Όλοι μαζί μπορούμε και στην πολιτική!

Άρθρο του Θανάση Παπαμιχαήλ - Επικοινωνιολόγου

Μετά από ένα μακρύ διάστημα αυτοσχεδιασμών, ανερμάτιστης και ανεδαφικής ρητορικής, για σκληρές διαπραγματεύσεις και φυσικά μετά την άτεγκτη και σκληρή στάση των δανειστών, μπήκαμε στη φάση της θρυλούμενης και πολυαναμενόμενης εξόδου της χώρας στις αγορές. Μπήκαμε στην καρδιά του καλοκαιριού, με πολιτικό και κλιματικό καύσωνα, με εξελίξεις δύσκολα προβλέψιμες και με πολλούς κινδύνους στη δοκιμαζόμενη βαλκανική γειτονιά μας. Εξελίξεις σε όλους τους τομείς, μη γραμμικές. Ο καιρός γαρ εγγύς να τις φανερώσει.

Στην οχτάχρονη μετωπική σύγκρουση με την κρίση, περάσαμε από τους «αγανακτισμένους» στους «παραιτηθείτε», με στόχο την αναβολή του απευκταίου, της συντριβής της χώρας στα βράχια της χρεωκοπίας.

Το GREXIT σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των πολλών έχει αποφευχθεί, αλλά τίποτα δεν εγγυάται τη μη επιστροφή του, χωρίς προειδοποίηση.

Η κρίση επισώρευσε αρκετά δεινά στη χώρα μας και στους πολίτες. Μας έδωσε όμως κι ένα μάθημα, που μέχρι σήμερα δεν το λαμβάνουμε σοβαρά υπόψιν. Για να σωθούμε πρέπει να δημιουργήσουμε μια «ασπίδα προστασίας». Μια ομπρέλα επιβίωσης. Ένα κοινό μέτωπο. Ένα προστατευτικό δίχτυ συνεργασίας και συναίνεσης.

Όλοι μαζί  μπορούμε να κάνουμε θαύματα. Από δενδροφυτεύσεις, συλλογή τροφίμων, φαρμάκων, ειδών ένδυσης, σχολικών ειδών, μέχρι και παροχή κοινωνικών υπηρεσιών, όπως δωρεάν φροντιστήρια και πολλές άλλες ενέργειες κοινωνικής ευθύνης.

Για να ξεπεράσουμε την κρίση χρειαζόμαστε ανάσες επιβίωσης και ενέσεις αισιοδοξίας. Όλοι μαζί μπορούμε να συμβάλλουμε στη «σωτηρία» της χώρας αλλά και ημών των ιδίων.

Γι αυτό όπου κι αν καθίσεις ακούς τα ίδια πράγματα. Χρεοκοπία, πτώχευση, αδυναμία πληρωμών, φόβος, ανασφάλεια. Δυστυχώς η μιζέρια κολλάει. Ένα κράτος πνέει τα λοίσθια, με πολίτες που παραμιλούν. Σε περίοδο κρίσης η παραδοχή της νέας κατάστασης δεν είναι εύκολη. Θελκτικό είναι μόνο το καταφύγιο στο εγγύτερο παρελθόν. Στη μνήμη μένουν ο εύκολος τρόπος εξεύρεσης χρημάτων, τα αλήστου μνήμης κεκτημένα των εργαζομένων, οι παχυλές συντάξεις και η οριζόντια κρατική επιδοματική πολιτική με ασυδοσία και ανεξέλεγκτα. Και η αδράνεια καλά κρατεί. Μόνο που όταν ένα σώμα μένει αδρανές, βουλιάζει... «Και διάγοντας τα να κλαις»… για να κλείσουμε με την νοσταλγία του χθες! Σήμερα χρειαζόμαστε ενέσεις αισιοδοξίας για να βγούμε από το ψυχολογικό ναδίρ που βρισκόμαστε. Τα προβλήματα του καθενός μας δεν αντιμετωπίζονται με συνεχείς συζητήσεις «μνημόσυνα» σε γραφεία, σαλόνια, σε καφετέριες, εστιατόρια, με συνοδεία αλκοόλ. Τα επιδεινώνουν! Και τις ενέσεις αισιοδοξίας θα τις κάνουμε ο ένας στον άλλον και χωρίς «φακελάκια». Δίνοντας τη θετική σκέψη μας στα προβλήματα του φίλου, του συναδέλφου μας. Μια άλλη γνώμη είναι πάντα περισσότερο αντικειμενική και μας βοηθάει στη ζητούμενη εξωστρέφεια που πρέπει να κυριαρχήσει σε όλους μας. Ας ξαναδούμε το ποτήρι μισογεμάτο, ας ξαναδημιουργήσουμε συνθέτοντας τις εμπειρίες του παρελθόντος με τις σημερινές μας ανάγκες. Η συνταγή για τις ενέσεις αισιοδοξίας είναι η πιο αναγκαία συνταγή για να μας βγάλει από τις σημερινές οικονομικές μας αγκυλώσεις.

Πρώτιστα όμως θα πρέπει και οι πολιτικές δυνάμεις της χώρας να δείξουν πνεύμα συνεργασίας, για να διαλυθούν τα σύννεφα πολιτικής αστάθειας εντός της χώρας και πολιτικής αβεβαιότητας στο εξωτερικό. Ας μη χρησιμοποιούνται τα εβδομαδιαία δημοσκοπικά ευρήματα μακιγιαρισμένα ή μη, ως πρόσχημα εκβιασμού, πρόωρων εκλογών. Άλλωστε οι πολίτες ψηφίζουν στις δημοσκοπικές έρευνες σταθερότητα και εκλογές στην ώρα τους! Μόνο έτσι θα μπούμε στη μεταμνημόνια εποχή, της ηρεμίας, της σταθερότητας και της ανάπτυξης.

Όλοι μαζί μπορούμε να συμβάλλουμε και στην πολιτική!