Ο γενικός διευθυντής Θησαυροφυλακίου και Προϋπολογισμού του υπουργείου Οικονομικών, ύστερα από 38 χρόνια υπηρεσίας, εξηγεί ποιοι έφταιξαν για το ότι φτάσαμε ως εδώ και εκτιμά τι μπορούμε να περιμένουμε στο εξής
Τι θα μπορούσε να κάνει το ΠαΣοΚ; Μήπως προδόθηκε;
«Η Ιστορία κατά τη γνώμη μου θα καταγράψει ότι υπήρξε το μεγαλύτερο πολιτικό θύμα του τελευταίου μισού αιώνα κι ας έχει το μεγαλύτερο ποσοστό ευθύνης λόγω της μακρόχρονης κυβερνητικής θητείας. Εσκασε η βόμβα στα χέρια του και ανέλαβε την τεράστια ευθύνη να σώσει τον χώρο της έκρηξης, όντας με διαλυμένα τα χέρια. Δεν είμαι πολιτικός αναλυτής, αλλά εκείνη την κρίσιμη εποχή όλο το πολιτικό προσωπικό έπρεπε, γνωρίζοντας την κατάσταση, να βγει ενωμένο και να στηρίξει την εθνική υπόθεση επιβίωσης της χώρας. Δεν ξέρω αν προδόθηκε, αλλά ως κυβέρνηση όφειλε να προβλέψει τα γεγονότα και κυρίως να ενημερώσει την κοινωνία για τις πολλαπλές συνέπειες και για το τι έρχεται και τι θα μας συμβεί. Επιπλέον νομίζω ότι είχε υποεκτιμήσει τη σοβαρότητα της κατάστασης και δεν προχώρησε σε άμεση λήψη μέτρων για να δρομολογηθούν λύσεις, αλλά επέμεινε στην υλοποίηση προεκλογικών εξαγγελιών. Παράδειγμα η χορήγηση του επιδόματος αλληλεγγύης εν μέσω κατάρρευσης».
Πιστεύετε ότι η κυβέρνηση Σαμαρά μπορεί να βγάλει τη χώρα από το Μνημόνιο ή κινδυνεύει να καταρρεύσει στην επόμενη δύσκολη απόφαση;
«Δεν έχω κάποια ιδεολογική συγγένεια με τη Νεα Δημοκρατία, αλλά οφείλω να πω ότι η χώρα μέσα στην ατυχία της φαίνεται πως είναι και τυχερή με την παρουσία του σημερινού πρωθυπουργού. Εχουν γίνει πάρα πολλά και στην ορθή κατεύθυνση, τουλάχιστον στα δημοσιονομικά πράγματα της χώρας.
«Δυστυχώς, πολλοί στο πολιτικό σύστημα δεν έχουν αντιληφθεί ακόμη και σήμερα, μετά απ' όσα περάσαμε, την τραγικότητα της κατάστασης». Με αυτή την πικρή γεύση αποχωρεί συνταξιοδοτούμενος ύστερα από 38 χρόνια στο Γενικό Λογιστήριο του Κράτους ο γενικός διευθυντής Θησαυροφυλακίου και Προϋπολογισμού κ. Παναγιώτης Καρακούσης, έχοντας ζήσει από θέσεις-κλειδιά στη δημόσια διοίκηση όλη τη μεταπολιτευτική περίοδο της χώρας και ταυτόχρονα την άνοδο και την πτώση της οικονομίας. «Η χειρότερη περίοδος που έζησα ήταν τα χρόνια από το 2009 και μετά, με αποκορύφωμα την άνοιξη του 2012 όταν βρεθήκαμε στην ανάγκη να καλύψουμε το δημοσιονομικό κενό με 13,5 δισ. ευρώ. Εδώ περάσαμε ατέλειωτες ώρες, πολλά ξενύχτια, με χαμηλό ηθικό, χωρίς κουράγιο, γνωρίζοντας ότι η δυναμική των πραγμάτων ξεπερνούσε και τον πιο ρεαλιστικό σχεδιασμό. Εκανες προτάσεις που δεν τις πίστευες για συγκεκριμένα μέτρα, αλλά εκείνη τη στιγμή τις θεωρούσες αναγκαίες μπροστά στην πιθανότητα η χώρα να καταρρεύσει».
Αυτό εξομολογείται ο άνθρωπος που «τα είδε όλα» - τη δραχμή, το.....