Όπως πολύ εύστοχα αναφέρεται στο ημερολόγιο , φέτος συμπληρώνονται 60 χρόνια από την πρώτη κυκλοφορία «Ιστορίες του Νικολού» και 30 χρόνια που έφυγε από κοντά μας ο μεγάλος Απεραθίτης ποιητής .
Οι ιστορίες του Νικολού και Μαργετώς είναι λαογραφικά ηθογραφήματα που για πολλά –πολλά χρόνια θα κρατήσουν συντροφιά στους Απεραθίτες κυρίως της ξενιτειάς.
Εμπνέονται από αίσθημα νοσταλγίας, ανάμνησης και αγάπης για το γενέθλιο τόπο,τα διακρίνει αίσθημα περιπλάνησης στο παρελθόν με έντονα στοιχεία από τα ήθη και έθιμα του χωριού μας,
τις εικόνες και παραστάσεις που ό ίδιος έζησε στα παιδικά του κυρίως χρόνια στο χωρίο.Διακρίνονται όμως και από χιούμορ και σάτιρα για τα κακώς κείμενα, σχολιάζοντας συχνά και την επικαιρότητα της εποχής.
Αυτές οι μικρές και φανταστικές συχνά πλασματικές ιστορίες με την ενθάρρυνση του αδελφικού του φίλου Μιχάλη Γρατσία εκδότη και δ/ντη της εφημερίδας Τ’ Απεράθου ειδικά τα τελευταία χρόνια, δημοσιεύτηκαν σε κάθε τεύχος της, από την αρχή της έκδοσης το 1983 έως την διακοπή της, το 2011.
Τι να πρωτοθυμηθείς τι να πρωτοπείς μέσα σε λίγο χρόνο για τον Νίκο Σφυρόερα; Πώς να περιγράψεις με λίγες λέξεις το πολυσύνθετο ταλέντο του;
Τον Ηθοποιό ,τον θεατρικό συγγραφέα, τον ποιητή ,τον δημοσιογράφοτον μεταφραστή και Λογοτέχνη.
Σπούδασε Νομική αλλά τον κέρδισε η Φιλολογία
Στα μαύρα χρόνια της Κατοχήςκαι της σκλαβιάς όχι απλά , οργανώθηκε στο ΕΑΜ αλλά όπως λέει ο Μανώλης Γλέζος δημιούργησε το ΕΑΜ της Νάξου, μέσα από τις γραμμές του οποίου αγωνίσθηκε μαχόμενος λαμβάνοντας μάλιστα ενεργό μέρος στη μάχη της Νάξου, ενώ την παραμονή της Απελευθέρωσης θα γράψει τον ύμνο του ΕΑΜ της Νάξου.
Σ’ εκείνες τις μαύρες και σκοτεινές μέρες της Ιταλογερμανικής κατοχής,
γράφει το μοναδικό και αγαπημένο απελευθερωτικό τραγούδι «ΧραμάκιΑπεραθίτικο» το Μάη του 1943 , που μέσα σε λίγες μέρες απλώθηκε στ’Απεράθου,σ’όλη τη Νάξο και ύστερα σ όλες τις Κυκλάδες, μελοποιημένο με το βιολί του Σταμάτη Μπαρδάνη.
Έγραψε ποιητικές Συλλογές , διηγήματα , θεατρικά έργα , μετέφρασε πολλούς αρχαίους έλληνες συγγραφείς και λυρικούς ποιητές.
Το 1946 θα εκδώσει ι τα Απεραθίτικά Πολεμικά τραγούδια, το 1963 την λαογραφική μελέτη για την Παναγία την Απεραθίτισα και την ιστορία της Ναξιακής σμύριδας.
Έγραψε σενάρια κινηματογραφικών ταινιών, ενώ τιμήθηκε με βραβεία κριτικών κινηματογράφου.
Απέσπασε διακρίσεις σε κινηματογραφικά φεστιβάλ και το 1973 τιμήθηκε από το 4ο κινηματογραφικό φεστιβάλ της Σοβιετικής ένωσης.
Επί 30 χρόνια υπήρξε συνεργάτης της κρατικής Ραδιοφωνίας.
Με εκατοντάδες συνεργασίες του παρουσίαζε, με τον ποιο γλαφυρό ποιητικό λόγο, κυρίως περιστατικά και ιστορίες από την παράδοση , τα ήθη και τα έθιμα του τόπου μας.
