ΑΤΥΧΗΜΑ Ή ΕΓΚΛΗΜΑ;

Άρθρο του πολιτευτή της Νέας Δημοκρατίας για την επικρατούσα πολιτική κατάσταση στη χώρα
Μετά τις εκλογές του Ιουνίου, πολλοί ήταν αυτοί οι οποίοι πίστευαν ότι το πολιτικό μας σύστημα εξευρωπαΐστηκε και μπορούμε να σχηματίζουμε κυβερνήσεις συνεργασίας. Εξάλλου, λίγο πολύ αυτό ήταν και το μήνυμα των εκλογών: «Συνεργαστείτε για να μείνει η Ελλάδα στην Ευρωπαϊκή και ......Νομισματική Ένωση».
Προσωπικά δεν ήμουν και τόσο αισιόδοξος και μάλιστα σε άρθρο μου τον Σεπτέμβριο με τίτλο «Οι κόκκινες γραμμές της αντιπολίτευσης» εξηγούσα τους λόγους. Δυστυχώς φαίνεται να επαληθεύονται οι φόβοι μου.
Αν θέλουμε να δούμε ψύχραιμα τα γεγονότα, θα κατανοήσουμε γιατί κάποιοι επικαλούνται τον κίνδυνο ατυχήματος, που εάν συμβεί προσωπικά το θεωρώ προμελετημένο έγκλημα. Θέλω να είμαι σαφής. Κατανοώ το ΚΚΕ που εδώ και πολλά χρόνια υποστηρίζει ότι η Ελλάδα πρέπει να αποχωρήσει από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Κατανοώ ότι ο ΣΥΡΙΖΑ με στόχο την κατάληψη της εξουσίας, επενδύει σε μια Ελλάδα της δραχμής και της εξαθλίωσης. Κατανοώ ακόμη και τους Ανεξάρτητους Έλληνες που πελαγοδρομούν σε κάθε μορφής λαϊκισμό ώστε να επιβιώσει αυτό το ασυνάρτητο κομματικό μόρφωμα. Όλα αυτά τα κατανοώ αλλά δεν τα συμμερίζομαι.


Αυτό που δεν κατανοώ είναι τη στάση του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ. Είναι πλέον ξεκάθαρο ότι κάθε ένα από αυτά τα δύο κόμματα έχει τη δική του πολιτική ατζέντα. Το ΠΑΣΟΚ υπό την πίεση της διάλυσης, δημιούργησε το μύθο περί του εγγυητή της ομαλής πορείας της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή προοπτική, αλλά δεν μπορεί να ελέγξει ούτε την κοινοβουλευτική του ομάδα. Σε μια τρίμηνη πορεία σκληρών διαπραγματεύσεων της Κυβέρνησης, το μόνο που εισπράξαμε από το συγκεκριμένο κόμμα είναι η προσπάθεια επικοινωνιακής εκμετάλλευσης των γεγονότων με μεγαλεπίβολα πυροτεχνήματα του τύπου «εθνική ομάδα διαπραγμάτευσης» ή «συνολική λύση». Λες κι από την άλλη πλευρά δεν υπήρχε μια σκληρή Τρόικα η οποία αμφισβητούσε τα πάντα, διότι η προηγούμενη εμπειρία της από την κυβέρνηση του Γ. Παπανδρέου, της οποίας ο κος Βενιζέλος ήταν αντιπρόεδρος και υπουργός Οικονομικών, έδινε αυτό το δικαίωμα.


Όταν ήλθε και η λίστα Λαγκάρντ στο προσκήνιο καταλάβαμε όλοι πόσο μπορούμε να εμπιστευόμαστε το πολιτικό προσωπικό του ΠΑΣΟΚ.
Η ΔΗΜΑΡ συμμετείχε στην κυβέρνηση υπό την απειλή του ΣΥΡΙΖΑ και την πίεση του εκλογικού αποτελέσματος. Γρήγορα απεδείχθη ότι αρκείται σε ένα γοητευτικό αλλά ανούσιο πολιτικό λόγο και όταν ήλθαν τα δύσκολα απεδείχθη ότι δεν είχε τη δύναμη να στηρίξει ουσιαστικά την κυβέρνηση. Παράδειγμα είναι η συνεισφορά του κου Μανιτάκη και η συμβολή του κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων. Ως άξιος υπουργός - «συνδικαλιστής» μας διαβεβαίωσε ότι θα περιορίσει το δημόσιο τομέα διώχνοντας τους επίορκους, τους ανίκανους και τους κοπανατζήδες.
Παράλληλα, παρακολουθούσαν τον κο Τσίπρα να υπόσχεται τα πάντα, από τους υπαλλήλους του ΟΠΑΠ έως τους δικαστικούς και όποιον άλλο συνδικαλιστικό φορέα περνούσε από την Κουμουνδούρου.

