ΥΠΟΓΡΑΦΗ ΤΗΣ ΣΥΝΘΗΚΗΣ ΤΩΝ ΑΘΗΝΩΝ 6-9 ΙΟΥΛΙΟΥ1961

Υπογραφή της Συνθήκης των

 Αθηνών, 6-9 Ιουλίου 1961 .

 Διακρίνεται από αριστερά  

ο Υπουργός Συντονισμού 

Αριστείδης Πρωτοπαπαδάκης

 που ενημερώνει τον 

Αντιπρόεδρο της Κυβέρνησης 

Παναγιώτη Κανελλόπουλο 

σχετικά με την Συνθήκη 

προκειμένου 

να την υπογράψει

 ως εκπρόσωπος της Ελλάδας.

 Στην συνέχεια διακρίνεται 

 ο προεδρεύων του Συμβουλίου

 της ΕΟΚ

 αντικαγκελάριος της 

Ο.Δ. Γερμανίας L.Erhard

 και ο Υπουργός Εξωτερικών

 του Βελγίου Ρ. Η. Spaak.

ο Υπουργός Συντονισμού 

Αριστείδης Πρωτοπαπαδάκη

Του  Μίκη  Πρωτοπαπαδάκη 

  Tέως Υπουργού 

   Η υπογραφή της Συνθήκης των Αθηνών από τους εκπροσώπους της ΕΟΚ και της Ελλάδας  σήμανε την έναρξη της πορείας της Ελλάδας προς τον εκσυγχρονισμό. Περιλάμβανε τα μέτρα που έπρεπε να λάβει το Κράτος,  για να μας δεχθούν τα προηγμένα οικονομικώς κράτη της ΕΟΚ ως ισότιμο μέλος της Ευρωπαϊκής Οικογένειας. Πώς, δηλαδή, από πολίτες της ‘‘ψωροκώσταινας’’  θα αναγνωριζόμασταν ως ‘‘Ευρωπαίοι’’.

    Αν δεχθούμε την άποψη του Γεωργίου Σουρή, ότι ο

Ρωμιός στο ένα πόδι φοράει  λουστρίνι και στο άλλο, δεν αποχωρίζεται το τσαρούχι, μπορούμε να πούμε πως σκοπός της Συνθήκης ήταν να φορέσουμε ‘‘λουστρίνι’’ και στα δύο πόδια.

    Η παρομοίωση του Ευρωπαϊκού Πολιτισμού με το λουστρίνι είναι κυριολεκτικός. Ο πολιτισμός αυτός είναι, όπως έγραψε ο π. Λαυρέντιος Γκεμερέϋ, επιφανειακός, είναι μόνον λούστρο. Ας μην τον περιφρονούμε, όμως, γι’ αυτό.  Το στενό ‘‘λουστρίνι’’ οδήγησε τους ‘‘Ευρωπαίους’’ προς την πειθαρχία και τον προγραμματισμό, με αποτέλεσμα να αποκτήσουν πλούτο, ευημερία, και  Εθνική Κυριαρχία.

     Το τσαρούχι είναι ασφαλώς πιο φιλικό, πιο άνετο, πιο ανθρώπινο. Επιτρέπει, όμως, την χωρίς περιορισμούς έκφραση των παρορμήσεων προς το καλό ή το κακό, πράγματα που εμποδίζουν την δημιουργία των αγαθών που προαναφέραμε.

     Δεν έλειψαν τότε, όπως και τώρα οι ευρωσκεπτικιστές. Ακόμη και ο Πρωθυπουργός είχε, τότε, επιφυλάξεις για τις κινήσεις του Υπουργού Συντονισμού Αριστείδη Πρωτοπαπαδάκη  προς την ένταξή μας στην ΕΟΚ. ‘‘Τι τα θέλεις αυτά, Αριστείδη!’’ του έλεγε.

Τι τα ήθελε ‘‘αυτά’’, αλήθεια, ο μακαρίτης Αριστείδης; Μήπως θα ήταν καλύτερο να μας άφηνε να ζούμε με τα τσαρούχια; Μήπως μας ταιριάζει περισσότερο η μορφή του  Καραγκιόζη με την παράγκα του, την ανέχεια, την καλή καρδιά και την κουτοπονηριά; Μήπως δεν ξέρουμε, ή δεν θέλουμε, να βαδίσουμε με τους περιορισμούς των λουστρινιών;

     Δεν θα επιχειρήσουμε να δώσουμε απάντηση. Αφήνουμε το έργο αυτό στον αναγνώστη.

     Για την Ιστορία αναφέρω, ότι ο Αριστείδης  Πρωτοπαπαδάκης δεν είδε τους καρπούς του έργου του, επειδή απεβίωσε το 1966. Η πρόοδος του εκσυγχρονισμού διακόπηκε στην διάρκεια της Δικτατορίας και εκκινήθηκε πάλι το 1974 με την επιστροφή του Κωνσταντίνου Καραμανλή, ο οποίος,  θιασώτης τώρα,  της Ευρωπαϊκής Πορείας της χώρας, έθεσε ως σκοπό της ζωής του την ολοκλήρωση του έργου, πράγμα που επέτυχε, όπως όλοι γνωρίζουμε.

                                                                                                                       Μίκης Πρωτοπαπαδάκης