Έφυγε από κοντά μας τον Σεπτέμβρη του 1989 σε ηλικία 73 ετών, για να πάει να συναντήσει τη μητέρα του που από τριών ετών τον άφησε ορφανό…
Αποχαιρετώντας τον, για την τελευταία του κατοικία όλοι οι ομιλητές, ύμνησαν τον ακαταμάχητο εργάτη των γραμμάτων μας, που από πάνω από μισό αιώνα υπηρέτησε με το έργο του την ομορφιά και την αλήθεια.
Ο πηγαίος και τρυφερός ποιητής άφησε ένα έργο που σαν σύνολο εκπλήσσει , όχι μόνο για τον όγκο του αλλά κυρίως για την ποιότητα του, ειπώθηκε χαρακτηριστικά.
Το έργο σου, -τόνισε στον επικήδειο ο πρόεδρος της εταιρείας Ελλήνων λογοτεχνών Ηλίας Σιμόπουλος ,- μια δυνατή μαρτυρία αλήθειας και ανθρωπιάς που θα κρατάει ακατάλυτη τη μνήμη σου, στους μεταγενέστερους.
Θα κλείσω με μια φράση –από τις πολλές που ξεχώρισα-της ποιήτριας Άννας Μπαρδάνη- Ζαβιτσάνου που παρακαλώ την προσοχή σας.
«Με το έργο σου μεγάλωσε το όνομα του τόπου μας.
Τον στόλισες με στολίδια και μαλάματα με τη συγγραφική σου πένα,
Τον άλειψες με τα μύρα της ποίησης σου» χαρακτηρίζοντας τον για Τα Άπεράθου ΕΘΝΙΚΌ ΠΟΙΗΤΗ.
Το 2013 με πρωτοβουλία των παιδιών του, στο σπίτι που γεννήθηκε κοντά Στ’ Αργαστήρι (που σήμερα ανήκει στην οικογένεια του αείμνηστου Γιάννη Γλέζου και Μαρίας του Πατακογιάννη), τοποθετήθηκε μαρμάρινη επιγραφή που αναφέρει ότι «εδώ γεννήθηκε ο ποιητής Νίκος Σφυρόερας.»
Επίσης αξίζει να αναφερθεί ότι το 2014 από κοινού ο Απεραθίτικος Σύλλογος με το Σύλλογο Φιλωτιτών διοργάνωσαν στη στοά του βιβλίου σπουδαία λογοτεχνική βραδιά αφιέρωμα στη μνήμη του με ιδιαίτερη επιτυχία.
Θα παρακαλέσω το Βλάση Σφυρόερα γιό του Νίκου να ανέβει στο βήμα εκ μέρους της οικογένειας για ένα χαιρετισμό αλλά και να μας διαβάσει ενδεικτικά ένα ποίημα στη μνήμη του πατέρα του.
Και επειδή καλό είναι να πάρουμε όλοι μας μια γεύση από «Νικολό και Μαργετώ» θα προτείνω την άξια και διακεκριμένη εκπαιδευτικό και γειτόνισσα μου, ποιήτρια Τασία Δεουδέ να έρθει να διαβάσουμε μαζί ένα με την Απεραθίτικη ασφαλώς προφορά. Συγνώμη Τασία αν οι χαρακτηρισμοί μου σκουντούφλησαν στη σεμνότητα σου.
Θα κάνω έκκληση εγώ που δεν είμαι στο Δ.Σ του Συλλόγου να αγοράσετε όλοι από δύο η έστω ένα ημερολόγιο το οποίο είναι συλλεκτικό, ένα για σας και ένα για δώρο.
Μέσα στο ημερολόγιο υπάρχουν 12 Νικολοί με Μαργετώ που δεν θα χορταίνετε να τους διαβάζετε και σίγουρα θα τους αγαπήσετε, αλλά και η βιογραφία του με την επιμέλεια της κόρης του Σοφίας που απόψε παρά τη θέληση της δεν μπόρεσε να είναι μαζί μας.
Αποτελεί ίσως το μοναδικό έσοδο του Συλλόγου για τη λειτουργία και ύπαρξη του .
Σας ευχαριστώ που με ακούσατε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου