Τι δείχνει το παράδειγμα της Βραζιλίας;-- Ο ΣΥΡΙΖΑ παρουσιάζει το μείγμα διαχείρισης στη Βραζιλία σαν πρότυπο που θέλει να εφαρμόσει στην Ελλάδα αν κυβερνήσει. Τι γίνεται όμως στη Βραζιλία;
Η Πρόεδρος της Βραζιλίας - της 6ης μεγαλύτερης οικονομίας παγκόσμια - Ντίλμα Ρούσεφ, με την οποία συναντήθηκε ο Αλ. Τσίπρας την περασμένη βδομάδα, δήλωσε πρόσφατα ότι οι αυξήσεις μισθών θα πρέπει στο εξής να βασίζονται στην παραγωγικότητα. Μέχρι τώρα, οι....
αυξήσεις που δίνονταν σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα ήταν στα όρια του πληθωρισμού, ο οποίος «τρέχει» στη Βραζιλία με πάνω από 5%. Η σύνδεση του μισθού με την παραγωγικότητα δε σημαίνει βέβαια αυτόματα και αυξήσεις, αλλά συνεπάγεται και μειώσεις. Σε κάθε περίπτωση, η σύνδεση μισθού και παραγωγικότητας είναι από τα πάγια αιτήματα των βιομηχάνων και των άλλων καπιταλιστών όπου Γης. Η αστική τάξη της Βραζιλίας δε θα μπορούσε να αποτελεί εξαίρεση, παρά την αγιογραφία που της έχει φιλοτεχνήσει ο ΣΥΡΙΖΑ. Με στόχο επίσης την αύξηση της παραγωγικότητας, η κυβέρνηση της Βραζιλίας σκοπεύει να επεκτείνει σε άλλες έντεκα μεγάλες βιομηχανίες τη μείωση ενός φόρου που επιβάλλεται στο μισθολόγιο και που μέχρι τώρα ίσχυε για τέσσερις μόνο βιομηχανίες. Σύμφωνα με εκτιμήσεις της κυβέρνησης, το μέτρο θα οδηγήσει σε μείωση του κόστους των εργοδοτών κατά 3,5 δισ. δολάρια το χρόνο. Θα συμβάλει δηλαδή στην αύξηση της κερδοφορίας τους, άρα της ανταγωνιστικότητας, στερώντας έσοδα από το κράτος, το οποίο θα τα αναζητήσει προφανώς από τους εργαζόμενους και το λαό. Αρα, στο μείγμα διαχείρισης της σοσιαλδημοκρατικής κυβέρνησης της Βραζιλίας περιλαμβάνεται η μείωση της φορολογίας για το κεφάλαιο, προκειμένου να γίνει πιο ανταγωνιστικό. Κι ας καμώνεται - σκοπίμως αόριστα - ο ΣΥΡΙΖΑ ότι μια δική του κυβέρνηση θα φορολογήσει το κεφάλαιο και θα πετύχει ταυτόχρονα ανάπτυξη.
Μόλις τον περασμένο Φλεβάρη, η κυβέρνηση της Βραζιλίας είχε ζητήσει προσφορές για τη διαχείριση τριών μεγάλων αεροδρομίων. Αμεσα αναμένεται να ζητήσει ανάλογες προσφορές και για άλλα αεροδρόμια. Δηλαδή, συμπράξεις με τα μονοπώλια για να διαχειρίζονται κρατικές υποδομές, που φτιάχτηκαν με χρήμα του λαού. Κι αυτό για να μειωθεί το κόστος λειτουργίας για το κράτος και να αυξηθεί η ανταγωνιστικότητα της βραζιλιάνικης οικονομίας, η οποία το 2010 κατέγραψε ανάπτυξη 7,5%, αλλά το 2011 «έπεσε» στο 2,7% και το 2012 προβλέπεται γύρω στο 2%. Τον περασμένο Αύγουστο, η Πρόεδρος της Βραζιλίας κάλεσε τους επιχειρηματίες να συμμετάσχουν στην υλοποίηση επενδυτικών σχεδίων για κατασκευή και διαχείριση υποδομών (κύρια δρόμοι και λιμάνια), ύψους 66 δισ. δολαρίων για τα επόμενα πέντε χρόνια. Πρόκειται για υποδομές από τις οποίες οι ιδιώτες θα έχουν άμεσο κέρδος, αφού συμμετέχουν με κρατικό χρήμα στην κατασκευή και αναλαμβάνουν τη διαχείριση. Αλλά θα έχουν και μακροπρόθεσμο όφελος, αφού αυτές οι υποδομές γίνονται για το κεφάλαιο. Οπως είπε η Πρόεδρος της Βραζιλίας, «επιθυμούμε καλύτερα έργα υποδομής για να μειωθούν τα κόστη των επιχειρήσεων». Κι αυτό επειδή ο σίδηρος, η σόγια και άλλα προϊόντα μεταφέρονται σε κακής κατάστασης δρόμους και σε απαρχαιωμένα λιμάνια, με αποτέλεσμα να βρίσκονται ακινητοποιημένα για πολλές βδομάδες, προτού φορτωθούν στα πλοία. Αρα, αυξάνουν τα κόστη για τους καπιταλιστές και ο χρόνος είναι χρήμα.
Ολα αυτά σε μια χώρα αναπτυσσόμενη, όπου μόνο το 14% των δρόμων είναι ασφαλτοστρωμένοι και λείπουν στοιχειώδεις υποδομές, ζωτικής σημασίας για τις λαϊκές ανάγκες. Είναι χαρακτηριστικό ότι το World Economic Forum κατατάσσει την ποιότητα έργων υποδομής της Βραζιλίας στην 104η θέση, μεταξύ των 142 χωρών. Αρα υπάρχει παρθένο έδαφος για επενδύσεις, οι οποίες, όπως διαβεβαίωσε η Πρόεδρος της Βραζιλίας, θα γίνουν από το κεφάλαιο, για το κεφάλαιο και τους μισθούς συνδεδεμένους με την παραγωγικότητα. Δηλαδή, με ακόμα πιο φτηνούς εργάτες, ακόμα πιο ευέλικτο δημόσιο, προσαρμοσμένο στις ανάγκες των καπιταλιστών. Αυτή είναι η ανάπτυξη στη Βραζιλία, την οποία εκθειάζει ο ΣΥΡΙΖΑ και την προβάλλει σαν μοντέλο για ανάπτυξη και στην Ελλάδα. Ανεξάρτητα από το μείγμα διαχείρισης του καπιταλισμού, σε ανάπτυξη ή κρίση, ανταγωνιστικότητα και επενδύσεις γίνονται με έναν και μόνο τρόπο: Με κρατικό χρήμα στους ιδιώτες, με μείωση της τιμής της εργατικής δύναμης, με μείωση της φορολογίας στους καπιταλιστές, με υποχώρηση του κράτους από τομείς της οικονομίας, όπου μέχρι τώρα διατηρούσε κάποιες θέσεις, με ιδιωτικοποιήσεις ή συμπράξεις. Δηλαδή, ανάπτυξη στον καπιταλισμό σημαίνει μεγαλύτερη ανταγωνιστικότητα για το κεφάλαιο και περισσότερη φτώχεια για το λαό, ανεξάρτητα από το μείγμα της διαχείρισης και σε ποια χώρα εφαρμόζεται. Αυτή είναι η ουσία που πρέπει να δει ο λαός, πίσω από τις διακηρύξεις του ΣΥΡΙΖΑ ότι αν κυβερνήσει, θα συνταιριάξει την καπιταλιστική ανάπτυξη με τη λαϊκή ευημερία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου