Μια γνωστή ατάκα του Αλέξη Τσίπρα που την ξαναείπε κατά την παρουσίαση του επικαιροποιημένου (βλέπε κυβερνητικού) εκλογικού προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ είναι: «Το μνημόνιο ή το εφαρμόζεις ή το ακυρώνεις…. Γιατί δεν υπάρχει περισσότερο ή λιγότερο κακό μνημόνιο.
Δεν υπάρχει περισσότερο ή λιγότερο ακατάλληλο φάρμακο».
Όμως ακούγοντας ή διαβάζοντας το κομμάτι που αναφέρεται στην παιδεία εύκολα προκύπτει το συμπέρασμα ότι επιλέγεται η αποδοχή και τελικά η εφαρμογή των κακών και ακατάλληλων μέτρων του 1ου μνημονίου και το πάγωμα αυτών του 2ου.
Καμένη γη –χαμηλές προσδοκίες
Ο Π. Λαφαζάνης που εισηγήθηκε τη βασική ενότητα του προγράμματος για τα εργασιακά, την κοινωνική ασφάλιση, την υγεία και την παιδεία, με την τοποθέτησή του επένδυσε στη λογική της «καμένης γης» για να μειωθούν οι προσδοκίες που δημαγωγικά και ψηφοθηρικά καλλιέργησε ο ΣΥΡΙΖΑ στο λαό και ειδικότερα στον κόσμο της εκπαίδευσης.
Χαρακτηριστική η αναφορά του: «...δεν αφήνουν πίσω τους απλώς καμένη γη αλλά κάτι πολύ χειρότερο και τραγικότερο.
Αφήνουν πίσω τους μια ρημαγμένη και κατεστραμμένη χώρα...
Τα δημόσια ταμεία όχι απλώς είναι άδεια αλλά και το δημόσιο δεν θα μπορεί να καλύψει μετεκλογικά πελώριες μαύρες τρύπες και στοιχειώδεις υποχρεώσεις του».
Ο ΣΥΡΙΖΑ «δεν τάζει παροχές» και ούτε «υπόσχεται ένα εύκολο και ανθόσπαρτο δρόμο». Εισαγωγικά στις θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ «Για την παιδεία και τον πολιτισμό» υπάρχει μια σύντομη περιγραφή των συνεπειών από την εφαρμογή του μνημονίου τα τελευταία δυο χρόνια.
Το κλείσιμο σχολείων, η ιδιωτικοποίηση και κατάργηση οργανισμών (ΟΕΔΒ, ΟΣΚ κ.ά), η απαξίωση των εκπαιδευτικών, η δραματική μείωση του εισοδήματός τους, τα προβλήματα λειτουργίας σχολείων και σχολών, η αντικατάσταση των βιβλίων με φωτοτυπίες κ.λπ. κ.λπ.
Μάλλον εύκολα προκύπτει ότι η κατεύθυνση της «αριστερής κυβέρνησης» θα ήταν τουλάχιστον η ακύρωση όλων αυτών που συνέβησαν, η «επιστροφή» στο 2010.
Αμ δε!
Τα παρακάτω είναι τα ΑΜΕΣΑ ΜΕΤΡΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΙΔΕΙΑ: ....