ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΕΙΝΑΙ Η ΤΟΥΡΚΙΑ ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ Ο ΕΡΝΤΟΓΑΝ

Άρθρο αναλυση απο τον κ. Νίκο  Στέφο

 Όταν τον Οκτώβριο του 1991 βρέθηκα στην Άγκυρα για να καλύψω τις εκλογές στην Τουρκία στις οποίες νικητής αναδείχθηκε ο Σουλειμάν Ντεμιρέλ, έτυχε να πάρω μια αποκλειστική συνέντευξη από τον ηττημένο και αποχωρούντα πρωθυπουργό Μεσούτ Γιλμάζ.

Ανάμεσα στα όσα μου είχε πει εκείνη τη βραδιά και ενώ συνεχιζόταν ακόμα η καταμέτρηση των ψήφων, αυτό που μου έχει μείνει χαραγμένο στη μνήμη μου ήταν η λιτή απάντησή του στο ερώτημά μου αν η αλλαγή κυβερνήσεως θα οδηγούσε και σε αλλαγή των ελληνοτουρκικών σχέσεων: "Οι κυβερνήσεις μπορεί να αλλάζουν στην Τουρκία αλλά η εθνική στρατηγική της παραμένει η ίδια και έχει βάθος στο χρόνο..."
Τόσο η αποστομωτική του κουβέντα όσο και ο ψυχρός τόνος της φωνής του μπορεί να με σοκάρισαν τότε, όμως γκρέμισαν μέσα μου όλους τους εθνικούς μύθους με τους οποίους, όπως οι περισσότεροι Έλληνες, έτσι κι εγώ, έχουμε γαλουχηθεί εδώ και δεκαετίες.
Νομίζουμε, επειδή στην Ελλάδα αλλάζει η εξωτερική πολιτική όχι μόνο με την αλλαγή κυβερνήσεων αλλά ακόμα και με την αλλαγή υπουργών Εξωτερικών της ίδιας κυβερνήσεως, πως το ίδιο συμβαίνει και στην Τουρκία! Μέγας και αφελής μύθος! Για να μην πω και μύθος εκ του πονηρού για να μην δημιουργούνται πιθανόν φόβοι στο εσωτερικό της χώρας μας...
Η αλήθεια είναι - και αυτό επιβεβαιώθηκε περίτρανα με τη δημοσίευση των 16 χαρτών από το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών - ότι η Τουρκία εδώ και 50 χρόνια ακολουθεί μια συστηματική, επίμονη και όλο και διευρυνόμενη πολιτική διεκδικήσεων που δεν αποβλέπει απλώς στην εκμετάλλευση των υδρογοναθράκων του Αιγαίου και της ανατολικής Μεσογείου αλλά στην αρπαγή όλων των ελληνικών νησιών του ανατολικού Αιγαίου και της Δυτικής Θράκης και στη "φινλανδοποίηση" της Ελλάδος, δηλαδή στο να μην μπορεί να ασκεί εξωτερική πολιτική αν δεν πάρει προηγουμένως την άδεια της Τουρκίας, όπως ακριβώς έκανε και η Φινλανδία μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο.
Να θυμήσω εδώ πως η σκανδιναυική αυτή χώρα δεν έκανε απολύτως τίποτα στις διεθνείς της σχέσεις χωρίς να έχει το πράσινο φως της Σοβιετικής Ενώσεως! Ήταν ο εκβιασμός του Στάλιν ο οποίος επέβαλε την ουδετερότητα της Φινλανδίας προκειμένου να αποχωρήσουν τα στρατεύματά του αλλά επιτρέποντάς της να έχει ένα δυτικού τύπου κοινοβουλευτικό σύστημα. Και το κατάφερε!
Κακά τα ψέματα, το πρόβλημα δεν είναι ο Ερντογάν όπως κάποιοι της πολιτικοδιπλωματικής ελίτ υποστηρίζουν στην Ελλάδα αλλά η Τουρκία, ο επεκτατισμός της, ο αναθεωρητισμός της και οι ονειρώξεις της για αναβίωση της Οθωμανικής εποχής. Η ωμότητα των δηλώσεων και των εκφράσεων του Ερντογάν διαγκωνίζονται πλέον με την επιθετικότητα των αρχηγών των κομμάτων της αντιπολίτευσης!
Αρκεί να θυμηθούμε εδώ πως το γκριζάρισμα του Αιγαίου δεν είχε αρχίσει επί Ερντογάν αλλά επί κεμαλικών κυβερνήσεων. Το επεισόδιο στα Ίμια έγινε επί πρωθυπουργίας της Τανσού Τσιλέρ. Αμφισβήτηση 156 νησιών και βραχονησίδων έθεσε για πρώτη φορά ο Κιλιντσάρογλου του Ρεπουμπλικανικού κόμματος των κεμαλιστών. Είναι ο ίδιος που πριν λίγες μέρες κάλεσε τον Ερντογάν να κάνει το επόμενο βήμα, δηλαδή εισβολή ουσιαστικά στην Ελλάδα, προσθέτοντας ότι θα έχει την απόλυτη στήριξή του! Για να μην παραθέσω πόσες φορές έχει εκφραστεί με πολύ επιθετικές δηλώσεις η αρχηγός του Καλού Κόμματος Μεράλ Ακσενέρ που είναι οπαδός της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας...
Δυστυχώς το πρόβλημα με την Τουρκία δεν θα μειωθεί με την πτώση του Ερντογάν. Πιθανόν δε να γίνει ακόμα πιο έντονο αν λάβουμε υπόψη μας ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες κρατούν εχθρική στάση απέναντι στον "σουλτάνο" προσωπικά ενώ είναι βέβαιο πως οι αμερικανοτουρκικές σχέσεις θα βελτιωθούν αισθητά όταν ανέλθουν στην εξουσία οι φιλοαμερικανοί κεμαλιστές.
Η Ελλάδα από την πλευρά της ασκεί όντως μια συγκροτημένη, ψύχραιμη αλλά και αποφασιστική στάση απέναντι στην Τουρκία. Ταυτόχρονα όμως επιβάλλεται όχι μόνο εθνική ομοψυχία αλλά και ενιαία στρατηγική που θα υιοθετηθεί τουλάχιστον από τα κόμματα εξουσίας. Έτσι ώστε, παραφράζοντας εκείνο που μου είχε πει ο Γιλμάζ, η εθνική στρατηγική της Ελλάδος να παραμένει η ίδια, άσχετα αν αλλάζουν οι κυβερνήσεις της. Και να έχει βάθος χρόνου...
Οι καιροί ου μενετοί. Για αυτό και οποιοδήποτε λάθος μας μπορεί πλέον να καταστεί μοιραίο...