεταξύ των ευρωπαϊκών χωρών για το ποια περισσότερο θα μειώσει το κοινωνικό κράτος, θα απαξιώσει την εργασία, θα περιθωριοποιήσει τους αδύναμους.
Παλεύουμε για:
Την αναδιαπραγμάτευση του χρέους χωρίς νέα μνημόνια και νέα βάρη στους εργαζόμενους, την επιλεκτική διαγραφή μέρους του χρέους με την ταυτόχρονη διεκδίκηση απευθείας χαμηλότοκου δανεισμού από την ΕΚΤ.
Την αναδιανομή του πλούτου με τη φορολόγηση της μεγάλης περιουσίας, των μεγάλων εισοδημάτων καθώς και των χρηματιστηριακών συναλλαγών προκειμένου να εξοικονομηθούν πόροι για ένα πρόγραμμα αναπτυξιακό, που θα έχει σαν στόχο τη στήριξη της απασχόλησης, τη στήριξη της κοινωνικής ασφάλισης και την παραγωγική ανασυγκρότηση του τόπου.
Παράλληλα πήραμε δύο σημαντικές πρωτοβουλίες:
Καταθέσαμε πρόταση για να συσταθεί κοινοβουλευτική επιτροπή για τον έλεγχο του χρέους.
Ταυτόχρονα ζητάμε τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος για το Σύμφωνο του Ευρώ, προκειμένου ο ελληνικός λαός να γίνει κυρίαρχος και να αποφασίσει για το μέλλον του.
22/3/2011».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου