Τα σημαιάκια του «Αντιμνημονίου» και η «Προδομένη Αλλαγή»

*Της Γιούλας Σαρούκου *

«Όποιος είν’ έξω από το χορό πολλά τραγούδια ξέρει», λέει ο λαός. Εντούτοις, δεν το λέει μόνο ο λαός αλλά το λένε και τα κόμματα εξουσίας στα κόμματα της θορυβώδους μεν, απλής δε, παρουσίας. Επί της ουσίας έχουν δίκιο καθώς η κριτική του επιβλέποντα, σε αυτόν που έχει λάβει τη δικαιοδοσία να πράττει, είναι εύκολη και κυρίως ανέξοδη. Αρκετά τα ιδρυτικά στελέχη του ΠΑΣΟΚ, που εγκατέλειψαν το κίνημα μόλις αυτό ανήλθε στην εξουσία το ’81 καταγγέλλοντας την αναντιστοιχία ρητορικής και πολιτικών επιλογών, έκαναν λόγο για την «προδομένη Αλλαγή».....

Με τις εξαιρετικά δυσμενείς για τη χώρα εξελίξεις που πυροδότησε η εξαγγελία περί δημοψηφίσματος του πρώην πρωθυπουργού κ. Παπανδρέου, η ιστορία «έγνεψε» στη ΝΔ να μπει στο χορό. Το «ναι» στη δανειακή σύμβαση και στο σχηματισμό μεταβατικής κυβέρνησης είναι οι μόνες επιλογές, τη στιγμή που η χώρα είναι αντιμέτωπη με το φάσμα μιας άτακτης χρεοκοπίας.

Άλλωστε, σε καιρό κρίσης τα δεδομένα αλλάζουν και καμία στρατηγική όσο άρτια και εάν είναι δεν δύναται να μείνει αναλλοίωτη, να μην αναπροσαρμοστεί. Και όμως ορισμένοι επιχειρούν να πείσουν ότι η ΝΔ είναι αντιμέτωπη με τη δική της γαλάζια «προδομένη Αλλαγή». Είναι όμως έτσι;

Τα 2,5 χρόνια της διακυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, η ΝΔ επέλεξε ένα επίπεδο σοβαρής και εποικοδομητικής αντιπολίτευσης. Συνέτασσε και κατέθετε ολοκληρωμένες προτάσεις, υπερψήφιζε τα νομοσχέδια τα οποία έκρινε ότι είναι συμφέροντα για τον τόπο και δεν σκέφτηκε στιγμή να ρισκάρει την κοινωνική συνοχή, υιοθετώντας λαϊκιστικές και επικίνδυνες μορφές έκφρασης της λαϊκής δυσαρέσκειας.

Ποιο ήταν, επομένως, το σφάλμα που σήμερα τη φέρνει αντιμέτωπη με την εντύπωση υποχώρησης και με το αίσθημα «αδειάσματος» της βάσης της; Το πρόβλημα ήταν μία λέξη «αντι-μνημόνιο».

Οι κάμερες και οι «καμάρες» της πολιτικής ζωής της χώρας επέλεξαν –και όχι τυχαία- να εστιάζουν σε ορισμένους «σκληρούς», στελέχη και «συμβούλους» που σήκωσαν τα σημαιάκια του «αντιμνημονίου» δίνοντας λαβές στους υπονομευτές της παράταξης να την εξισώνουν με τις «αντιμνημονιακές αδυναμίες» του κοινοβουλίου, ΚΚΕ και ΣΥΡΙΖΑ.

Το γεγονός ότι η προσφυγή της χώρας στο ΔΝΤ δρομολογήθηκε από το δίδυμο Παπανδρέου – Παπακωνσταντίνου και ότι μπορούσε να αποφευχθεί, δεν σημαίνει ότι από τη στιγμή που έγινε, είχε η χώρα τη δυνατότητα να το απορρίψει. Άρα η αντιπολιτευτική κριτική της ΝΔ αρχικά θα έπρεπε να εξαντλείται κατά του Γ. Παπανδρέου και των μεθοδεύσεων του.

Από το Καστελόριζο και έπειτα, οι δανειακές συμβάσεις καθίστανται μία σκληρή πραγματικότητα για τη χώρα. Ταυτόχρονα οι στόχοι που θέτουν γίνονται αποδεκτοί από το σύνολο των υγιώς σκεπτόμενων Ελλήνων και πρώτο τον Αντώνη Σαμαρά ξεκαθαρίζοντας ότι η ΝΔ συμφωνεί με τους στόχους, διαφωνεί με τους όρους.

Οι στόχοι είναι μείωση ελλείμματος, δημιουργία πλεονάσματος, αποπληρωμή - διαχείριση χρέους και οι επιλογές, συγκεκριμένες. Η μείωση των εξόδων, (ιδιωτικοποιήσεις – συγχωνεύεις- καταργήσεις οργανισμών, απολύσεις, μειώσεις μισθών κ.λπ.), η αύξηση των εσόδων (φοροεισπρακτικές επιδρομές, αύξηση Φ.Π.Α και ένα σωρό άλλες ευφάνταστες έκτακτες εισφορές) και τρίτη επιλογή είναι ο συνδυασμός των παραπάνω μέτρων, αλλά εδώ η ουσία είναι στη δοσολογία 50-50; 60-40; Και υπέρ ποιου τομέα;

Το ΠΑΣΟΚ επέλεξε ξεκάθαρα να μετακυλήσει το πρόβλημα του δημόσιου τομέα, στον ιδιωτικό. Προτίμησε να διαλύσει έναν ολόκληρο λαό παρά να θίξει τις στρατιές των κρατικοδίαιτων και την κομματο - συνδικαλιστική μαφία.

Σε αυτό ακριβώς το σημείο, στο κάδρο της κριτικής της ΝΔ μπαίνουν οι Τροικανοί ως τεχνοκράτες που συμφώνησαν και επέτρεψαν στην κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ να ισοπεδώσει τον ιδιωτικό τομέα, να συρρικνώσει το επίπεδο διαβίωσης των Ελλήνων, επιφέροντας το εξής οικονομικό αποτέλεσμα: μείωση εσόδων, αύξηση εξόδων, αύξηση του ελλείμματος.

Μπορεί λοιπόν οι χειρισμοί της ΝΔ να έχουν λάθη, η ρητορική της όμως και οι στόχοι της δεν περιέχουν αντιφάσεις. Υπερασπίζεται το εθνικό συμφέρον και την οικονομική λογική, προτείνει ένα άλλο μείγμα πολιτικής και δεσμεύεται να επαναδιαπραγματευθεί τους όρους στην πράξη μόλις λάβει το σύνθημα από τον ελληνικό λαό να «σύρει» το χορό.

* Η Γιούλα Σαρούκου είναι Τομεάρχης επικοινωνίας της Νέας Δημοκρατίας στο Νότιο Αιγαίο.