Παρέμβαση για το θέμα «διαχείριση απορριμμάτων», με αφορμή και τον σημερινό (Σάββατο 5 Ιουλίου, πρώτο Σάββατο του Ιουλίου) εορτασμό της Παγκόσμιας Ημέρας Συνεταιρισμών.
Της Χριστίνας Ευθυμιάτου
Η παρέμβασή μου αυτή γίνεται είκοσι περίπου μέρες μετά την απόφαση του Δήμου μας για τη χωροθέτηση Σταθμού Μεταφόρτωσης Απορριμμάτων (ΣΜΑ) της Κεντρικής και Ορεινής Νάξου στη θέση Παντελούδες Χαλκείου, αλλά και της Λαϊκής Συνέλευσης στο Τσικαλαριό που οργανώθηκε για τη συζήτηση του θέματος. Στο μεταξύ διάστημα το θέμα της διαχείρισης των απορριμμάτων στο νησί έμεινε στην επικαιρότητα και λόγω των προστίμων που επιβλήθηκαν στον Δήμο μας για σχετικές παραβάσεις.
Αδιέξοδα, αντιπαραθέσεις και οικονομικές επιβαρύνσεις για μια ακόμη φορά γύρω από το θέμα της διαχείρισης των απορριμμάτων. Για μια ακόμη φορά όμως «η μπάλα δεν παίζει στο πραγματικό γήπεδο».
Μιλάμε για τον σταθμό μεταφόρτωσης των απορριμμάτων της κεντρικής και ορεινής Νάξου για τη δημιουργία του οποίου προτιθέμαστε να δαπανήσουμε –μέσω του ΕΣΠΑ- ποσά που ξεπερνούν το μισό εκ € και να «χρησιμοποιήσουμε» ένα ακατάλληλο δημόσιο χώρο.. Ας μη ξεχνάμε, ότι όσο εμείς συζητάμε για τον καταλληλότερο χώρο, ο σχετικός διαγωνισμός για την προμήθεια των δύο κοντέινερ και του τράκτορα για τον ΣΜΑ εξελίσσεται. Χωρίς να υπάρχει ούτε μελέτη σκοπιμότητας για αυτή την πανάκριβη προμήθεια! Και ας μη γελιόμαστε: αν εφαρμοστεί η απόφαση του Δήμου για εγκατάσταση στις Παντελούδες, για την οποία δεν υπάρχει άδεια, στην επόμενη επίσκεψη των επιθεωρητών θα επιβαρυνθούμε ένα ακόμη πρόστιμο, για ένα ακόμη παράνομο χώρο!
Για το τί όμως μπορούμε να κάνουμε πραγματικά με τα απορρίμματα της κεντρικής και ορεινής Νάξου δεν συζητάμε. Για το γεγονός ότι πρόκειται για απορρίμματα σε μεγάλο βαθμό απαλλαγμένα από οργανικό περιεχόμενο, μια και τα νοικοκυριά των χωριών της περιοχής τα χρησιμοποιούν ευτυχώς ακόμη για τροφή των ζώων τους. Έχουμε δηλαδή να κάνουμε με απορρίμματα που περιέχουν σε μεγάλο ποσοστό υπολείμματα από συσκευασίες, χαρτί, μέταλλα και πλαστικά. Υλικά δηλαδή που μπορούν εύκολα να χωριστούν και να ανακυκλωθούν!
Αλλά δεν συζητάμε για το τί μπορούμε να κάνουμε για να προχωρήσει η ανακύκλωση και στα χωριά της κεντρικής και ορεινής Νάξου. Αυτή η προοπτική παραμένει στο «θα» από πλευράς Δήμου, εδώ και 7 χρόνια που έγιναν τα πρώτα βήματα για ανακύκλωση στην πόλη της Νάξου. Γιατί, λένε, δεν μας δίνει άλλους κάδους η εταιρεία που είναι υπεύθυνη για την ανακύκλωση. Και ο Δήμος δεν μπορεί φαίνεται να κάνει κάτι γι αυτό, όπως ούτε για την ανακύκλωση στην πόλη, . Μπορεί βέβαια να προχωράει την προμήθεια του ΣΜΑ, που το κόστος του ξεπερνάει κατά 50 φορές του κόστους ενός οργανωμένου «πράσινου» χώρου ανακύκλωσης σε επίπεδο χωριού ή οικισμού. Και να προκαλεί την επιβολή προστίμων.