Ένιωσαν επομένως την ανάγκη να κάνουν τη μεγάλη επανάσταση. Έτσι εφευρέθηκε το μεγάλο πρόβλημα των εργασιακών. Λες και η περικοπή του επιδόματος γάμου είναι περισσότερο επώδυνη από την κατάργηση του αφορολόγητου των παιδιών. Λες και ο περιορισμός των αποζημιώσεων των υψηλόμισθων που εργάζονται περισσότερο από 16 χρόνια στον ίδιο εργοδότη είναι περισσότερο επώδυνη από την περικοπή των συντάξεων και των δώρων των συνταξιούχων του ΟΓΑ. Λες και το πάγωμα των τριετιών είναι περισσότερο επώδυνο από την ανεργία 1.400.000 εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα.


Σίγουρα τίποτε από όλα αυτά δεν είναι ευχάριστο. Όμως, δεν μπορεί να στηρίζει τα περισσότερο επώδυνα μέτρα και αναζητώντας μια επικοινωνιακή διέξοδο να διακινδυνεύει να τα τινάξει όλα στον αέρα. Διότι αν συμβεί κάτι τέτοιο θα πρόκειται για ένα προμελετημένο έγκλημα καταστροφής της Ελλάδας. Ο κίνδυνος αυτός γίνεται ακόμη μεγαλύτερος δεδομένου ότι και πάλι, αποτελούν μέλη της βουλής διάφοροι αλαφροΐσκιωτοι, γελοίοι οι οποίοι δεν ενδιαφέρονται για την επιβίωση της χώρας, αλλά μόνο για το πώς θα εξασφαλίσουν την επανεκλογή τους σε πιθανές μελλοντικές εκλογές. Ο ένας ανακαλύπτει ότι η ΔΩΔΩΝΗ των χρεών είναι η Ακρόπολη της Ηπείρου. Μιας Ακρόπολης που εξασφαλίζει ψηφουλάκια από διάφορους βολεμένους. Κάποιοι άλλοι ανακαλύπτουν μετά από τέσσερα χρόνια ύφεσης, τις σοσιαλιστικές καταβολές. Μέχρι και τον Φωτόπουλο βοήθησαν ώστε να επανεκλεγεί πρόεδρος της ΓΕΝΟΠ ΔΕΗ για να μας απειλεί με τη βύθιση της χώρας στο σκοτάδι όποτε γουστάρει.
Στη ζωή μας όλοι θα θέλαμε να έχουμε πάντα περισσότερες από μια επιλογές .Έτσι όπως ήλθαν τα πράγματα, με ένα χρέος που ξεπερνά το 180% του ΑΕΠ και μια διεθνή κοινότητα που μαστίζεται από μια πρωτοφανή σχεδόν παγκόσμια οικονομική κρίση, έχουμε μία και μοναδική επιλογή. Μέσα από ένα δύσκολο πρόγραμμα να σωθεί η χώρα. Θα υποφέρουμε εμείς πρόσκαιρα αλλά θα έχουμε τη δυνατότητα να αφήσουμε στα παιδιά μας μια καλύτερη πατρίδα.
Ο Σαμαράς είπε ότι θα συνεχίσει τη δύσκολη πορεία σε αυτόν τον στόχο με όσους μπορούν να τον ακολουθήσουν. Όσοι δε μπορούν, τουλάχιστον ας μη δημιουργούν μεγαλύτερα εμπόδια. Όταν ξεπεραστεί αυτή η τεράστια δυσκολία όλοι όσοι χάσαμε στην πορεία μισθούς και συντάξεις ή όσοι συνεισφέραμε υπέρ το δέον σε φόρους, θα έχουμε τη δυνατότητα να διεκδικήσουμε αποκατάσταση της δικαιοσύνης. Αν όμως δεν ξεπεραστεί αυτή τρομερή οικονομική δυσπραγία, θα έχουμε καταστρέψει τη ζωή πολλών επόμενων γενεών.

Γιώργος Α. Βακόνδιος
Υποψήφιος Βoυλευτής Κυκλάδων Ν.Δ.