Και έτσι όπως πορευόμαστε τα απορρίμματα –προϊόντα, θα τσουβαλιάζονται και θα συμπιέζονται μέσα στα μεγάλα κοντέινερ και θα καταλήγουν άχρηστα στον ΧΑΔΑ μας –μέχρις ότου φτιάξουμε τον ΧΥΤΑ και ίσως –με βάση την πολυπόθητη «Μελέτη Ολοκληρωμένης Διαχείρισης» βρούμε τρόπο να τα «αξιοποιούμε θερμικά».
Αξίζει όλοι μας να αναρωτηθούμε γιατί κάνουμε αυτές τις επιλογές. Γιατί μπορούμε να ξοδεύουμε εκατοντάδες χιλ € και να επιβαρύνουμε το περιβάλλον, αντί να αναζητούμε λύσεις φθηνότερες και φιλικές με το περιβάλλον.
Αξίζει όμως επίσης να ενημερωθούμε για το πως ενεργοποιούνται οι κοινωνίες άλλων τόπων της χώρας μας τα τελευταία χρόνια, οι οποίες αποφάσισαν να μη περιμένουν άλλο τους Δήμους να προχωρήσουν αυτό θα έπρεπε να έχουν προχωρήσει εδώ και δεκαετίες. Και δημιουργούν συλλογικά κοινωνικά σχήματα, τα οποία –με εθελοντική προσφορά αλλά και απασχόληση ανέργων- αναλαμβάνουν προς όφελος των ίδιων των πολιτών τη συγκέντρωση, και προώθηση για επαναχρησιμοποίηση ή ανακύκλωση των επί μέρους υλικών. Με μικρά και νοικοκυρεμένα κέντρα προσωρινής αποθήκευσης, τα οποία λειτουργούν επί πλέον και ως κέντρα περιβαλλοντικής ευαισθητοποίησης και εκπαίδευσης.
Και ας μη πάμε μακριά: ας μάθουμε τι έχει πετύχει ένα χρόνο μετά το ξεκίνημά της η Κοινωνική Συνεταιριστική Επιχείρηση «Καλλονή –Κελλιά» στην Τήνο. Αλλά και ο Αστικός Συνεταιρισμός «Μοίκονος» στη Μύκονο. Και αντίστοιχες πρωτοβουλίες πολιτών –με διάφορες νομικές μορφές παρέμβασης- σε Σπάρτη, Τρίπολη, Πάτρα και αλλού όπου βρίσκονται σε εξέλιξη.
Το μέλλον για την ανακύκλωση των απορριμμάτων φαίνεται ότι βρίσκεται στα χέρια των πολιτών και της κοινωνίας. Μέσα από συλλογικές πρωτοβουλίες επαναχρησιμοποίησης και ανακύκλωσης. Αλλά και μέσα από τον περιορισμό της δημιουργίας απορριμμάτων με αξιοποίηση τοπικών προϊόντων και πόρων, δίκτυα ανταλλαγών/ αλληλεγγύης και αλλαγή καταναλωτικών συνηθειών και προτύπων.
Οι Δήμοι απέτυχαν να προωθήσουν λύσεις. Μπορούν απλά να σταθούν συμπαραστάτες και όχι εμπόδια στις προσπάθειες αυτές.
Μπορούν τέτοιες πρωτοβουλίες να ξεκινήσουν και στη Νάξο; Η σχετική τεχνογνωσία υπάρχει, αλλά και το δίκτυο συνεργασίας με τα νησιά που προχώρησαν ήδη ανάλογα.
Μπορούμε να σταματήσουμε την εγκατάσταση του ΣΜΑ; Αλλά και τον διαγωνισμό για την προμήθεια των σχετικών μηχανημάτων; Δεν μας χρειάζονται, αποτελούν ανασταλτικούς παράγοντες, και κοστίζουν!
Στα ερωτήματα αυτά το άμεσο διακύβευσα. Αλλά και το ουσιαστικό πλαίσιο συζήτησης γύρω από τη «Μελέτη Ολοκληρωμένης Διαχείρισης», σε λίγο που θα έρθει κι αυτή για έγκριση!.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου